Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Χριστιανισμός: θρησκεία ειρήνης ή πολέμου;

Ο Χριστιανισμός, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο ανταγωνιστή του, είναι χωρίς αμφιβολία μια θρησκεία γεμάτη αντιφάσεις. Μία από τις σοβαρότερες και πιο κραυγαλέες είναι το θέμα της βίας. Είναι κοινή πεποίθηση πως ενώ ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σκληρός και τιμωρητικός, ο Χριστός με τη διδασκαλία του κήρυξε την αγάπη, τη συγχώρεση των εχθρών και την αποχή από κάθε είδους βία. Πράγματι, τα ευαγγέλια είναι γεμάτα από διδασκαλίες του Ιησού, όπως είναι το «αγαπάτε αλλήλους» (Ιωαν. 13.34), το «γύρνα και το άλλο μάγουλο» (Λουκ. 6.29), το «μην κρίνετε για να μη κριθείτε» (Λουκ. 6.37), το «μάχαιρα έδωκες, μάχαιρα θα λάβεις» (Ματθ. 26.52), και αρκετές ακόμη που επιβεβαιώνουν όσα ανέφερα πριν. Από την άλλη, ο Χριστιανισμός έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα είναι μια σχεδόν πολεμική θρησκεία, με τους ιεράρχες να μιλούν διαρκώς για «στρατιώτες του Θεού», «σκοτεινές δυνάμεις» και «δίκαιους πολέμους»! Ταυτόχρονα, ο θρησκευτικός όρκος έχει καθιερωθεί και στο στράτευμα, όπου κάθε φαντάρος ορκίζεται στο ευαγγέλιο ότι θα χύσει μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματός του αν χρειαστεί... Για να μη μιλήσω για το σκοτεινό παρελθόν, όταν η Εκκλησία στεκόταν πάντα στο πλευρό των ισχυρών, ευλογώντας κάθε πόλεμο που τραβούσε η όρεξή τους. Επιπλέον, ανείπωτες βιαιότητες διεξήχθησαν αποκλειστικά για θρησκευτικούς σκοπούς, όπως η ιερά εξέταση, οι διωγμοί εθνικών και «αιρετικών» και οι σταυροφορίες. Τι συμβαίνει επιτέλους;


Ο Χριστιανισμός μέχρι το 313 μ.Χ., που εκδόθηκε το διάταγμα των Μεδιολάνων από τον Κωνσταντίνο ήταν μια θρησκεία με σχετικά μικρή διάδοση, που βρισκόταν συχνά υπό διωγμό. Τα μέλη τις ήταν λίγα και εκλεκτά, οπότε είχαν την πολυτέλεια να υιοθετούν «ακραίες» απόψεις όπως ο φιλειρηνισμός και η κοινοκτημοσύνη των αγαθών (με τα κοινά τραπέζια, τις αγάπες). Όταν ο Κωνσταντίνος καθιέρωσε ανεξιθρησκία, παραχωρώντας ταυτόχρονα πολλά προνόμια στο Χριστιανισμό, δεν τα έκανε χωρίς αντάλλαγμα. Ζητούσε στήριξη για τους πολέμους του, έχοντας διαβλέψει ότι η νεόκοπη αυτή πίστη έχει προοπτικές ανάπτυξης και με την εφεύρεση μερικών «θαυμάτων» μπορούσε να τραβήξει πολύ κόσμο με το μέρος του. Φυσικά, οι ιεράρχες της εποχής, γλυκαμένοι από τις τόσες ανέσεις που τους παραχώρησε ο αυτοκράτορας, δεν δίστασαν να παραποιήσουν ένα από τα βασικότερα δόγματα της θρησκείας τους και να μετατραπούν από κήρυκες της ειρήνης σε φερέφωνα του ιμπεριαλισμού.


Εκτός από τον ίδιο τον Ιησού, ο «ισαπόστολος» Παύλος είχε παρόμοιες φιλειρηνικές τοποθετήσεις, φτάνοντας βέβαια στο σημείο να υποστηρίζει τη δουλεία, αποτρέποντας τους πιστούς από κάθε επανάσταση. Όλοι οι επιφανείς θεολόγοι της περιόδου πριν το 313 καταδίκασαν απερίφραστα κάθε συμμετοχή σε βίαιες πράξεις, ανάμεσά τους ο Ωριγένης, ο Αθηναγόρας, ο Τερτυλλιανός, ο Ιουστίνος, ο Ιππόλυτος και ο Μαξιμιλιανός. Ειδικότερα, ο Ωριγένης είπε: «ήρθαμε, ακολουθώντας τις παραινέσεις του Ιησού, για να σπάσουμε τα σπαθιά και να κάνουμε τα ακόντια άροτρα... Δεν απειλούμε πια κανένα λαό και δεν μαθαίνουμε να πολεμάμε». Ο Αθηναγόρας διαβεβαιώνει ότι οι χριστιανοί: «δεν μισούν τους εχθρούς τους, αλλά τους αγαπούν και προσεύχονται γι' αυτούς... δεν ανταποδίδουν τα χτυπήματα ούτε αντιδικούν». Επίσης, τοποθετείται ακόμα και εναντίον της απλής παρακολούθησης δημοσίων εκτελέσεων: «δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διαφορά στο να παρακολουθεί κανείς μια εκτέλεση ή να την εκτελεί ο ίδιος, γι αυτό τέτοια θεάματα είναι απαγορευμένα».


Ο Τερτυλλιανός αποκηρύσσει εντελώς το στρατιωτικό επάγγελμα: «πώς μπορεί να κάνει κανείς πόλεμο ή να είναι στρατιώτης εν ειρήνη, χωρίς να φέρει το σπαθί που ο Κύριος καταδίκασε;... αφόπλισε τον Πέτρο και με αυτό τον τρόπο αφαίρεσε το όπλο από κάθε στρατιώτη». Ο Ιουστίνος προχωράει ακόμα περισσότερο: «ένας αυτοκράτορας δεν μπορεί να είναι χριστιανός, ενώ ένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι ποτέ αυτοκράτορας». Ο άγιος Ιππόλυτος στο έργο του αποστολική παράδοση είναι παραπάνω από σαφής: «Ένας στρατιώτης, που εκτίει τη στρατιωτική του θητεία σε ένα διοικητή, δεν πρέπει να εκτελεί θανατικές καταδίκες... όποιος θέλει να βαπτιστεί χριστιανός και χρησιμοποιεί το σπαθί ή φοράει την πορφύρα πρέπει να παραιτείται ή να τον καθαιρούν από το αξίωμά του». Τέλος, ο Μαξιμιλιανός αρνείται να κάνει τη στρατιωτική του θητεία: «Δεν θα υπηρετήσω τον κόσμο αλλά το Θεό μου ως στρατιώτης». Εκτελείται από τον ανθύπατο της μονάδας του και πιθανότατα αγιοποιείται. Για κακή του τύχη, τα χρόνια μετά από το διάταγμα των Μεδιολάνων οι αντιρρησίες συνείδησης διαγράφονται από τα εορτολόγια και τη θέση τους παίρνουν στρατιωτικοί άγιοι, όπως ο Δημήτριος και ο Γεώργιος.


