Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Οι θετικές συνέπειες της κρίσης (μέρος 1ο)

Πιθανόν ο τίτλος του παρόντος άρθρου να σας φαίνεται περίεργος, προκλητικός, ίσως και ύποπτος. Πως θα μπορούσε να είναι κάποιος αισιόδοξος σε μια τέτοια περίοδο της ιστορίας; Τι θετικό μπορεί να βγάλει κανείς από μια ζοφερή και απειλητική συγκυρία, όπως αυτή που ζούμε; Κι όμως φίλοι μου, το «ουδέν κακό αμιγές καλού» των αρχαίων Ελλήνων είναι ένα ρητό με καθολική ισχύ, που μπορεί να βρει εφαρμογή σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις. Η βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που βιώνουμε μπορεί να γίνει έναυσμα για την αφύπνιση του κόσμου από το λήθαργο και την αναγέννηση, μέσα από τη ριζική αναθεώρηση θεσμών, πεποιθήσεων και νοοτροπιών. Άλλωστε, οι λαμπρότερες καινοτομίες της παγκόσμιας ιστορίας ακολούθησαν περιόδους παρακμής και ύφεσης. Η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία ακολούθησε την ολιγαρχία και την τυραννία, ο διαφωτισμός ακολούθησε τις σκοτεινές εποχές του μεσαίωνα, η γαλλική επανάσταση ακολούθησε την απολυταρχία του Λουδοβίκου του 16ου, ενώ η ρωσική επανάσταση τις ωμότητες του τσάρου.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Η αυταπάτη της «θείας πρόνοιας»

Συχνά με ρωτούν: «πως είσαι τόσο βέβαιος οτι δεν υπάρχει Θεός;». Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι 100% βέβαιος, γιατί απλούστατα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, όπως και κανένας άνθρωπος άλλωστε. Αυτά όμως για τα οποία είμαι σίγουρος, καθώς επαληθεύονται από την καθημερινή ζωή, είναι δύο. Η ασύδοτη εκμετάλλευση των μεταφυσικών φόβων και ελπίδων του κόσμου από ορισμένους επιτήδειους, με σκοπό το κέρδος και την εξουσία, αλλά και η απουσία κάθε είδους «θείας πρόνοιας» στον κόσμο που ζούμε. Για το τελευταίο έχω σκοπό να σας μιλήσω σήμερα. Θα ξεκινήσω με μια απόπειρα ορισμού. Η έννοια της «θείας πρόνοιας», όπως αυτή συναντάται στις περισσότερες σύγχρονες θρησκείες, αποκρυσταλλώνεται στη συχνή και σχεδιασμένη επέμβαση του Θεού στα δρώμενα επί της Γης. Η επέμβαση αυτή γίνεται με κάποιο σκοπό, πάντα για το «καλό» των ανθρώπων, ενώ ο τρόπος της επέμβασης μπορεί να είναι είτε «θαυματουργικός», δηλαδή εμφανώς πέρα από κάθε φυσικό νόμο, είτε μυστικός, ώστε να μην είναι εύκολα διακριτή η παρέμβαση του Θεού.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Το παράδειγμα του Banquet για την κατάσταση στο χώρο της εργασίας

Σήμερα αποφάσισα να γράψω, κάπως καθυστερημένα είναι η αλήθεια, για μια ιστορία απόλυτα ενδεικτική της απελπιστικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα. Πρόκειται για τις εξελίξεις σχετικά με το εστιατόριο Banquet, που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η ιστορία ξεκίνησε στις 5 Απριλίου, όταν ο σερβιτόρος Βαγγέλης Κιτσώνης ειδοποιήθηκε οτι έπρεπε να παραδώσει τη στολή εργασίας του, χωρίς να του διευκρινίζεται αν και πότε θα ξαναδουλέψει. Η άτυπη και απροσδόκητη αυτή απόλυση ήρθε σαν αποτέλεσμα των αξιώσεων του να... καταβληθεί το δώρο Πάσχα στους υπαλλήλους. Η συγκεκριμένη απαξιωτική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του εστιατορίου, Γεράσιμου Φιώρου, ήταν απλά ένα μέρος της γενικότερης στάσης που κρατούσε απέναντι στους υπαλλήλους του. Σύμφωνα με τον Κιτσώνη και άλλους εργαζόμενους στο Banquet, ο εργοδότης τους: