Θαύματα θερινής νυκτός... (Updated)

Σήμερα, μετά από δυο άρθρα πολιτικοκοινωνικού στοχασμού και προβληματισμού, αποφάσισα να γράψω κάτι πιο ανάλαφρο. Καλοκαίρι είναι εξ άλλου και μας περιμένουν οι χαρές της θάλασσας (της ΚΑΘΑΡΗΣ θάλασσας)! Έχω ετοιμάσει λοιπόν δυο ιστοριούλες εξωφρενικών και κωμικοτραγικών θαυμάτων, που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται σε κάποιο σύγχρονο βιβλίο-μαρτυρία για τα θαυμαστά έργα του τάδε γέροντα, ερημίτη, προφήτη, μητροπολίτη, ψάλτη ή και καντηλανάφτη... Το πρώτο «θαύμα» είναι δικής μου έμπνευσης, ενώ το δεύτερο είναι του φίλου Rexides. Σας καλώ όλους να γράψετε τις δικές σας ιστορίες στα σχόλια του παρόντος κειμένου, από τις οποίες θα δημοσιευτούν στη συνέχεια οι καλύτερες.

Θαύμα 1ο: «Ο μισός καρκίνος», Συντάκτης: Ανορθόδοξος

Ο κύριος Μάκης Σ., ξυλοκόπος από ένα χωριό της Αρκαδίας, δεν περίμενε σε καμία περίπτωση αυτό που του συνέβη. Κάποιο πρωινό, οι γιατροί του ανακοίνωσαν αιφνιδίως οτι έπασχε από την επάρατη νόσο. Το τσιγάρο, που ήταν η απόλαυση της ζωής του, τον οδηγούσε ταχέως προς το θάνατο (γι' αυτό αγαπητέ αναγνώστη, ΟΧΙ απολαύσεις, ΟΧΙ ηδονές)... Οι απεικονιστικές εξετάσεις έδειχναν οτι όλο του το σώμα ήταν γεμάτο από ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που κόντευαν να πεταχτούν έξω από το στόμα και τη μύτη του (μπρρρρ...).

Σ' όλη του τη ζωή, ο κύριος Μάκης δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη θρησκεία. Η αγάπη του Χριστού τον άφηνε αδιάφορο. Προτιμούσε να μεθοκοπάει στα καπηλειά και να συχνάζει στους οίκους ανοχής της επαρχίας, από το να πηγαίνει στην εκκλησία και να συγχρωτίζεται με αγαθούς ανθρώπους. Όταν τον βρήκαν όμως τα κακά μαντάτα, άλλαξε ριζικά τη στάση του. Μετανοώντας ειλικρινά για την άσωτη ζωή του, παρακάλεσε με δάκρυα και με πόνο ψυχής το Θεό να τον συγχωρέσει. Σύντομα έμαθε για το γέροντα Ακάκιο, ο οποίος με τη βοήθεια του Χριστού βοηθούσε τον κόσμο, κάνοντας θαύματα μεγάλα και εξαιρετικά, που άφηναν άφωνους ακόμα και τους πλέον άθεους και άπιστους ανθρώπους.

Επισκέφτηκε το γέροντα εκεί που έμενε, σε ένα ταπεινό καλύβι στα δάση της Πίνδου. Εντυπωσιάστηκε από το φως της καλοσύνης που εξέπεμπε ο γέροντας, που έκανε τα άγρια ζώα του βουνού να ημερεύουν και να του κρατούν συντροφιά. Ο αγαθός γέροντας συμφώνησε να προσευχηθεί στον Ύψιστο γι' αυτόν, με τον όρο όταν θεραπευτεί να δώσει όλα του τα υπάρχοντα στο μοναστήρι της Παναγιάς της Κουνίστρας (υπάρχει, μη γελάτε!). Ο κύριος Μάκης φυσικά συμφώνησε και, αφού έφαγαν μαζί λίγο παξιμάδι με μερικές ελιές, έφυγε για το σπίτι του. Το μεγάλο θαύμα έγινε, καθώς όταν πήγε για εξετάσεις οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους: το σώμα του ήταν εντελώς καθαρό, σαν να μην είχε προσβληθεί ποτέ από την καταραμένη αρρώστια.