Η σύνοδος της Αρελάτης, που ακολουθεί λίγα χρόνια αργότερα, αφορίζει όλους τους χριστιανούς που είχαν λιποτακτήσει, κάνοντας κυριολεκτικά στροφή 180 μοιρών... Ο Λακτάντιος, Πατέρας και ιστοριογράφος, είναι κλασικό παράδειγμα της μεταστροφής στην πολιτική της Εκκλησίας. Πριν το 313μ.Χ., για την ακρίβεια το... 312 γράφει: «η θρησκεία πρέπει να προστατευτεί με αυτοθυσία και όχι με δολοφονίες, με υπομονή και όχι με φρικαλεότητες... Εάν θέλετε να υπερασπιστείτε τη θρησκεία χύνοντας αίμα και βασανίζοντας, τότε δεν την προστατεύετε, αλλά την στιγματίζετε και την ατιμάζετε». Μετά την εύνοια που του παραχώρησε ο Κωνσταντίνος όμως, διορίζοντάς τον αυτοκρατορικό ιστοριογράφο μαζί με το διαβόητο Ευσέβιο, άλλαξε τροπάριο. Στις πραγματείες του divinae institutiones, που εκδίδονται το 314, υμνεί τον αυτοκράτορα και εγκωμιάζει τον πόλεμο για την πατρίδα, χαρακτηρίζοντάς τον «μια ιδιαίτερα επιτυχημένη υπηρεσία», ενώ βλέπει το Χριστιανισμό ως «αιματηρό αγώνα ανάμεσα στο καλό και το κακό». Άλλοι μεταγενέστεροι Πατέρες της Εκκλησίας ακολουθούν πανομοιότυπη πορεία. Ο Αμβρόσιος διδάσκει πως «η γενναιότητα στον πόλεμο αποτελεί δείγμα εντιμότητας και ανθρωπισμού, καθώς ο πολεμιστής προτιμά να πεθάνει παρά να υποδουλωθεί... προστατεύοντας την πατρίδα από τους βάρβαρους». Ο Αυγουστίνος επιβεβαιώνει πως «ο στρατιώτης είναι άνθρωπος θεάρεστος», ενώ ακόμα και ο φιλειρηνικός Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξυμνεί την «αξιοθαύμαστη πράξη της αυτοθυσίας».


Για τη σύγχρονη εποχή δεν έχω να πω πολλά, καθώς τα... μαργαριτάρια των ιεραρχών, οι οποίοι συχνά συνδέονται με ακροδεξιές μιλιταριστικές παραφυάδες, είναι πασίγνωστα. Ενδεικτικά παραθέτω κάποιες αλυτρωτικές κορώνες του τέως Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου: «Από την πλευρά της Ανατολής εκπηγάζει μια απειλή που δεν έχουμε όσο πρέπει συνειδητοποιήσει... Από το Βορρά ο πανσλαβισμός δεν έχει παραιτηθεί από τα σχέδιά του εναντίον μας. Τέλος από Δυτικά μας απειλεί ο δυτισμός, δηλαδή ο δυτικός τρόπος ζωής που είναι ένα συνονθύλευμα υλισμού και καταναλωτισμού.» Επίσης: «Αντίσταση σε κάθε κακό, αντίσταση σε καθετί που δεν είναι χριστιανικό, που δεν είναι ορθόδοξο, που δεν είναι ελληνικό. Το Κράτος, η Εκκλησία και όλοι οι φορείς, πρέπει, επιτέλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας». Για το τέλος: «Επειδή δεν είμαστε Γερμανοί ούτε Γάλλοι ούτε πολύ περισσότερο Άγγλοι, αλλά ανδροπρεπείς Έλληνες, είμαστε ορθόδοξοι Χριστιανοί»... Ουδέν σχόλιον!!


Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Ότι ο Χριστιανισμός από θρησκεία της αγάπης έχει μεταμορφωθεί σε φανατικό και αιμοδιψή κήρυκα του πολέμου, εναντίον οποιουδήποτε «σκοτεινού και διαβολικού εχθρού». Έχει στηρίζει ηθικά και υλικά χιλιάδες βιαιοπραγίες από την ίδρυσή του, ξεπερνώντας χωρίς αμφιβολία το μισητό Ισλάμ, το οποίο (κακώς) θεωρούμε ως την κατεξοχήν πολεμική θρησκεία. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, καλά θα κάνει να σκεφτεί λίγο παραπάνω... Αν το μελετήσει καλά ίσως αρχίσει να αναθεωρεί...


Δείτε επίσης:
  • http://www.roman-emperors.org
  • http://www.gospel.gr
  • http://www.iospress.gr/issues/church.htm

13 σχόλια:

Collins είπε...

Φίλε μου, το άρθρο σου δεν έχει τη δυνατότητα να αποδείξει κάτι από αυτά που λες, αφού δεν κάνει λόγο για πολύ βασικά πράγματα.

Ρίχνεις το βάρος σε εντελώς λάθος κατεύθυνση:

Καταρχάς, οι αιτιάσεις προς τους Πατέρες, πρέπει να συνοδεύονται από γνώση των κειμένων. Γιατί, όταν κάποιος θα φέρει αποσπάσματα όπως τα παρακάτω, είσαι υποχρεωμένος να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου. Ο Φιλειρηνισμός των πατέρων είναι δεδομένος. Κριτική στο έργο τους, σημαίνει συνολική. Έχεις διαβάσει όλες τις χιλιάδες σελίδες των έργων τους;


"Αν δε πόλεμον εγείρωμεν, ο της ειρήνης Θεός ουκ έσται μεθ' ημών...Ουκ έστιν ο Θεός, πολέμου και μάχης θεός. Ουκούν κατάλυσον και τον πόλεμον και την μάχην, και την προς αυτόν, και την προς τον πλησίον· ειρηνικός έσο προς πάντας·"
[ Ι. Χρυσόστομος, PG 62,286 ]

και αλλού:

