Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Η «ανεκτίμητη» σοφία των γεροντάδων (Παΐσιος)

Αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα «επίκαιρο» θέμα, αυτό του μοναχισμού, υπό διαφορετική όμως σκοπιά. Με το Βατοπέδιο και την εκκλησιαστική περιουσία έχουν ασχοληθεί άλλοι bloggers, σε τέτοια έκταση και λεπτομέρεια που νομίζω οτι δεν έχω να προσθέσω και πολλά. Το θέμα μου λοιπόν είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο του μοναχισμού, η συσσωρευμένη σοφία των γεροντάδων που εκατομμύρια συμπολίτες μας έχουν σαν πρότυπο... Υπάρχουν πολλοί χριστιανοί, όπως ένας στενός φίλος μου, που ενώ κατηγορούν σφοδρά μητροπολίτες και ιερείς για διαφθορά, κακοδιαχείριση των οικονομικών και άσωτη ζωή, από την άλλη θεωρούν οτι το ευγενέστερο κομμάτι της ορθοδοξίας είναι οι καλόγεροι, που με την ασκητική τους ζωή και τη θεόπνευστη σοφία αποτελούν φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση για όλους τους πιστούς. Πάντοτε διαφωνούσα με αυτήν την άποψη, ακόμα και όταν ήμουν χριστιανός. Οι αμόρφωτοι, άξεστοι, φανατικοί και πολλές φορές παρανοϊκοί από τις πολλές στερήσεις και την αγαμία καλόγεροι δεν είναι σε καμία περίπτωση πρότυπα, ειδικά για τους νέους ανθρώπους.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

Κριτική στη «χριστιανική απολογητική»

Πρόσφατα, ένας φίλος μου δάνεισε το βιβλίο «Ζητώ αποδείξεις» του Αμερικανού Josh McDowell, με τον υπότιτλο «εγχειρίδιο χριστιανικής απολογητικής». Αμέσως σκέφτηκα: «τι να το κάνω εγώ ένα τέτοιο βιβλίο»; Σύντομα όμως αποφάσισα να το διαβάσω προσεκτικά για να δω την ποσότητα και την εγκυρότητα των επιχειρημάτων της... άλλης πλευράς! Θα επισημάνω στο παρόν άρθρο λίγες θέσεις του συγγραφέα, ακολουθούμενες από τις προσωπικές μου απαντήσεις, σε ένα είδος εικονικού διαλόγου με τους απολογητές που νομίζουν οτι διαθέτουν λογικά επιχειρήματα. Θα ξεκινήσω την κριτική από το πρώτο κεφάλαιο με τίτλο «Η μοναδικότητα της Αγίας Γραφής», όπου ο συγγραφέας προσπαθεί να αποδείξει οτι η Βίβλος είναι μοναδική στην ιστορία της λογοτεχνίας, άρα θεόπνευστη. Περιληπτικά, τα επιχειρήματα που προβάλλονται είναι τα εξής:

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Uri Geller VS... Προφήτης Ηλίας

Οι διάφοροι θαυματοποιοί, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί και λοιποί τσαρλατάνοι ασκούσαν πάντοτε μια ιδιαίτερη γοητεία στο πλήθος, που ανάλογα με την εποχή τους ανακήρυσσε «άγιους», «προφήτες», μέχρι και «θεούς»... Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ με έναν σύγχρονο και έναν παλαιό θαυματοποιό, τον Uri Geller και τον προφήτη Ηλία αντίστοιχα! Γιατί επέλεξα τον Geller; Μα, γιατί απλούστατα διακηρύττει προς όλους οτι διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις, αντίθετα με τους περισσότερους συναδέλφους του που αυτοαποκαλούνται “performers”, δηλαδή παραδέχονται οτι τα κόλπα τους είναι απλά τρικ, τους οποίους σέβομαι σαν δεξιοτέχνες και σαν καλλιτέχνες.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Μέγας Κωνσταντίνος και «χριστιανική ιστοριογραφία» μέρος 2ο

Σε αυτό το κείμενο θα συνεχίσω την σύντομη εξιστόρηση της ζωής του Κωνσταντίνου, από τη σύγκρουση με το Λικίνιο μέχρι το θάνατό του. Οι αναφορές στον «πατέρα της εκκλησιαστικής ιστορίας» Ευσέβιο θα συνεχιστούν, όπως επίσης και σε άλλους αισχρούς χριστιανούς ιστορικούς.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Μέγας Κωνσταντίνος και «χριστιανική ιστοριογραφία»

Σήμερα θα ασχοληθώ με έναν από τους αγαπημένους μου αγίους, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Α', που είναι περισσότερο γνωστός με το παρατσούκλι «μέγας». Θα παρουσιάσω μια σύντομη βιογραφία του, με ιδιαίτερες αναφορές στις πράξεις που έχουν θρησκευτικό ενδιαφέρον. Παράλληλα, θα δώσω και μια αδρή περιγραφή της δράσης του «πατέρα της εκκλησιαστικής ιστορίας» Ευσέβιου, που δικαίως χαρακτηρίστηκε από σύγχρονους κριτικούς ως ο «υπουργός προπαγάνδας του Κωνσταντίνου»...