Ο κύριος Μάκης όμως, όταν κατάλαβε οτι ο κίνδυνος πέρασε, σκέφτηκε αμέσως πονηρά και αθέτησε την υπόσχεσή του στο γέροντα. Έδωσε μόνο τα μισά του υπάρχοντα στο μοναστήρι, κρατώντας τα υπόλοιπα, με τη δικαιολογία οτι «νέος είμαι ακόμα, πρέπει να γλεντήσω τη ζωή μου». Οι μέρες περνούσαν και ο κύριος Μάκης επέστρεψε στην παλιά του ζωή, ξεχνώντας το δρόμο του Χριστού. Σύντομα όμως τιμωρήθηκε για την προσβλητική του στάση, καθώς εμφάνισε πάλι κάποια συμπτώματα της παλιάς του νόσου. Όταν πήγε να υποβληθεί ξανά σε εξετάσεις, οι γιατροί αντίκρισαν κάτι που δεν το χωρούσε ο νους τους: το μισό σώμα του ήταν καθαρό, ενώ το άλλο μισό ήταν γεμάτο από ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ, ακριβώς όπως πριν! (τύφλα να 'χει ο Two-Face...)

Θαύμα 2ο: «Ο σοβάς και η μουσμουλιά», Συντάκτης: Rexides

Ο κύριος Μπάμπης Ρ., σοβατζής στο επάγγελμα, ζούσε μια ενάρετη ζωή. Πήγαινε συχνά στην εκκλησία, κοινωνούσε, εξομολογούταν, έδινε από το υστέρημά του σε παγκάρια και εράνους, ήταν με λίγα λόγια υπόδειγμα πιστού και φιλότιμου χριστιανού. Όταν ρωτήθηκε κάποτε γιατί δεν παντρεύεται, αυτός απάντησε με καμάρι: «μα, παντρεύτηκα την Εκκλησία!» (μεγάλο φυντάνι ο τύπος). Προερχόταν άλλωστε από μια υποδειγματική χριστιανική οικογένεια, καθώς από τα 12 αδέλφια του τα 5 ήταν μοναχοί, τα 5 ιερείς, η μία καλόγρια και ο δωδέκατος τρόφιμος στο Δαφνί...

Μια μέρα, καθώς σοβάντιζε ένα γιαπί, του παρουσιάστηκε ο Χριστός με τη μορφή παράστασης πάνω στο σοβά! Τα χαρακτηριστικά του ήταν τέλεια, σαν να τον ζωγράφισε ο καλύτερος αγιογράφος, σαφώς ανώτερος από την (καθολική) σινδόνη του Τορίνο. Ο ευλαβής κύριος Μπάμπης έπεσε αμέσως και προσκύνησε το σοβά με δάκρυα στα μάτια, συγκινημένος από την τιμή που του έκανε ο Ύψιστος. Το νέο διαδόθηκε άμεσα και πολύ σύντομα ολόκληρα πλήθη προσκυνητών άρχισαν να συρρέουν στο γιαπί. Από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, απλοί άνθρωποι, του μόχθου και της βιοπάλης, σχημάτιζαν ουρές για να προσκυνήσουν το σπουδαίο αυτό θαύμα. Σε λίγες μέρες ήρθαν και διάφοροι έμποροι, που πουλούσαν από αναψυκτικά και πασατέμπο, μέχρι εικονίτσες και κονκάρδες του θαυματουργικού σοβά.