"Ουδέν γάρ ούτως όπλον ισχυρόν τω διαβόλω, ως μάχη και έχθρα και πόλεμος. Ειρηνικήν την παρούσαν ημέραν, και πάσας τας ημέρας της ζωής υμών αιτήσασθε."
[ Ι. Χρυσόστομος, PG 61,404 ]

και αλλού:

"ως εποίησεν ειρήνην προς υμάς ο Θεός, ούτω και υμείς ποιείτε"
[ Ι. Χρυσόστομος, PG 62,354 ]


Και ο Ιωάν. Δαμασκηνός:

"Θεού και των θείων εγγύς, όσοι το της ειρήνης αγαθόν ασπαζόμενοι φαίνονται"
[ Ι. Δαμασκηνός, PG 95,1200 ]


και ο Γρηγ. Παλαμάς

"Χωρίς της μετά πάντων ειρήνης ουδείς όψεται Θεόν"
[ Γ. Παλαμάς PG 151,17]


Αλλά και ο Ευσέβιος:

"Ει δε είη ειρήνη πολλή τοις αγαπώσι τον νόμον του Θεού, ειρήνην έχει πολλήν, πόλεμος ουχ άπτεται της ψυχής αυτού ουδέν γαρ των αμαρτημάτων εκκαίει την ψυχήν αυτού"
[ Ευσεβίος ΒΕΠΕΣ 22,356 ]


Επίσης:

Η ζωή της Εκκλησίας σε πολύ μεγάλο βαθμό ορίζεται από τους ιερούς της κανόνες. "Ιεροί Κανόνες" είναι οι διατάξεις που έχουν αναγνωριστεί και επικυρωθεί από Οικουμενική Σύνοδο ως αλάθητες, τουλάχιστον ως προς το πνεύμα τους. Οι κανόνες που εξέδωσε η Σύνοδος της Αρελάτης, ουδέποτε επικυρώθηκαν από Οικ. Σύνοδο. Αν και η σύνοδος αυτή πραγματοποιήθηκε το 314 μ.Χ., όπως και η σύνοδος της Άγκυρας ή η Σύνοδος της Νεοκαισαρείας, εντούτοις, η Πενθέκτη Οικ. Σύνοδος επικύρωσε τους κανόνες των δύο τελευταίων, ΔΕΝ ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ όμως τους κανόνες της Αρελάτης.

Άρα, δεν αποτελεί για τους ορθοδόξους κανενός είδους αλάθητη ή υποχρεωτική διδασκαλία.

Εκτός όμως αυτού, τι λέει η Σύνοδος της Αρελάτης επί του ζητήματος και μάλιστα στον 3ο κανόνα της; Λέει πουθενά σκοτώστε γιατί αυτό επιβάλλει ο χριστιανισμός; Ασφαλώς όχι. Ο 3ος κανόνας λέει:

"Εκείνοι, οι οποίοι απορρίπτουν τα όπλα, σε καιρό ειρήνης, πρέπει να αφορίζονται".

Αυτό γράφει. Τι σχέση έχει αυτό, με όσα γράφεις εσύ;


Από εκεί και πέρα:
-------------------

1ον. Άλλο Ανατολικός και άλλο δυτικός χριστιανισμός. Οι προυποθέσεις τους είναι εντελώς διαφορετικές.

2ον. Η ουσία του χριστιανισμού εμπεριέχεται στην διδασκαλία της παραδόσεως του. Τίποτε δεν ερμηνεύεται εκτός αυτής. Για παράδειγμα: οι γνωστές κρίσεις για τον θεό της Π.Δ. δεν έχουν νόημα, αφού ποτέ δεν πιστεύτηκε από τους ορθοδόξους ο Θεός ως παράγοντας του κακού, του πολέμου, της σφαγής κ.λπ.: "Το κακόν ου παρά Θεού, ουδέ εν Θεώ ούτε εξ αρχής γέγονεν, ούτε ουσία τις έστιν." (Μ. Αθανάσιος, ΜΡG 25:13). Γι αυτό λαμβάνονται ως ανθρωποπαθείς οι καταγραφές αυτές.

Επίσης: Κανείς δεν αναγνωρίστηκε άγιος επειδή σκότωσε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία π.χ. τιμά την επανάσταση του 1821, δεν αναγνωρίζει όμως αγιότητα στους επαναστάτες, δεδομένου ότι πραγματοποίησαν ακρότητες κατά της ανθρώπινης ζωής.

3ον. Οι Αυτοκράτορες που αναγνωρίστηκαν ως άγιοι από το πλήρωμα της Εκκλησίας, δεν αναγνωρίστηκαν για τις παθογένειες στη ζωή τους, αλλά για τις ενέργειές τους υπέρ της Εκκλησίας. Ο Μ. Κων/νος π.χ. την έβγαλε από τους διωγμούς. Είναι σαφές ότι αν δεν μετανοούσε και βαπτιζόταν (αν το έκανε υποκριτικά, θα το συζητήσει με τον ...Θεό), ουδείς θα τον αναγνώριζε ως άγιο. Η μετάνοια-συγχώρεση είναι γεγονός στην πίστη που παρέδωσε ο Χριστός. Μια παρατήρηση: η Ορθόδοξη εκκλησία ποτέ δεν αναγνώρισε εξαγορά συγχώρεσης (παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες κάποιων, δεν υπάρχει συγχωροχάρτι με το περιεχόμενο της Ρ/Κ Εκκλησίας στην ορθοδοξία. Υπάρχει εκτενέστατη και τεκμηριωμένη απάντηση επάνω σε αυτούς τους ισχυρισμούς). Οι ομολογίες πίστης ανά τους αιώνες, περιλαμβάνουν πάντα ότι τον τελικό "λόγο" στην συγχώρεση τον έχει ο Θεός. Μόνο αυτός γνωρίζει.

4ον. Η αιματηρότητα της διαπάλης τον 4ο ειδικά αιώνα ήταν δεδομένη. Εδώ δεν χωράνε ούτε φιλοφρονήσεις ούτε ακρότητες. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Σφαγές επί 3 αιώνες κατά των χριστιανών, σφαγές επί Ιουλιανού, κατάσταση bing bang επί θεοδοσίου, όταν οι ειδωλολάτρες βρήκαν στήριξη στη δύση από τον Αρβογάστη. Δεν μπορούμε με μεταγενέστερες κρίσεις να μιλάμε πέρα από το ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Με την εξαίρεση όμως του Κωνστάντιου, ο οποίος ήταν ΑΡΕΙΑΝΙΣΤΗΣ και εκτός από τους ειδωλολάτρες, με ομολογία του Ιουλιανού, κυνήγησε ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, δεν υπήρξε ΠΟΤΕ αντιστοιχία των δίωξεων που υπέμειναν οι χριστιανοί, με τις διώξεις που υπέμειναν οι ειδωλολάτρες, οι οποίες κυρίως περιορίζονταν σε απαγόρευση λατρείας.

