Το... ιερό Πηδάλιον

Ομολογώ οτι είχα αρκετές επιφυλάξεις για τη δημοσίευση του παρόντος άρθρου, καθώς φοβόμουν οτι θα ρίξει το υψηλό επίπεδο (ψωνάρα!) του παρόντος blog. Όμως, μετά τη συζήτηση με κάποιον φίλο άλλαξα γνώμη και αποφάσισα, για χάρη της ενημέρωσής σας, να την κάνω και αυτή τη θυσία... Το θέμα που θα ασχοληθώ σήμερα είναι μια βιβλιοπαρουσίαση, κάπως... αλλιώτικη από τις άλλες. Το βιβλίο δεν είναι άλλο από το περίφημο «Πηδάλιον», τη μεγαλύτερη συλλογή ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συγγραφείς του αναφέρονται οι μοναχοί Νικόδημος Αγιορείτης και Αγάπιος, το κείμενο είναι σε δημώδη γλώσσα και υποτίθεται πως περιέχει μια συνοπτική συλλογή των κανόνων των αποστόλων, των πατέρων, των οικουμενικών και τοπικών συνόδων, προς χρήση για όλους τους, κληρικούς και λαϊκούς, χριστιανούς ορθόδοξους.

Το βιβλίο συντάχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1800 στη Λειψία, μετά από επικύρωση της πατριαρχικής συνόδου Κωνσταντινούπολης, το 1791. Έχει χαρακτηριστεί από έγκριτους θεολόγους και σημαίνοντα μέλη της ιεραρχίας ως η «πληρεστέρα και πλουσιοτέρα μέχρι των χρόνων των συλλογή». Η αλήθεια είναι πως το κείμενο δεν είναι πάντα τόσο πιστό στις πηγές του, αλλά οι δύο μοναχοί ασχολούνται με πολλά σύγχρονά τους θέματα και συνήθειες, που συχνά «ξεπερνούν» τους παλιότερους κανόνες. Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι το Πηδάλιον παραμένει σε πλήρη ισχύ μέχρι σήμερα, παρά τις κατά καιρούς ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί για την αναχρονιστικότητά του από πολλά μέλη της Εκκλησίας.

Πού είναι το πρόβλημα; Στο περιεχόμενο φυσικά. Όλο το κείμενο δεν είναι παρά ένα «ιερό ποινολόγιο» για κάθε λογής παραπτώματα, η φύση των οποίων, μαζί με τον τρόπο περιγραφής τους και τις τιμωρίες που προβλέπονται, είναι τόσο παράλογα που τις περισσότερες φορές ξεπερνούν τα όρια του γελοίου... Διαβάζοντας το εν λόγω πόνημα, πολλές φορές ο αναγνώστης έχει την αίσθηση οτι συμμετέχει σε κάποιον πρόστυχο χαβαλέ, που διακωμωδεί θέματα λατρείας και συμπεριφοράς! Ο εκδοτικός οίκος «Περίπλους» εξέδωσε πρόσφατα μια περιληπτική έκδοση του βιβλίου, περιλαμβάνοντας ένα απάνθισμα από τους κανόνες περί «Μαλακίας, Αρσενοκοιτίας, Μοιχείας, Αιμομιξίας και Πορνείας». Θα δώσω μια ιδέα περί τίνος πρόκειται παρακάτω:

«Όποιος λαϊκός ήθελε χωρίση την γυναίκα του χωρίς λόγου πορνείας, ήγουν μοιχείας, και πάρη άλλην ελευθέραν γάμου, ας αφορίζεται. Ομοίως ας αφορίζεται η γυναίκα εκείνην, οπού αφήση τον άνδρα της, άνευ λόγου πορνείας, και πάρη άλλον.»... «Και ος αν απολελυμένην γαμήση μοιχάται»

Εδώ αναφέρεται πως αν ένας άνδρας (ή γυναίκα) αποφασίσει να χωρίσει τη σύζυγό του και να ξαναπαντρευτεί, χωρίς να συντρέχουν λόγοι μοιχείας, κατευθείαν πρέπει να αφορίζεται. Φυσικά, το ίδιο ισχύει αν παντρευτεί μια χωρισμένη (απολελυμένη). Συνεχίζω:

«Επειδή μερικοί εζωγράφιζον εις τοίχους και σανίδας ζωγραφίας τινάς ασέμνους, οίον, γυναίκας γυμνάς, ή λουομένας, ή υπό ανδρών φιλουμένας, και άλλα τοιαύτα αισχρά, τα οποία απατώσι τους οφθαλμούς των ορώντων, και κινούσι τον νουν και την καρδίαν προς επιθυμίας σαρκικάς, διά τούτο προστάζει ο παρών Κανών, αι τοιαύται εικόνες με κανένα τρόπον να μη ζωγραφίζωνται, ει δε τις ήθελε τας ζωγραφίση, να αφορίζεται, επειδή όλαι αι πέντε αισθήσεις του σώματος, και μάλιστα η πρώτη, και βασικωτάτη όρασις με ευκολίαν εμβάζει τας εικόνας εκείνων οπού βλέπει μέσα εις την ψυχήν.»