Ο μοχθηρός και πονηρός γείτονας του κυρίου Μπάμπη όμως, ζηλεύοντας τη δόξα του, αποφάσισε να φτιάξει και αυτός το δικό του «θαύμα». Έκοψε τη μουσμουλιά που είχε στην αυλή του και κρυφά σκάλισε πάνω στο εσωτερικό του κορμού μια εικόνα της Θεοτόκου. Πολύ σύντομα, τα πλήθη έφυγαν από το σοβά του Μπάμπη για να προσκυνήσουν τη μουσμουλιά του γείτονά του. Με τη σειρά τους οι έμποροι μετακινήθηκαν στην αυλή του γείτονα, πουλώντας από καλαμπόκια και μαλλί της γριάς, μέχρι φυλαχτά και χαϊμαλιά με το σχήμα της κομμένης μουσμουλιάς. Ο κύριος Μπάμπης απογοητεύτηκε και ξέσπασε σε λυγμούς. Τότε του παρουσιάστηκε ο Ιησούς σε όραμα και του είπε: «μην στεναχωριέσαι Μπάμπη, θα αποκαταστήσω την αδικία εις βάρος σου».

Ο σοβάς του κυρίου Μπάμπη τότε ξεκίνησε να αλλάζει μορφή (σαν τρανσφόρμερ!) μέχρι που απεικόνιζε μια θαυμάσια απόδοση του Ιησού με τη Μαρία τη Μαγδαληνή να του πλένει τα πόδια, να τους δοξολογούν επτά τάγματα αγγέλων, ενώ δίπλα τους να στέκονται ο Ησαΐας και ο Ηλίας (του δεκάτου έκτου...). Τα πλήθη των προσκυνητών γρήγορα επέστρεψαν στο γιαπί του Μπάμπη, ενώ ήρθαν και χιλιάδες ακόμα από όλον τον κόσμο. Οι έμποροι οργανώθηκαν και έφτιαξαν ολόκληρο παζάρι από αναμνηστικά και σουβενίρ, ενώ ένας μεγάλος σκηνοθέτης του Χόλιγουντ πρότεινε στον Μπάμπη να κάνει την ιστορία του ταινία, κάτι σαν συνέχεια του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Ο κακός γείτονας κόντεψε να σκάσει από τη ζήλια του...

UPDATE: 02/08/10

Θαύμα 3ο: «Ο Αιγύπτιος και η Παναγιά η Αρσενικογέννα», Συντάκτης: Dyer

Ένας πλούσιος Αιγύπτιος μουσουλμάνος παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια πτωχή πλην ωραιότατη μουσουλμάνα (κατά τύχη). Η ζωή του θα ήταν ευτυχισμένη αν η γυναίκα του γεννούσε ένα παιδί. Τρεις φορές είχε γεννήσει αλλά και τις τρεις κορίτσια. Όλοι οι φίλοι και συγγενείς τον παρότρυναν να παντρευτεί και άλλη γυναίκα αλλά αυτός δεν το αποφάσιζε (και στην Αίγυπτο κοστίζει να συντηρείς δεύτερη γυναίκα). Κάποτε σε ένα ταξίδι που έκανε στο Λίβανο γνώρισε ένα Χριστιανό Ορθόδοξο γίνανε φίλοι και του εκμυστηρεύτηκε το πρόβλημά του. Τότε ο φίλος, του απεκάλυψε πως οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν αυτού του είδους τα προβλήματα.

Υπάρχει ένα Ορθόδοξο μοναστήρι στη Συρία της Παναγιάς της Αρσενικογέννας. «Εκεί αν θα πας τη γυναίκα σου και φάει το φυτίλι από την ακοίμητο καντήλα που ανάβει μπροστά στη θαυματουργή εικόνα σίγουρα θα γεννήσει παιδί. Βέβαια για να φανεί η πίστη σου, πρέπει να δώσεις ένα ποσό, πάντως όχι κάτω από 5000 $, για το φυτίλι και όταν κάνεις το παιδί πρέπει να ξανά πας και να δώσεις άλλα τόσα για να ευχαριστήσεις την Παναγιά την Αρσενικογέννα για το καλό που σου έκανε. Έτσι κάνουν όλοι οι χριστιανοί».