5ον. Οι ρήσεις αγίων πρέπει να δίνονται με πηγές και συνολικά. Το να τιμάται π.χ. "η αυτοθυσία" δεν σημαίνει ότι ευλογείται ο φόνος.

6ον. Οι ρήσεις μεγάλων πατέρων, που για την Ανατολή, είναι οι τρεις ιεράρχες, ο Νύσσης, ο Δαμασκηνός, ο Μάξιμος Ομολογητής, ο Παλαμάς, και λίγοι ακόμη, δεν μπορούν να συγκρίνονται με τις ρήσεις οποιουδήποτε αρχιεπισκόπου.

7ον. Κοινό συστατικό μεταξύ πολέμων είναι ο άνθρωπος. Αν ο Χριστιανισμός ήταν πηγή πολέμου, τότε γιατί υπήρχαν φριχτές σφαγές, από άκρη σε άκρη του πλανήτη, σε ανατολή και δύση, επί χιλιετίες πριν τον Χριστό; Γιατί υπήρχαν σε ομόδοξα κράτη, όπως οι αρχαίες ελληνικές πολεις, τρομερές εμφύλιες σφαγές και καταστροφές; Γιατί η ειδωλολατρική Ρώμη κατέσφαξε τους Έλληνες; Γιατί επί διαφωτισμού προέκυψε κύμα σφαγών και πολέμων; Γιατί επί στρατευμένης αθεΐας (Κίνα-Ρωσία) υπήρξαν ανείπωτες σφαγές;
Άρα, ευθύνη έχει, ο άνθρωπος: ο φανατισμός του, η φιλαρχία του, η αγάπη του για τη δόξα και τον πλούτο.

Ο χριστιανισμός δεν αλλάζει, ούτε μετατρέπεται. Είναι πάντα πίστη αγάπης. Θα είναι ακόμη κι αν η παθογένεια απλωθεί. Αυτό προβλέπεται από την ίδια τη συνείδηση της Εκκλησίας αλλά και από τις Γραφές. Υπάρχουν οι παραβολές που δείχνουν ότι η παθοφγένεια θα ενυπάρχει μέχρι τέλους με την αγιότητα. Αυτή είναι η σχετική αγιότητα των μελών της Εκκλησίας η οποία όμως δεν πρέπει να συγχέεται με την απόλυτη αγιότητα του Θεανθρώπου, ούτε να κρίνεται η πρώτη βάση της δεύτερης ή το αντίστροφο. ΜΟΝΟ η Εκκλησία ως σύνολο, ως όλο, πέρα από άτομα, εμπεριέχει αγιότητα και τα μυστήριά της σώζουν, επειδή είναι σώμα του Χριστού.

Ο χριστιανισμός απέδειξε ότι δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα, όταν επέζησε προς απορία πολλών, και στους 3 πρώτους αιώνες, και επί τουρκοκρατίας, και επί διαφωτισμού, και επί κομμουνισμού.

Αυτό σημαίνει ότι είναι λαϊκή πίστη βαμμένη με αίμα. Και ασφαλώς, διαχωρίζουμε την ορθόδοξη πίστη από την ρωμαιοκαθολική, που η ιστορία τους είναι εντελώς διαφορετική.

Όπως λέει ο Γιανναράς:

στην Ανατολή υπήρχε πάντα φιλαρχία, αναγνωριζόταν όμως ως παθογένεια και γι αυτό δεν έγινε ποτέ δόγμα (Πρωτείο, Αλάθητο του Πάπα στη Δύση).

Στην ανατολή υπήρχαν ασφαλώς διώξεις, δεν έγιναν όμως ποτέ θεσμός (π.χ. Ιερά Εξέταση στη Δύση).


Ας μην ξεκινάμε με όχι καλοπροαίρετες προϋποθέσεις την κριτική. Υπάρχουν πολλά θέματα προς εξέταση και πολλές διαφορετικές απόψεις, μέσα από τις πηγές, σε όσα έγραψες.

Γιατί άλλωστε να δηλώνεις άθεος; Θέλεις να θυμηθούμε πόσα φριχτά εγκλήματα διέπραξαν οι δηλωμένοι άθεοι από την εποχή του διαφωτισμού και μετά; Δεν τα ξέρεις δηλ. πόσοα εκατομμύρια πέθαναν για την αθεΐα του κομμουνισμού; Πως δηλώνεις κάτι, που αντιπροσωπεύει κάτι τόσο τρομερό;

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Collins
Χαίρομαι που διάβασες το κείμενό μου, θα μου επιτρέψεις όμως να διαφωνήσω με πολλές από τις απόψεις σου. Για τον Χρυσόστομο νομίζω πως είπα ξεκάθαρα πως ήταν φιλειρηνικός. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς κείμενα για να μου αποδείξεις κάτι που ήδη γνωρίζω...

Για τον Ευσέβιο δεν έχω την ίδια άποψη. Εδώ μιλάμε για έναν αυλοκόλακα που για να διατηρήσει τον τρόπο ζωής του δεν είχε καμία τύψη να παραχαράξει και την πιο αυταπόδεικτη αλήθεια... Επειδή ο όγκος των κειμένων που το επιβεβαιώνουν αυτό είναι πολύ μεγάλος, θα μου επιτρέψεις να τα παρουσιάσω σε μεταγενέστερο άρθρο μου.

Ο τρίτος κανόνας της Αρελάτης είναι σαφέστατος: "Εκείνοι, οι οποίοι απορρίπτουν τα όπλα, σε καιρό ειρήνης, πρέπει να αφορίζονται". Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να προσθέσω κάτι.

Η άποψή μου για Δυτικό- Ανατολικό Χριστιανισμό: αν και οι δυτικοί υπερτερούν πολύ σε εγκλήματα, οι δικοί μας δεν πάνε πίσω, κυρίως σε περιπτώσεις διωγμών κατά «αιρέσεων». Θα γράψω και γι' αυτά...

