Τρίτη 29 Ιουλίου 2008

«Ελλάδα σημαίνει ορθοδοξία»

Μια έκφραση που ακούμε αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρο, όχι μόνο από γραφικούς παραεκκλησιαστικούς, αλλά και από σοβαρότερους κύκλους. Πολλοί «λόγιοι» όπως οι κ.κ. Μπαμπινιώτης και Ζουράρις έχουν εκφράσει αυτήν την άποψη βασισμένοι σε επαρκή, κατά την άποψή τους ιστορικά στοιχεία. Διαβάζουμε σε συνέντευξη του κ. Μπαμπινιώτη (ΒΗΜΑ 3/8/07):

«ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός, δύο μεγάλα πολιτισμικά μεγέθη, που ξεκίνησαν πράγματι με σύγκρουση κατόρθωσαν να περάσουν ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους σε μια θαυμαστή, ιστορικά τεκμηριωμένη, συμπόρευση, η οποία στηρίχθηκε σε αναγνώριση τού συμπληρωματικού χαρακτήρα των δύο πολιτισμικών μεγεθών από τους ίδιους ανθρώπους, τους Ελληνες Χριστιανούς. Και αναφέρθηκα στη στάση απέναντι στα ελληνικά γράμματα εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων όπως οι Πατέρες M. Βασίλειος και Γρηγόριος ο Θεολόγος ή όπως ο Φώτιος, ο Αρέθας και ο Ευστάθιος στο Βυζάντιο ή όπως οι διδάσκαλοι τού Γένους Ευγένιος Βούλγαρις, Νεόφυτος Δούκας, Ανθιμος Γαζής, Κωνσταντίνος Οικονόμος, Νεόφυτος Βάμβας, μεγάλες μορφές τού Νεοελληνικού Διαφωτισμού...

Αρχικά υπήρξε σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Χριστιανισμού και Ελληνισμού στο πεδίο τής θρησκευτικής πίστης και ορισμένων μορφών συμπεριφοράς και επιλογών ζωής, σύγκρουσης που οδή
γησε σε έκτροπα, σε διώξεις, επιθέσεις και ακρότητες μερικών φανατικών... ούτε Σταυροφορίες ούτε Ιερά Εξέταση ούτε μορφές απόλυτης εξουσίας αναπτύχθηκαν στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έμεινε προσηλωμένη στις αρχές και τις θέσεις διδασκαλίας των Πατέρων και στην παράδοση που θεμελιώθηκε από αυτούς σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στη Χριστιανική Δύση...να μη ταυτίζουν τον Ελληνισμό (οι έχοντες αντίθετη γνώμη) με την απόρριψη τής ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, παραπλανώντας μερικούς ανυποψίαστους συμπατριώτες μας ότι δήθεν Ελληνας σημαίνει μη Χριστιανός και ότι ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό!»

Ο ευφυής και ιδιαίτερα διαβασμένος κ. Μπαμπινιώτης μας παρουσιάζει εδώ ένα ύποπτο κουβάρι από ψέματα και (μισές) αλήθειες, το οποίο δημιουργεί εύλογες απορίες για το κατά πόσο έγινε σκόπιμα. Η στάση απέναντι στον Ελληνισμό του συνόλου της ανατολικής Εκκλησίας διαφέρει ριζικά από τους λίγους πατέρες και λόγιους που ανέφερε. Θα δώσω λίγα μόνο παραδείγματα:

«Μέγας» Κωνσταντίνος: ο ειδωλολάτρης αυτός αυτοκράτορας (βαπτίστηκε χριστιανός ημιθανής από αρειανιστή επίσκοπο) έκανε το πρώτο βήμα για την καθιέρωση του Χριστιανισμού θεσπίζοντας ανεξιθρησκία και κάνοντας το σταυρό επίσημο σύμβολο της αυτοκρατορίας. Αυτά σε συνδυασμό με την «θαυματουργική» ανακάλυψη του σταυρού από την μητέρα του Ελένη του έδωσαν τον τίτλο Μέγας, παρόλο που ήταν αλλόθρησκος, εξαιρετικά βίαιος (μεταξύ των χιλιάδων που βρήκαν το θάνατο εξαιτίας του ήταν ο ίδιος του ο γιός Κρίσπος και η γυναίκα του Φαύστα) και παντελώς αδιάφορος για τα γράμματα και τις τέχνες.


«Μέγας» Θεοδόσιος: Κατέστησε τον Χριστιανισμό υποχρεωτική θρησκεία για όλους τους πολίτες της αυτοκρατορίας, ενώ χαρακτήρισε «παράφρονες» όσους λάτρευαυν άλλους θεούς. Πολέμησε την αρχαία θρησκεία με τόση σφοδρότητα, ώστε να παραλληλίζεται από πολλούς με σύγχρονους δολοφόνους όπως ο Χίτλερ και ο Στάλιν! Οι θάνατοι που προκάλεσε είναι ανυπολόγιστοι. Για ένα ασήμαντο περιστατικό (δολοφονία από αγνώστους ενός αξιωματικού) συγκέντρωσε δήθεν για δημόσια συζήτηση 7.000 δωδεκαθεϊστές στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια τους κατέσφαξε... Ακόμα, είχε ιδρύσει ένα πρότυπο για την εποχή... στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σκυθόπολη Παλαιστίνης, όπου έβρισκαν αποτρόπαιο θάνατο όσοι εθνικοί είχαν γλιτώσει από τα σπαθιά των στρατιωτών. Στον πολιτιστικό τομέα του αποδίδονται μεταξύ άλλων η καταστροφή του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Δία και της Αθηνάς, το κλείσιμο του μαντείου των Δελφών, η κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων και φυσικά το κάψιμο της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Βεβαίως, ονομάστηκε Μέγας κι αυτός για το τεράστιο (καταστροφικό) έργο του.