Πεισμένος από την ιστορία του φίλου του ο Αιγύπτιος μη έχοντας και άλλη επιλογή, (οι μουσουλμάνοι όπως είπαμε αν δεν κάνει παιδί η γυναίκα παίρνουν άλλη, αλλά το κόστος στη διάρκεια είναι μεγαλύτερο σκέφτηκε) πήρε λοιπόν τη γυναίκα του και πήγαν στο μοναστήρι. Αφου έδωσε τον αναγκαίο οβολό πήρε το πολυπόθητο φυτίλι και το έφαγε η γυναίκα του. Πράγματι μετά από 9 μήνες η γυναίκα του γέννησε παιδί. Ο Αιγύπτιος ήταν ευτυχισμένος. Έπρεπε όμως να ξανά πάει στο μοναστήρι για τα ευχαριστήρια. Είχε κλονιστεί η πίστη του στον Αλλάχ αλλά δεν έγινε και χριστιανός και βέβαια αγαπούσε πάντα τα χρήματα. Γιαυτο αποφάσισε να μη ξανά πάει στην Παναγιά την Αρσενικογέννα.


«Αυτό είναι το θαύμα της Παναγιάς, εξ αιτίας της οποίας υπάρχω», μου είπε ο παλιός συμφοιτητής μου από την Αίγυπτο πίνοντας τα ποτά μας στο Pierro’s Bar της Μυκόνου, που είχα πάει να τον συναντήσω. Μισά λεφτά, μισή δουλεία σκέφτηκα !!!.

UPDATE: 05/08/10
Θαύμα 4ο «Ο σατανιστής που έγινε άγιος», Συντάκτης: CraftyChinstrap

Ο Σωτήρης Χ. στα νιάτα του ήταν παιδί του Κατηχητικού. Με την εφηβεία όμως και τις κακές συναναστροφές τον κατέλαβε κακό δαιμόνιο. Εγκατέλειψε την εκκλησία, σύχναζε στα μπάρ, τις καφετέριες και τα στριπτιζάδικα της κΧΧΧΧΧς "Απαλλάχτηκα" και "Αθωώθηκα". Με τις ραδιουργίες του διαβόλου κατάφερε να ανοίξει ένα πετυχημένο συνεργείο μοτοσυκλετών, τις οποίες αφιέρωνε στο διάβολο με σατανικές αερογραφίες και αυτοκόλλητα. Τα χρήματά του τα ξόδευε στις πόρνες και τα ουϊσκια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέληξε στο τοπικό νοσοκομείο αναίσθητος από το ποτό ή μαχαιρωμένος. Ιατροί του νοσοκομείου αναφέρουν ότι κάποτε, όταν ήρθε μαχαιρωμένος και μεθυσμένος, τον άκουσαν να ψιθυρίζει ακατάληπτες φράσεις σαν "ιε σατάν, ιε κθουλού" με αποτέλεσμα μπροστά στα μάτια τους η πληγή του μαχαιριού να κλείνει και να μετατρέπεται σε μαύρη, δύσμορφη ουλή ενώ ένας δύσοσμος καπνός αναδινόταν...

Στις 4 Δεκεμβρίου 199Χ, ο Σωτήρης Χ. συνήλθε από το μεθύσι του ξαφνικά, ανέβηκε στη μηχανή του, μάρκας Γιαμάχα, και βγήκε στο δρόμο, όπου γινόταν η υποδοχή της κάρας του Αγίου Σεραφείμ Κορώνης. Το πρόσωπό του έγινε φρικτό, γκάζωσε τη μηχανή και κατευθύνθηκε εναντίον των πιστών και των ιερέων βλαστημώντας τα θεία με ακατονόμαστες εκφράσεις. Εκείνη τη στιγμή, ένας σεβάσμιος ιερέας, με χρυσή στολή και αρχιερατική ράβδο, τον οποίο κανείς δεν είχε προσέξει, στάθηκε μπροστά στην τρελλά κινούμενη μηχανή και κτύπησε ελαφρά με τη ράβδο του το έδαφος. Προς μεγάλη έκπληξη των παριστάμενων πιστών, η μηχανή ντεράπαρε ενώ ο Χ. εκσφενδονίστηκε εκατό μέτρα πέρα. Μόλις δε, οι τραυματιοφορείς του έβγαλαν το κράνος, το κεφάλι του άνοιξε στα δύο, σα σπασμένο καρπούζι. Το μοιραίο ήταν ζήτημα ωρών, οπότε τον έρραψαν για παρηγορητικούς λόγους και τον άφησαν να πεθάνει.