Για την Παλαιά Διαθήκη: (διάβασε άμα θες το σχετικό μου κείμενο) αν η Εκκλησία όπως λες δεν πίστεψε στον (βίαιο) Θεό της Π.Δ., γιατί δεν βγάζει τα βιβλία της «εκτός ύλης»;

Για τους αυτοκράτορες: αν η Εκκλησία όπως λες απλά ήθελε να τιμήσει το φιλοχριστιανικό τους έργο, αγνοώντας τις υπόλοιπες παραμέτρους της προσωπικότητάς τους και του έργου τους, γιατί δεν κάνει το ίδιο και με τους βαρόνους των ναρκωτικών που δίνουν μεγάλα ποσά «για να σωθεί η ψυχή τους»; Μπορεί σαν άνθρωποι να μην είναι πρότυπα, αλλά την Εκκλησία τη βοηθάνε...

Και κάτι για να κλείσω:
Δηλώνοντας άθεος εκπροσωπώ μόνο τον ευατό μου. Σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζομαι με κανένα πολιτικό κόμμα ή ιδεολογία όπως π.χ. η κομμουνιστική που ανέφερες.

Σε ευχαριστώ για την κριτική σου (μου έδωσες ήδη ιδέες για 2 posts)και να μας επισκέπτεσαι συχνότερα.

Νίκος ο Μετανοείτε είπε...

Ποιοι είναι οι "βαρόνοι tων ναρκωτικών που δίνουν μεγάλα ποσά «για να σωθεί η ψυχή τους»; Και πού τα δίνουν; Υπάρχουν δημοσιεύματα;

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Νίκο
Είναι καλό πράγμα να αμφιβάλεις και να μην δέχεσαι οτι σου σερβίρουν. Αν το έκαναν όλοι αυτό ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος...

Δημοσιεύματα δεν έχω αυτη τη στιγμή, αλλά μπορώ να σου δώσω την προσωπική μου μαρτυρία. Στο χωριό μου υπάρχει ένας Έλληνας πρώην μετανάστης στη Νότια Αφρική, που μετά το απαρχάιντ γύρισε με τις τσέπες γεμάτες χρήματα. Είναι γνωστό σε όλους πως οι δουλειές που έκανε στην Αφρική δεν ήταν καθαρές και πως είχε σκοτώσει περισσότερους από έναν μαύρους. Για το λόγο αυτό ήταν μισητό πρόσωπο και μόλις ξέσπασαν οι ταραχές έφυγε για να σώσει το τομάρι του...

Ο εν λόγω κύριος έκανε αμέσως μια μεγάλη δωρεά στην εκκλησία του χωριού, με τα οποία χρήματα φτιάχτηκε το καμπαναριό. Φυσικά, παρά τις σοβαρές υπόνοιες που υπήρχαν για το πρόσωπό του, οι ιερείς έσπευσαν να τον τιμήσουν βάζοντας το όνομά του σε μια τεράστια τιμητική πλακέτα στην είσοδο της εκκλησίας και στο καμπαναριό!

Αυτή είναι η ιστορία, άμα θέλεις την πιστεύεις...

Νίκος ο Μετανοείτε είπε...

Κατάλαβα! Όμως είναι υποχρεωτικό να γράφεται το όνομα του κτήτορα στη δωρεά προς το ναό. Εκτός αν ο ίδιος ζητήσει να μην το γράψουν. Δεν μπορεί ο ιερέας να πάρει τα λεφτά για να χτίσει ό,τι θέλει και να μην αναφέρει το δωρητή.
Βέβαια πολλοί δωρητές δίνουν τα λεφτά τους για να κάνουν φιγούρα. Το κάνουν και σωματεία ολόκληρα, Ρόταρυ Λάιονς και τέτοιοι, που απαιτούν μετά να μπει η δωρεά τους γραμμένη με τρόπο που όλοι να τη διαβάζουν. Μάλιστα θυμάμαι περίπτωση που απαιτούσαν να μπει σε πλάκα δίπλα στην είσοδο του ναού για να τη διαβάζουν κι όσοι είναι απέξω και δεν θέλουν να μπούνε, αλλιώς δε θα έδιναν λεφτά. Το κάνουν επειδή τους έχουν κατηγορήσει ότι είναι αντιχριστιανικά και κρυπτομασονικά, και θέλουν να αποδείξουν ότι είναι Χριστιανοί και φίλοι της Εκκλησίας.
Γι' αυτούς ο Κύριος έχει πει ότι πήραν την ανταμοιβή τους από τους ανθρώπους, και δεν μπορούν να περιμένουν κάτι από Αυτόν σαν ανταπόδοση. Φιγούρα ήθελαν να κάνουν και την έκαναν.

Ανορθόδοξος είπε...

Αυτό είναι αλήθεια. Την φιλανθρωπία την κάνεις υποτίθεται για καλό προς τον πλησίον σου και όχι για διαφήμιση ή... φοροαπαλλαγή (είναι κι αυτός πολύ συχνός λόγος). Θα σου ανέφερα για την «τράπεζα του Αγίου Πνεύματος» στο Βατικανό, όπου καταθέτουν όλοι οι μαφιόζοι και ξεπλένουν χρήμα (κάποιοι έχουν συλληφθεί κιόλας), όπως επίσης και τους βαρόνους της Λατινικής Αμερικής, που συχνότατα είναι σπόνσορες της Εκκλησίας. Πιθανότατα όμως, εσύ θα μου απαντήσεις οτι αυτοί είναι κακόι καθολικοί...

Νίκος ο Μετανοείτε είπε...

Οι καθολικοί μεμονωμένα μπορεί να είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Η εκκλησία τους όμως είναι αιρετική και έχει γίνει κράτος. Και μάλιστα με τη χειρότερη μορφή. Σε εμάς αυτά τα φαινόμενα είναι παρέκκλιση και όλοι το ξέρουν και το καταδικάζουν. Σου λένε, τι δουλειά έχει ο καλόγερος να κάνει επιχειρήσεις κτλ. Εκεί είναι κανόνας και κανείς δε δυσανασχετεί.

Collins είπε...

Θέλω να πω ότι, όταν δηλώνεις άθεος, δηλώνεις την πίστη σου στην ανυπαρξία του θεού. Ανήκεις κάπου υποχρεωτικά, στο σύνολο των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από την πίστη τους αυτή. Αυτό δεν μπορεί να αναιρεθεί, εκτός αν δεχτείς να λειτουργήσεις και συ με παρόμοιο τρόπο γι αυτούς που πιστεύουν κάτι διαφορετικό από εσένα.