Μια καταδίκη της «πορνογραφίας» της εποχής, για την οποία εντύπωση μας δημιουργεί η σχολαστική λεπτομέρεια στην περιγραφή των «αισχρών ζωγραφιών», καθώς και η βαρύτητα της τιμωρίας (αφορισμός) για κάτι τόσο απλό... Μεγαλύτερη λεπτομέρεια, σε σημείο διαστροφής, παρακάτω:

«Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία.»

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ για το πόσα είδη... μαλακίας υπάρχουν, το Πηδάλιον σας δίνει τη λύση! Είναι τρία: με το χέρι σου, με το χέρι άλλου και... με το χτύπημα στους μηρούς!! Περί μαλακίας συνέχεια:

«Είναι η κοινή και ψυχόλεθρος πανούκλα, οπού φθείρει και απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους»... «Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας, διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα».

Εκτός λοιπόν από τους αθλιότατους νέους, η μαλακία παρατηρείται και στις γυναίκες (έλα!!). Οπότε πρέπει να εφαρμόζονται οι ίδιες και αυστηρότερες ποινές με τους άνδρες. Ποιές ποινές όμως;

«Ο παρών Κανών διορίζει ότι όποιος κάμη μαλακίαν, τεσσαράκοντα ημέρας να μη μεταλαμβάνη, απερνώντας αυτάς με ξηροφαγίαν, ήτοι με ψωμί μόνον και νερόν, και κάμνωντας καθ' ημέραν μετανοίας εκατόν»... «Η χωρίς συγκυλισμόν γινομένη ή γίνεται με πιασίματα και φιλήματα, χωρίς όμως γαργαλισμόν, και κανονίζεται είκοσι ημέρας ή γίνεται και με γαργαλισμόν και κανονίζεται τριάντα ημέρας»... «Ει δε και μετά την επίγνωσιν του κακού, δύο ή τρεις φορές μαλακισθή, να παύη από την Ιερωσύνην και να καταβαίνη εις τάξιν Αναγνώστου»

Ξεκάθαρα πράγματα. Όποιος... κάνει μαλακία, 40 μέρες με ψωμί και νερό και 100 μετάνοιες κάθε μέρα!! Παρακάτω, γίνεται διαχωρισμός της ανάλογα με το αν έχει «συγκυλισμόν» ή «γαργαλισμόν»!! Ακόμα, ορίζεται η τιμωρία του ιερέα που «έχει μαλακιστεί δύο-τρεις φορές», η οποία είναι υποβιβασμός σε ψάλτη! Ουδέν σχόλιον... Γιατί όμως ο αυνανισμός είναι τόσο κακός;

«Καθώς όλοι κοινώς λέγουσιν, οι τε παλαιοί και νεώτεροι ιατροί, οι μαλακοί είναι άθλιοι και ελεεινοί, διατί

Α΄ κιτρινίζουσι,

Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουν δεν ημπορούν,

Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους,

Δ΄ χάνουσι την φωνήν,

Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός,

ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην,

Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια,

Η΄ τρέμει το σώμα των,

Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες,

Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ο ταμπλάς,

ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ' ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν είναι έξυπνοι διά το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων, και

ΙΒ΄ τέλος πάντων γηράσκουσιν ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς.»

Αφού είναι τόσο επιστημονικά αποδεδειγμένο, εγώ πάω πάσο. Εντύπωση προκαλούν οι συνέπειες Θ' και Ι' (α ρε ιατρική επιστήμη, από τί σκοτάδια αναδύθηκες!). Ας ασχοληθούμε και λίγο με την ομοφυλοφιλία:

«Τόσον δε φοβερόν πράγμα είναι η αρσενοκοιτία, ώστε οπού ο ίδιος Θεός ηθέλησε να καταβή προσωπικώς διά να ιδή αν τη αληθεία ενεργήται τοιαύτη αμαρτία, ωσάν να μη επίστευε καλά, αν ήτο δυνατόν να ευρεθή επάνω εις την γην μία τοιαύτη τερατώδης κακία. Ο δε Αγιος Ιερώνυμος λέγει ότι διά μόνην την αμαρτίαν αυτήν αργοπόρησεν εις τόσας χιλιάδας χρόνους να γένη άνθρωπος ο Υιός του Θεού,διά τούτο και οι ευσεβείς Βασιλείς εις τον θείον τούτον νόμον ακολουθούντες, εθανάτωναν τους αρσενοκοίτας.»