Πλην όμως, εκείνο το βράδυ η νοσοκόμα της βάρδιας είδε έναν ιερέα με χρυσή ποιμαντική ράβδο να μπαίνει στο δωμάτιο του ασθενούς. Δεν ασχολήθηκε παραπάνω, νομίζοντας ότι οι οικείοι του ασθενούς τον είχαν στείλει στον ετοιμοθάνατο για να αξιωθεί των αχράντων μυστηρίων. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν την επομένη, μπαίνοντας στο δωμάτιο του ασθενούς, τον είδε ζωντανό και σε πλήρη διαύγεια. Οι γιατροί έμειναν άναυδοι, ιδίως διαπιστώνοντας μετά από ακτινογραφίες ότι τα κρανιακά κατάγματα του ασθενή είχαν αναταχθεί από θαύμα. Η πιο συγκλονιστική ήταν πάντως η αλλαγή στην προσωπικότητα του Σωτήρη Χ. ο οποίος πούλησε όλη την περιουσία του, την δώρισε στην τοπική μονή και αργότερα εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Σεραφείμ.

Ο Γέρων Σεραφείμ έγινε γνωστός για την αγιότητά του και τα θαύματά του. Εκοιμήθη δε προσφάτως. Ελάχιστα προ της κοιμήσεώς του αφηγήθηκε την ιστορία του στους δοκίμους του μοναστηριού.

UPDATE: 13/08/10

Θαύμα 5ο: «Τα άφθαρτα κωλομάγουλα», Συντάκτης: Undantag

Μετά την πτώση της ενδόξου Βυζαντινής ημών αυτοκρατορίας, ζούσε στο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοβυζιώτισσας (Μονή Τόπλες) στην Κρήτη η Κακοσμία (κατά κόσμον Καλλιόπη), πρωτοκόρη δημογέροντα του Χάνδακα. Παρά την καλή οικογένεια και τη μεγάλη περιουσία, η ενάρετος κόρη ΕΠΕΛΕΞΕ την μοναστική ζωή, πράγμα που ανακούφισε τους γύρω της, καθώς το μοναστικό ράσο εκάλυπτε σχεδόν πλήρως την καμπούρα της, το μοναδικό φρύδι της, τις κρεατοελιές πάνω από κάθε ρουθούνι και το Καραϊσκάκειο μουστάκι της. Οι μέρες της νύμφης εκείνης του Ιησού περνούσαν με προσευχή, κατήχηση, συντήρηση κοσμοσφαιρών «τεριρέμ», ιστόριση του καθολικού της Μονής, κατασκευή και αγιασμό κομποσχοινίων και πλαστογράφηση αυτοκρατορικών χρυσοβούλων, τα οποία (έτσι είχε προφητεύσει η Ηγουμένη Ξετσιπωσία, στην οποία είχε εμφανισθεί καθ’ύπνοις ο Άγιος Βούδας), νεώτερες γενεές καλογραιών θα χρησιμοποιούσαν για να αρπάξουν τις γύρω γαίες και να χτίσουν θεάρεστα γήπεδα γκόλφ για θεοσεβούμενους μεγιστάνες του πλούτου.