Παρατηρείς τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα; Είναι κάπως πρωτόγνωρος θα έλεγα: π.χ. επειδή ο δείνα εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ, σε δηλώσεις του, ισχυρίζεται ότι θα σκοτωθούν αθώοι άνθρωποι στο όνομα της Ελευθερίας, εγώ θα πρέπει να απορρίψω την ...ιδέα της ελευθερίας από τις αξίες μου; Αν κάποιος δηλώσει ότι όλοι οι Αφγανοί πρέπει να πεθάνουν στο όνομα της Δημοκρατίας, εγώ θα τα βάλω με τη Δημοκρατία; Αν κάποιος δηλώσει ότι ο Χριστός διδάσκει να σκοτώσουμε τους ...κομμουνιστές, εγώ θα πρέπει να πάψω να πιστεύω στον Χριστό, ή θα πρέπει να αγνοήσω εντελώς αυτόν που τα λέει;

Θέλω να πω ότι αυτό που πράττεις, δείχνει εντελώς αντίστροφο από τα καθημερινά μας βιώματα.

- Οι άθεοι σκότωσαν. Δικάζουμε την αθεΐα, ή αυτούς που σκότωσαν;

- Η παγανιστική αρχαία Αθήνα που είχε κοινά θρησκευτικά πιστεύω με τους φιλοσόφους μας, σκότωσε αδέλφια Έλληνες.
Καταδικάζουμε αυτούς που σκότωσαν ή τον παγανισμό; Για ποιο λόγο δεν γυρίζουμε την πλάτη στην αρχαία φιλοσοφία, που εμπεριείχε το θρησκευτικό σύστημα των μιλιταριστών Ρωμαίων ή των αδελφοκτόνων προγόνων μας;

- Όταν θα συζητήσουμε με εκπροσώπους του ΚΚΕ, θα τους φέρουμε ως παράδειγμα τον Στάλιν και τον Μάο, ή θα δεχθούμε ότι επρόκειτο για παθογένεια;

- Όταν θα συζητήσουμε για τον διαφωτισμό, θα μιλήσουμε για τα ποτάμια αίματος της Γαλλικής Επανάστασης; Θα μιλήσουμε για την παθογένεια που γέννησε ο διαφωτισμός; Θα μιλήσουμε για τον μιλιταρισμό και τους εθνικούς πολέμους που αιματοκύλησαν την Ευρώπη; Κρατάμε άραγε όσα θετικά έδωσε ο διαφωτισμός, ή θεωρούμε ότι απορρίπτεται συνολικά ως "ψευδής", με βάση την παθογένεια εκπροσώπων του;

Θα ήταν σοφό να το προσέξεις αυτό: αντί δηλ. να περιγράψεις με μελανά χρώματα τον Α, Β, Γ ,Δ άνθρωπο που έπραξε ασύμβατα με την πίστη του και αυτό να το καταδικάσεις, τι κάνεις; Εξαιτίας του ότι κάποιοι δεν έπραξαν όσα έπρεπε σύμφωνα με τον χριστιανισμό, εσύ καταδικάζεις την ίδια την πίστη ως ψευδή, παρόλο που διδάσκει τα αντίθετα.

Αυτό κανείς δεν πρέπει αν το κάνει αυτό για κανέναν.

Για σκέψου σε τι καιάδα θα έπρεπε να ρίξουμε την ...πολιτική ως έννοια, όταν οι εκπρόσωποί της κατηγορούνται για πολέμους, δολοπλοκίες, δολοφονίες, καθεστώτα, κλοπές, μίζες και ένα σωρό άλλα. Κι όμως, κανείς δεν επιθυμεί να βιώσει το νόμο της ζούγκλας, επειδή πολλοί από εκείνους που εκπροσωπούν και εφαρμόζουν την πολιτική έχουν αποτύχει τόσο συχνά και τόσο οικτρά.

Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί λυπούνται περισσότερο απ' όλους για όλα τα νοσηρά φαινόμενα. Δεν απογοητεύονται όμως. Ανάμεσα σε μόλις 12 άτομα, που μάλιστα, τα διάλεξε ο ίδιος ο Χριστός, υπήρξε ένας εκπρόσωπος της παθογένειας. Όποιος διαβάζει τις επιστολές του Παύλου, τι διαβάζει; Διαβάζει για φιλαρχίες, για έριδες. Διαβάζει όμως και για φωτισμένους εκπροσώπους, πιστούς, γεμάτους με χάρες. Αυτούς αναζητούμε. Τους ξεχωριστούς φορείς του γνήσιου πνεύματος. Αυτούς ακολουθούμε, αυτούς κοιτούμε και εκεί βλέπουμε τον Χριστό. Ποιον θα κοιτάξουμε; Τον προβληματικό; Αυτός έχει ανάγκη θεραπείας. Γιατί είναι στην Εκκλησία; Αυτός ξέρει καλύτερα. Όμως, δικαιούται να θέλει ο καθένας να είναι στην Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι όλων των ανθρώπων. Δεν είναι το κτίριο ή κάποιο club. Είναι βίωμα. Έχει ωραίους τρόπους να καλυτερεύσει τα κακώς κείμενα και είναι γέφυρα που περνά πάνω από το σκοτάδι του χάους που σκορπά η φθορά, ο πόνος, ο θάνατος. Αλλά όχι με το ζόρι. Μόνο με την ΒΟΥΛΗΣΗ μας.

Κάθε ένας που γράφει σαν εσένα, βασικά έχει στο μυαλό του τα κακώς κείμενα. Κάπου θυμώνει όμως και δεν διακρίνει την ενοχή από την αθωώτητα. Αυτός που θα προδώσει τη φιλία, αυτός και μόνο έχει την ευθύνη. Δεν χαραμίζουμε την αγαθή έννοια της φιλίας για χάρη αυτού που δεν ανταποκρίθηκε στην αξία της, όσο κι αν μας ενόχλησε. Πολύ του πάει...

σημ.

Για τους τυχόν αλλαγμένους, μετανοημένους "Βαρώνους": ο ευαγγελιστής Ματθαίος, ήταν ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στο περιβάλλον του. Είχε πολύ χρήμα, και αγόραζε με δικά του λεφτά από το Ρωμαϊκό κράτος τους φόρους του κάθε πολίτη και μετά με κάθε δυνατό τρόπο τους πίεζε μέχρι να τους βγει το λάδι και να πάρει πίσω τα λεφτά του. Οι Τελώνες ήταν η αθλιότερη κάστα ανθρώπων και απαξιωμένοι όπως και οι πόρνες. Φαντάζομαι γνωρίζεις ότι η Ορθόδοξη πίστη περιλαμβάνει αγίους και τελώνες και πόρνες αλλά και άλλους τρομερούς τύπους, όπως ο "ληστής" που σταυρώθηκε με τον Χριστό (που για να σταυρωθεί, μπορείς να φανταστείς τι διέπραξε στη ζωή του). Γι αυτό έχουν ψευδαισθήσεις όσοι νομίζουν ότι θα αποκλείσουν ανθρώπους από την εκκλησία του Χριστού. Ο Ντοστογέφσκι, μέσα από τους χαρακτήρες του έλεγε: Χριστέ μου, ξέρω ότι όλους αυτούς τους θέλεις κοντά σου, γιατί κανείς απ' αυτούς δεν πιστεύει ότι είναι άξιος για την αγάπη σου.