Σύμφωνα με τα παραπάνω η ομοφυλοφιλία είναι τόσο φοβερό πράγμα, που ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε (δεν είναι πανταχού παρών;) να βεβαιωθεί οτι όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο, γιατί δεν πίστευε στα μάτια του! Επίσης, αυτός είναι ο λόγος που ο Χριστός μας κρατούσε μούτρα τόσους αιώνες και δεν ενανθρωπίζονταν!! Φυσικά, όλοι οι ευσεβείς βασιλιάδες ακολούθησαν το θείο νόμο κατά γράμμα...

«Και ο μεν Ιουστινιανός, κατά τον Ζωναράν, και ο μέγας Θεοδόσιος πρότερον εγύμνωναν τους αθέους αρσενοκοίατας από όλα των τα υπάρχοντα, έπειτα τους επόμπευον, και ούτω τους έδιδαν πικρόν θάνατον. Ο δε Ουαλεντιανός ενώπιον πάντων κατέκαιε τους αρσενοκοίτας. Και Λέων δε και Κωνσταντίνος οι Βασιλείς εν τη εκλογή των νόμων λέγουσι να θανατώνωνται με ξίφη οι ασελγείς, και ο ποιών και ο υπομένων. Εάν δε ο υπομένων είναι παρακάτω από τους ιβ΄ χρόνους, να συγχωρήται διά το ανήλικον.»

Εδώ διαβάζουμε λεπτομερέστερα την εφαρμογή του «θείου νόμου» από τους θεάρεστους Ιουστινιανό, Ουαλεντινιανό, Λέοντα και Κωνσταντίνο. Ευτυχώς που δίνονταν χάρη αν κάποιος ήταν κάτω από... 12 ετών!! Σε άλλο σημείο του Πηδαλίου, δεν μένει (φυσικά) ασχολίαστο το θέμα των καρναβαλιών:

«Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου πας ποιών ταύτα»

Διαπιστώνουμε οτι ιδιαίτερα ενοχλούν τους συγγραφείς του βιβλίου οι μεταμφιέσεις με ρούχα του άλλου φύλου. Θα κλείσω με ένα μακροσκελές απόσπασμα για το σοβαρότατο αμάρτημα (που τιμωρείται με αφορισμό) του να... τρως κουλούρι τα Χριστούγεννα!!

«Επειδή και μερικοί από αγνωσίαν κινούμενοι, τη Δευτέρα μετά την Χριστού γέννησιν έψηναν σεμίδαλιν και άλλα τινά είδη, τα οποία ένας τον άλλον μεταδίδοντες έτρωγαν, κάμνοντες τούτο διά τιμήν τάχα των επιλοχίων της Θεοτόκου, διά τούτο ο παρών Κανών διορίζει, τοιούτον πράγμα να μη γίνεται εις το εξής από τους Χριστιανούς. Επειδή το να παρομοιάζωμεν διά της τοιαύτης συνηθείας, εμ την κοινήν και ταπεινήν γέννησιν ημών των ανθρώπων, την ανερμήνευτον γέννησιν της Αειπαρθένου, τούτο δεν λογίζεται τιμή εις αυτήν, ήτις υπέρ νουν και λόγον εγέννησεν εν σαρκί το αχώρητον τω παντί Θεόν Λόγον, αλλά μάλλον ατιμία, Ωσπερ γαρ άσπορον, και εκ Πνεύματος αγίου, ομολογούμεν της Θεοτόκου την Σύλληψιν, ούτω παρομοίως και την αυτής Γέννησιν ανωτέραν συνομολογούμεν πάσης λοχείας, ήτις εστίν η μετά πόνων του βρέφους γέννησις, και η ακόλουθος των αιμάτων ρύσις κατά τον Ζωναράν. Οποιος δε τούτο ήθελε κάμει, ει μεν Κληρικός είναι, ας καθαίρεται, ει δε λαϊκός, ας αφορίζεται»

Κοινώς: με το να τρως κουλούρι δεν τιμάς τη Θεοτόκο, αλλά την προσβάλεις! Οπότε, κομμένα τα κουλούρια Χριστουγεννιάτικα! Συμπεραίνουμε εύκολα, από αυτό το γελοίο και διεστραμμένο συνονθύλευμα κανόνων, την μεγαλειώδη προσφορά του Χριστιανισμού στην ηθική βελτίωση των ανθρώπων... Ας μας απαντήσει κάποιος την απλή ερώτηση: σε ποιό εδάφιο των λόγων του Χριστού ή έστω του σεξουαλικά στερημένου Παύλου στηρίζονται όλοι αυτοί οι κανόνες;

Δείτε επίσης:

• http://el.wikipedia.org
• http://periplousekdoseis.blogspot.com