Ώσπου το μοιραίο συνέβη. Οι άπιστοι μογγόλοι χθόνιοι Τούρκοι πάτησαν τη Λεβεντογένα Κρήτη το έτος Κυρίου (ή μάλλον του Οξαποδώ, αν κρίνουμε από τα τελευταία δύο ψηφία) 1669. Η Μονή Τόπλες περιήλθε στη δικαιοδοσία ενός από τους πρωτεργάτες της νίκης, του πασά Hamid ibn Mitsotak, που έπινε το αίμα των παρθένων με το καλαμάκι και των νηπίων με το μπουρί της σόμπας. Απόγονοί του κυριαρχούν ακόμη στην πολιτική ζωή του νησιού. Ο πασάς αυτός, μπουχτισμένος από το βιασμό δεκάδων παρθένων και των δύο φύλων, και ολίγον τι βιτσιόζος, ζητούσε κάτι διαφορετικό. Όταν για πρώτη φορά αντίκρυσε την οσία Κακοσμία, μια σατανική λάμψη άστραψε στα αλλήθωρα μάτια του. Τέτοια ασχήμια, πρώτη φορά έβλεπε. Τόσο άσχημη, που καταντά όμορφή, στην κατηγορία της. Από κώλο πάντως έσκιζε.

Αρχικά προσπάθησε να την αποπλανήσει με δώρα και υποσχέσεις, αλλά, σε πείσμα του, η ενάρετος μοναχή ηρνείτο πεισματικώς, αντιτείνουσα ότι είναι Νύμφη Κυρίου (Αυτόν, δυστυχώς, κανείς ποτέ δεν Τον ρώτησε). Όταν, μια μέρα, με το πρόσχημα της είσπραξης της δεκάτης (έτσι τη λέγαν, αλλά ουσιαστικά ήταν 21% μετά το Μνημόνιο του Σουλτάνου) ο βδελυρός Hamid τη στρίμωξε στο ιερό και πήγε να της βάλει χέρι, η αδελφή Κακοσμία δε δίστασε στιγμή. Αφού κατεβρέχθη με το λάδι της Ακοίμητης Καντήλας μπροστά από την εικόνα της Παναγίας της Χρυσοβυζιώτισσας, έπεσε πάνω στο βαρύτιμο μανουάλι και πυρπολήθηκε. Ο Hamid σήκωσε τους ώμους αδιάφορα και αποπλάνησε δυο τρεις άλλες καλόγριες, λιγότερο άσχημες αλλά πιο εύκολες.

Μήνες μετά στην εκταφή του πτώματος – barbecue, άλαλα τα χείλη του ιερέως και των καλογραιών. Ενώ το υπόλοιπο καρβουνιασμένο σαρκίο είχε αποσυντεθεί πλήρως, ο κώλος της Κακοσμίας – ώ του θαύματος – τους κοίταζε από το φέρετρο με το μοναδικό του μάτι, ροδαλός, ζουμερός, σαν από φωτογράφηση του Χέφνερ. Μύρο αγιότητας πλημμύρισε τον αέρα. Σταυροκοπήθηκαν ευλαβώς τριάντα τρεις φορές, καταλαβαίνοντας ότι η Παναγία η Χρυσοβυζιώτισσα, επιβραβεύοντας την επιμονή της καλογραίας να διατηρήσει τον θησαυρό της για τον Ουράνιο της Νυμφίο, καλλώπισε και διατήρησε αυτόν ούτωσώστε ο Υιός της να μη χρειαστεί να περάσει δεύτερο Γολγοθά.

Τα άφθαρτα κωλομάγουλα της οσίας Κακοσμίας υπέρκεινται ακόμη και σήμερα της Αγίας Τραπέζης της Μονής Τόπλες. Η οσία τιμάται τοπικώς το Δεκαπενταύγουστο («Ρόδον το Αμάραντον»), οπότε η κατάχρυση λειψανοθήκη λιτανεύεται στα γύρω χωριά. Από ένα διακριτικό άνοιγμα στο πίσω μέρος της λειψανοθήκης, οι ευσεβείς χωρικοί με ευλάβεια φιλούν την παρθένα οπή. Γιατρεύει τις αιμορροΐδες, προφυλάσσει απ’ τα αφροδίσια.