Σχετικά με την Παλαιά Διαθήκη:

Η Παλαιά Διαθήκη περιέχει το μισό της Θείας Οικονομίας, το μισό της ιστορίας της Σωτηρίας, το μισό της ιστορίας της οριστικής αποκατάστασης της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό. Δεν μπορεί να διδαχθεί μισή η Θεία Οικονομία, γιατί θα είναι ακατανόητη. Το πρώτο μισό περιέχει Τριαδικό Θεό και Χριστό χωρίς σάρκα, το δεύτερο μισό, περιέχει Τριαδικό Θεό και Χριστό σαρκωμένο. Η Π.Δ. είναι χριστιανική γραμματεία. Δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ απολύτως σχέση με την ιουδαϊκή γραμματεία. Είναι σαν ένα κρυπτογραφημένο βιβλίο το οποίο -οι χριστιανοί πιστεύουν- ξεκλειδώνει σωστά με το κλειδί "Χριστός". Οι εβραίοι το ξεκλειδώνουν αλλιώς. Για εκείνους, περιέχει 39 συγγράμματα και είναι πλήρες. Για εμάς περιέχει 49 συγγράμματα, όμως είναι μισό. Ολοκληρώνεται με την Κ.Δ. Η διδασκαλία της Κ.Δ. είναι αυτή που διδάσκει ότι ο ιουδαϊσμός πλέον αποτελεί "αίρεση", αφού εξαιτίας των εθνικών περιπετειών των ισραηλιτών ειδικά τους τελευταίους αιώνες π.Χ., ξέχασαν εντελώς ότι ο θεός ήταν για όλους και τον έκαναν ιδιωτικό. Ο Χριστός τον ξαναδίδαξε παγκόσμιο τον Θεό, όπως όταν εμφανίστηκε στον περιπλανώμενο νομάδα Αβραάμ από την αρχαία βαβυλωνία (δεν υπήρχαν καν ισραηλίτες τότε). Ο Χριστιανισμός λοιπόν, μιλά για ΤΟΝ Ισραήλ (τον λαό που πιστεύει στον Τριαδικό Θεό και τον Χριστό ως Θεό ομοούσιο, από όποια χώρα κι αν είναι, Γάλλος, Γερμανός, Έλληνας, Αιγύπτιος) και όχι για ΤΟ Ισραήλ (το κράτος-έθνος). Οι Πατέρες της Εκκλησίας, μέσα στην Π.Δ. είδαν, διάβασαν, ερμήνευσαν Χριστό. Δεν τους ενδιαφέρουν τα τοπικά, κρατικά ζητήματα σκέτα. Κάθε συμβάν της Π.Δ., έχει αξία για τους πατέρες επειδή έχει παγκόσμια χροιά, περιεχόμενο Χριστού, θεολογία Καινής Διαθήκης.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Collins
Ομολογώ πως αδυνατώ να ακολουθήσω το σκεπτικό σου... Από τη μια παίρνεις μεμονομένες πράξεις όλων όσων δεν ανήκουν στη θρησκεία σου (αρχαίοι Έλληνες, κομμουνιστές, διαφωτιστές κ.α.)και από την άλλη κατηγορείς εμένα για το ίδιο πράγμα. Δεν είναι δίκαιο...

Κατ' αρχάς, εγώ δεν είπα ότι όλες οι διδασκαλίες του Χριστιανισμού είναι λανθασμένες, ούτε ότι όλοι οι πιστοί του είναι διεφθαρμένοι. Το ίδιο φυσικά ισχύει και με το διαφωτισμό, τον κομμουνισμό και όλες τις ανθρώπινες ιδεολογίες και φιλοσοφίες. Όλες έχουν κάτι να διδάξουν και όλες έχουν φωτεινούς όσο και διεφθαρμένους ακόλουθους. Μέχρι εδώ συμφωνούμε πιστεύω.

Το πρόβλημα με τις θρησκείες και το Χριστιανισμό ειδικότερα είναι η δογματικότητά τους. Μεταδίδουν το μήνυμα οτι μόνο αυτές είναι αληθινές και όλοι οι αντίπαλοί τους είναι «εκ του πονηρού»... Επίσης, δεν δέχονται καμία κριτική στα δόγματά τους, με τη δικαιολογία οτι είναι θεόπνευστα και κανένας άνθρωπος δεν είναι άξιος να τα αλλάξει.

Νομίζω πως είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος και κατά βάθος έχεις κάποιες ενστάσεις στο περιεχόμενο των γραφών ή, πιθανότερα, στον τρόπο εφαρμογής τους από την Εκκλησία. Μια Εκκλησία όμως, στην οποία παρόλο που υποτίθεται οτι είσαι μέλος, δεν έχεις ουσιαστικά κανένα λόγο στη διαχείρησή της...

Ανώνυμος είπε...

Τα ενάντια, π.χ αγάαπη μίσος, είναι άλλωτε κατά χριστόν ευλογημένα και άλλωτε μη ευλογημένα. Τα υπόλοιπα είναι ανευ νοήματος, όπως ότι δεν είχε αντιανθρώπινα αισθήματα ο Χριστός(τι ήταν η επρίπτωση των lλεγομένων του κατά φαρισαίων;) ή ότι αυτά είναι μη ανθρώπινα, επειδή ο άνθρωπος είναι εικόνα ενός αγαθού στην Ουσία του Θεού(με τιμωρεί για το καλό μου κι εγω δε βγάζω άχνα...) έχω βαρεθεί τις ανοησίες των χριστιανων, όλων και των Πατέρων...Διαβαστε το melambodas.blogspot.com

Ανώνυμος είπε...