Πατριάρχης Αλεξάνδρειας «Άγιος» Κύριλλος (4ος αι μ.Χ.): Ευτυχώς, υπάρχει μια εκτενέστατη βιβλιογραφία για τον Κύριλλο και, ακόμα, έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα του. Και ξέρουμε από αυτά ότι ένιωθε βαθύτατο μίσος για το σύνολο της Φιλοσοφίας, την οποία χαρακτήριζε «ελληνιστική βλακεία». Είναι υπεύθυνος για πάνω από...250.000 θανάτους ελληνιστών και Ιουδαίων!! Μεταξύ των θυμάτων του η τελευταία μεγάλη φιλόσοφος της εποχής Υπατία, την οποία οι δολοφόνοι μοναχοί αφού χτύπησαν με γροθιές και μαχαίρια...χρησιμοποίησαν θραύσματα αμφορέα για να την ακρωτηριάσουν και να της αφαιρέσουν τις σάρκες από τα οστά... Για να δέσει το γλυκό έριξαν τα υπολλείματά της στη φωτιά! Άλλος ένας άξιος εκπρόσωπος της...συμπόρευσης ελληνισμού και χριστιανισμού!!
Θα συνεχίσω από αύριο τον σχολιασμό του κ. Μπαμπινιώτη με ακόμη περισσότερα στοιχεία.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Συγγνώμη που το παρακάτω σχόλιο αναφέρεται σε αυτούς που άνοιξαν στα μέρη μας το δρόμο στον σκοταδισμό:
Η ολιγαρχική προπαγάνδα από την εποχή της πολυδιαφημισμένης νατοϊκής βεντέτας, του ΛΙΠΟΤΑΚΤΗ στρατηγού (!) Θουκυδίδη, συνεχίζεται, έστω και , καμια φορά, με καλή προαίρεση:
Οι καταδίκες εγωμανών γίνονταν από την ΑΜΥΝΟΜΕΝΗ πλειονότητα, βλ. Πυθαγόρα (υποκινητή πραξικοπήματος στον Κρότωνα), Μιλτιάδη (έχασε από αλαζονεία Μαραθωνομάχους στη Νάξο...), του αρχιδιεφθαρμένου Σωκράτη (βεντέτας όλων των ανώμαλων χαζόπουλων), Αριστοφάνη (μεγάλου συκοφάντη των ηρώων χάρη στους οποίους παρασιτούσε, και υποκινητή πραξικοπημάτων, π.χ. "Ιππείς"). Δε σας κάνει εντύπωση που αυτούς ακριβώς προβάλουν οι μισέλληνες και παραληρούν περί δήθεν “εμφύλιων γονιδίων” για να προκαλούν διχασμό;
Οι υπόλοιποι δικάστηκαν από την ολιγαρχική μειοψηφία, όταν έλειπε η δημοκρατική πλειοψηφία των κωπηλατών οπλιτών σε αντιπερσικές-αντιφοινικικές περιπολίες από Εύξεινο ως Στήλες Ηρακλέους, για να μπορούν να συνωμοτούν οι δειλοί και να μπορούν επίσης να τους βρίζουν οι σημερινοί εγωμανείς.
Κι αν κάποιος αναρωτηθεί γιατί οι γενοκτονημένοι (σε Αιγός Ποταμούς, Αθήνα, Χαιρώνεια...) δημοκρατικοί δεν ανακαλούσαν τους άδικα διωκόμενους (όπως έκαναν για τον κατασυκοφαντημένο ήρωα Αλκιβιάδη στη Σάμο, ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε με τη συνεργασία εφόρων-σωκρατικών-σατραπών), ας σκεφτούν ότι τότε οι δημοκρατικοί δε γνώριζαν ότι οι σωκρατικοί και οι έφοροι θα έφταναν να σφάζουν αδέρφια τους με περσικά λεφτά και καράβια, γι΄αυτό τους άφηναν να εκτονώσουν το μίσος τους, μπας και συνέρθουν. Σήμερα βλέπουμε ως πού φτάνει το μίσος των τωρινών αντιδημοκρατικών.
Φτάνουν ακόμα να αποσιωπούν ότι οι δημοκρατικοί Αθηναίοι ετοιμάζονταν με την Ασπασία να ξαναφέρουν τις γυναίκες στην Εκκλησία από όπου τις είχε διώξει ο Κέκροπας (όπως έκαναν και με τις ΕΠΤΑ (7) πολιτογραφήσεις υπαλλήλων-"δούλων" των πλουσίων - βλ. Αριστοτέλη, Αθηναίων Πολιτεία), αλλά, το μίσος εφόρων-σωκρατικών-σατραπών, δεν τους το επέτρεψε.
Πάντως τότε πολίτες ήταν οι οπλίτες. Σήμερα οι δειλοί συκοφαντούν εκείνους τους ήρωες χάρη στους οποίους υπάρχουν και κόβουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και τους τρέφουμε.