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2008

Ο «άλλος» Ιησούς Χριστός

Στο παρόν άρθρο θα εξετάσω ορισμένα εδάφια της βίβλου, που μας παρουσιάζουν έναν Χριστό αρκετά «παράξενο» και διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει. Αντί του γλυκύτατου και πράου Ιησού, εδώ βλέπουμε έναν εκδικητικό, βίαιο, απότομο και δύστροπο άνθρωπο, που μας προκαλεί ενστικτωδώς την αντιπάθεια... Ας ξεκινήσω από το ευαγγέλιο του Ματθαίου: (10, 34-36)

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Το... ιερό Πηδάλιον

Ομολογώ οτι είχα αρκετές επιφυλάξεις για τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου, καθώς φοβόμουν οτι θα ρίξει το υψηλό επίπεδο (ψωνάρα!) του παρόντος blog. Όμως, μετά τη συζήτηση με κάποιον φίλο άλλαξα γνώμη και αποφάσισα, για χάρη της ενημέρωσής σας, να την κάνω και αυτή τη θυσία... Το θέμα που θα ασχοληθώ σήμερα είναι μια βιβλιοπαρουσίαση, κάπως... αλλιώτικη από τις άλλες. Το βιβλίο δεν είναι άλλο από το περίφημο «Πηδάλιον», τη μεγαλύτερη συλλογή ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συγγραφείς του αναφέρονται οι μοναχοί Νικόδημος Αγιορείτης και Αγάπιος, το κείμενο είναι σε δημώδη γλώσσα και υποτίθεται πως περιέχει μια συνοπτική συλλογή των κανόνων των αποστόλων, των πατέρων, των οικουμενικών και τοπικών συνόδων, προς χρήση για όλους τους, κληρικούς και λαϊκούς, χριστιανούς ορθόδοξους.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Χριστιανισμός: θρησκεία ειρήνης ή πολέμου;

Ο Χριστιανισμός, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο ανταγωνιστή του, είναι χωρίς αμφιβολία μια θρησκεία γεμάτη αντιφάσεις. Μία από τις σοβαρότερες και πιο κραυγαλέες είναι το θέμα της βίας. Είναι κοινή πεποίθηση πως ενώ ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σκληρός και τιμωρητικός, ο Χριστός με τη διδασκαλία του κήρυξε την αγάπη, τη συγχώρεση των εχθρών και την αποχή από κάθε είδους βία. Πράγματι, τα ευαγγέλια είναι γεμάτα από διδασκαλίες του Ιησού, όπως είναι το «αγαπάτε αλλήλους» (Ιωαν. 13.34), το «γύρνα και το άλλο μάγουλο» (Λουκ. 6.29), το «μην κρίνετε για να μη κριθείτε» (Λουκ. 6.37), το «μάχαιρα έδωκες, μάχαιρα θα λάβεις» (Ματθ. 26.52), και αρκετές ακόμη που επιβεβαιώνουν όσα ανέφερα πριν. Από την άλλη, ο Χριστιανισμός έτσι όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα είναι μια σχεδόν πολεμική θρησκεία, με τους ιεράρχες να μιλούν διαρκώς για «στρατιώτες του Θεού», «σκοτεινές δυνάμεις» και «δίκαιους πολέμους»! Ταυτόχρονα, ο θρησκευτικός όρκος έχει καθιερωθεί και στο στράτευμα, όπου κάθε φαντάρος ορκίζεται στο ευαγγέλιο ότι θα χύσει μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματός του αν χρειαστεί... Για να μη μιλήσω για το σκοτεινό παρελθόν, όταν η Εκκλησία στεκόταν πάντα στο πλευρό των ισχυρών, ευλογώντας κάθε πόλεμο που τραβούσε η όρεξή τους. Επιπλέον, ανείπωτες βιαιότητες διεξήχθησαν αποκλειστικά για θρησκευτικούς σκοπούς, όπως η ιερά εξέταση, οι διωγμοί εθνικών και «αιρετικών» και οι σταυροφορίες. Τι συμβαίνει επιτέλους;