Η ορθοδοξία είναι πιο σκληροπυρηνική από την ιερα εξαταση του ρωμαιοκαθολικισμου. Σε αυτήν αφοριζεσαι χωρις δικη ενώ στην ιερα εξεταση περνάς και απο δίκη...
Κοίτα φίλε, ο χριστιανισμός είναι εκ γενετής ενάντιος στη γνώση(δεντρο της γνωσης, θυμήσου), διότι ο μόνος αληθής φορέας της, αρχικά σε θεολογικό επίπεδο, είναι ο Χριστός. Απο κεί και πέρα αρχίζει η περιδεής τακτική του χριστιανισμού...(χωρισμός της εξ' αποκαλυψεως απο τη θυραθεν, της κατα χριστόν χαρισματικής από τις δαιμονικές χαρισματικώς και δεν έχει τελειωμό...)
Εγω πιστευω αλλα μου έχει βγει η πίστη με τις ανωμαλίες και τις ασυναρτησίες πότε των των Αγίων , πότε των νεορθοδόξων, πότε των αλλοδόξων, και όλες τις σχετικές χαζομαρες.
Και ξερεις το γιατί; Διότι όλοι αυτοί είναι άνθρωποι....όχι θεός.

Ανώνυμος είπε...

Για τον Χριστιανισμό γενικότερα δεν ξέρω, αυτό όμως που μπορώ να σας περιγράψω είναι η εμπειρία μου από συναναστροφή μου προσωπική με ανθρώπους της Εκκλησίας τα τελευταία 3 χρόνια - όχι 1.. 3 χρόνια-....Πέρα και πίσω από όλα αυτά τα θρησκευτικά και τις υψιπετείς θεολογικές θεωρίες που παπαγάλιζαν(με αυτόν τον τρόπο τραβάνε τους ανθρώπους και πολλές φορές τους νέους που "ψάχνονται" κοντά τους)κατάλαβα ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη
και νοσηρή ψυχοπαθολογία..άνθρωποι στους οποίους κυριαρχεί η αποθέωση της λογικής του άσπρου-μαύρου, άνθρωποι οι οποίοι σου λένε με κάθε σοβαρότητα ότι "δεν ξέρουμε αν θα σωθούνε οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες γιατί δεν έχουν το ορθόδοξο βάπτισμα!"(τι να πούμε δηλαδή για ανθρώπους άλλων θρησκειών..)Τι να πούμε και για το άλλο, ότι δηλαδή ο Θεός θα τιμωρήσει με αιώνια κόλαση μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων που γεννήθηκαν με μία ιδιαιτερότητα τους ομοφυλόφιλους;Γιατί βέβαια η επιστήμη έχει αποδείξει ότι γεννιούνται έτσι εξαρχής, από την άλλη μεριά όμως έχεις τους ιεροκύρηκες που που λένε ότι είναι "παρά φύση" αμαρτία...Τι ισχύει τελικά;Είναι δυνατόν ο λόγος του Θεού να έχει κάνει επιστημονικό λάθος;Ή σε τελική ανάλυση ο Θεός ο ίδιος(εφόσον οι θρησκευόμενοι λένε ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη...); Όσον αφορά τώρα τα σεξουαλικά θέματα, για τα οποία σημειωτέον κυριαρχεί μια επικίνδυνη και ύπουλη σιωπή μέσα στους θρησκευτικούς κύκλους,προτιμώ να εμπιστεύομαι την επιστήμη παρά αυτούς οι οποίοι το καθετί που σχετίζεται με το σεξ το διαστρεβλώνουν ή το "σκοταδοποιούν"..
Και ένα τελευταίο..Όταν ήμουν πιο μικρός άκουγα για ανθρώπους οι οποίοι τρελάθηκαν ή αυτοκτόνησαν επειδή ασχολιόντουσαν υπερβολικά με τη θρησκεία..και αναρωτιόμουν μέσα μου "πώς είναι δυνατόν η θρησκεία της αγάπης και της συγχώρεσης να οδηγεί σε αυτά τα τέλματα τους ανθρώπους...που είναι ο Θεός της αγάπης σε αυτές τις περιπτώσεις";Τώρα όμως μετά από τις προσωπικές μου εμπειρίες μπορώ να καταλάβω γιατί..Μόνο ένας σχιζοφρενικός νους θα απέδιδε στον Θεό του απέραντη αγάπη("αγαπάτε τους εχθρούς υμών,ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους") και ταυτόχρονα την δύναμη να τιμωρεί με αιώνια κόλαση(αιώνια όχι 100, ούτε 1000, ούτε 1000000 χρόνια) τους "αδίκους"("αποστελεί ο υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού,και συλλέξουσιν εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους ποιούντας την ανομίαν, και βαλούσιν αυτούς εις την κάμινον του πυρός.εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων" και "πορεύεσθε απ'εμού οι κατηραμένου εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού.....και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον")..Κατά τα άλλα "ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ'ίνα σωθή ο κόσμος δι'αυτού"...Έχω να κάνω μια ερώτηση και μια διαπίστωση πάνω σ'αυτά και κλείνω..
1ον:Εφόσον ο Θεός, ή ο Χριστός τέλος πάντων, θα στείλει τους αδίκους μόνος του στο διάολο κατά την τελική κρίση γιατί δεν το κάνει από τώρα να τελειώνει όλο αυτό το θέατρο της δήθεν αγάπης και ανεκτικότητας και μας συμβουλεύει να αγαπάμε τους εχθρούς μας;Και 2ον όσον αφορά τη διαπίστωση, θεωρώ πλέον ότι από τη στιγμή που μπλέξει κάποιος με τη θρησκεία και δη με την εκκλησία και το παπαδαριό βαδίζει τη λεωφόρο που θα τον οδηγήσει στην παράνοια, στην ματαίωση, στα συμπλέγματα και σε βασανιστικές ενοχές(φανταστικές ή μη ιδίως άμα πρόκειται ήδη για έναν άνθρωπο με περιδεή συνείδηση)..
Αυτά είχα να σας πω..Χρόνια Πολλά ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος για όλους με υγεία!

Ανορθόδοξος είπε...

Ανώνυμε φίλε
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά! Για το πρώτο σου ερώτημα, η απάντηση είναι απλή: δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Ακόμα και για τους πλέον αδαείς, οι θρησκείες βρίθουν από αλληλοσυγκρουόμενες διδασκαλίες, ενώ τα περισσότερα από όσα κηρύττουν δεν φαίνεται να συμβαδίζουν καθόλου με τη λογική.

Ο λόγος για τον οποίο τόσοι άνθρωποι είναι θύματα αυτής της αυταπάτης είναι βαθιά συναισθηματικός και δεν μπορεί να εξηγηθεί με λογικά επιχειρήματα. Θα σε συμβούλευα να ρίξεις μια ματιά στις αναρτήσεις μου περί θρησκευτικότητας και ψυχολογίας (αυτό απαντά και στη δεύτερη ερώτηση).