Τον τελευταίο καιρό διάβασα στο διαδίκτυο αρκετά άρθρα προβληματισμού πάνω στο νέο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας και κοινωνικής Αλληλεγγύης για τις μεταμοσχεύσεις. Σύμφωνα με τα μέτρα που προωθούνται, όλοι οι ενήλικες πολίτες καθίστανται δωρητές 0ργάνων μετά θάνατον, εκτός και αν έχουν υποβάλει δήλωση για το αντίθετο, κάτι που χαρακτηρίζεται ως «εικαζόμενη συναίνεση». Η συγκεκριμένη διάταξη είναι σαφώς αμφιλεγόμενη και έχει πυροδοτήσει έντονες αντιδράσεις, τόσο θετικές, όσο και αρνητικές. Από τους bloggers που παρακολουθώ, θετικά υπέρ του νέου νόμου έχουν τοποθετηθεί οι δείμος του πολίτη και αθεόφοβος, ενώ αρνητικά οι cynical, e-lawyer, rodia και thinks. Ας περάσουμε όμως σε μια ανάλυση του θέματος, ξεκινώντας από τον ίδιο το νόμο. Το επίμαχο άρθρο του νέου σχεδίου νόμου είναι το ακόλουθο (παραλείπω ορισμένα αποσπάσματα για λόγους συντομίας):
Άρθρο 9Αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη
1. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον είναι ενήλικο και συντρέχουν οι προϋποθέσεις της επόμενης παραγράφου. Η αφαίρεση από ανήλικο είναι δυνατή εάν συναινούν σε αυτό οι γονείς ή ο γονέας, που έχουν την επιμέλεια του τέκνου...
2. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3. Πρόκειται για την «εικαζόμενη συναίνεση». Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη σκοπιμότητα της διάταξης αυτής.
3. Στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων τηρείται αρχείο όπου καταχωρούνται οι δηλώσεις των πολιτών περί αντίθεσής τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατον. Κάθε ενήλικος πολίτης μπορεί να αποστείλει στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων σχετική δήλωσή του, με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής...
4. Η συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων που εμπεριέχονται στο αρχείο της παραγράφου 3 υπάγεται στις διατάξεις του ν. 2472/1997, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διαφύλαξη του απορρήτου των πληροφοριών αυτών. Η πρόσβαση στο αρχείο αυτό επιτρέπεται μόνο στους αρμόδιους υπαλλήλους του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και στους Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων.
5. Η αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη διενεργείται μετά από την επέλευση του θανάτου, όπως αυτή καθορίζεται με βάση τα ευρέως αποδεκτά και σύγχρονα δεδομένα της επιστήμης. Αρμόδιο για τον καθορισμό του κριτηρίου επέλευσης θανάτου είναι το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕ.Σ.Υ.).
6. Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον
η λειτουργία ορισμένων οργάνων διατηρείται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και έναν νευρολόγο ή νευροχειρουργό
στη σύνταξη πιστοποιητικού θανάτου. Στην πιστοποίηση του θανάτου δεν συμμετέχει
ιατρός που ανήκει στη μεταμοσχευτική ομάδα...
Ο ίδιος ο νομοθέτης παραδέχεται έμμεσα στην παράγραφο 2 οτι η «εικαζόμενη συναίνεση» αποτελεί μια παραφωνία στο συνηθισμένο πνεύμα των νόμων μιας δημοκρατικής κοινωνίας και για το λόγο αυτό μας εφιστά την προσοχή στη σκοπιμότητα της διάταξης αυτής. Με άλλα λόγια, μας καλεί να παραβλέψουμε αυτήν την αντιδημοκρατική εκτροπή, όπως θα τη χαρακτήριζα, για χάρη των πολλαπλών οφελών που θα προκύψουν, δηλαδή τη σωτηρία της ζωής πολλών ασθενών, αλλά και τη βελτίωση της υγείας ακόμη περισσότερων. Είναι σαφές οτι η αυτόματη ονομασία όλων των πολιτών «συναινούντων», χωρίς να έχουν εκ των προτέρων ερωτηθεί, είναι από τη φύση της αντιδημοκρατική και βάναυση, μας παραπέμπει δε σε μεθοδεύσεις απολυταρχικών καθεστώτων, όπως αυτό του Χίτλερ, του Στάλιν ή του Παπαδόπουλου. Δεν δείχνει τον παραμικρό σεβασμό στην προσωπικότητα του ατόμου, καταστρατηγώντας ουσιαστικά την ελεύθερη επιλογή. Διατηρεί βέβαια τη δικλείδα της δυνατότητας αρνητικής δήλωσης, είναι όμως αναμενόμενο οι αρνητές να είναι ελάχιστοι, για τον ίδιο λόγο που μέχρι σήμερα οι εθελοντές δότες ήταν εξίσου λίγοι: ο κόσμος βαριέται να ασχοληθεί...Αξίζει όμως να παραβλέψουμε τη σημαντική αυτή εκτροπή από τα δημοκρατικά ιδεώδη; Ο νομοθέτης, αλλά και κάποιες αξιόλογες φωνές του διαδικτύου πιστεύουν πως ναι. Η Ελλάδα είναι μία από τις τελευταίες χώρες παγκοσμίως σε εθελοντές δωρητές οργάνων, αλλά και σε αριθμό μεταμοσχεύσεων το χρόνο. Αποτέλεσμα είναι να πεθαίνουν συμπολίτες μας που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, σε περίπτωση που υπήρχε μεγαλύτερη προσφορά οργάνων προς μεταμόσχευση. Άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η νεφρική ανεπάρκεια και η κίρρωση του ήπατος περιμένουν για χρόνια εγγεγραμμένοι στις λίστες αναμονής και συχνά αποβιώνουν πριν βρεθεί συμβατό μόσχευμα. Μια ζοφερή πραγματικότητα που είναι επιτακτικό να αλλάξει, θα πρέπει όμως κατά τη γνώμη μου να αναζητηθούν άλλοι τρόποι πέρα από την εικαζόμενη συναίνεση. Ακόμα και αν παραβλέψουμε το (ιδιαίτερα σοβαρό) θέμα της έλλειψης δημοκρατικότητας, οι νέες διατάξεις είναι πιθανό να επιτρέψουν τη δημιουργία κυκλωμάτων εμπορίας οργάνων, κίνδυνος που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραβλεφθεί.
Σύμφωνα με τον αθεόφοβο, η δυσπιστία του κοινού απέναντι στις μεταμοσχεύσεις στηρίζεται κατά κύριο λόγο σε ευρύτατα διαδεδομένους αστικούς μύθους, που δημιουργούνται από μια ατμόσφαιρα φόβου και παράνοιας, την οποία στη συνέχεια συντηρούν. Θα συμφωνήσω με αυτό, αλλά μόνο εν μέρει. Για παράδειγμα, το σενάριο που έχει διατυπωθεί από κάποιους οτι θα δημιουργηθούν ασθενείς «δύο ταχυτήτων», με τους στιγματισμένους «δηλωσίες» να λαμβάνουν κατώτερη ιατρική περίθαλψη από τους ακούσια συναινούντες, είναι τουλάχιστον υπερβολικό κατά τη γνώμη μου. Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, πρόσβαση στη λίστα όσων έχουν δηλώσει την άρνησή τους θα έχουν μόνο 15 διοικητικοί υπάλληλοι του Εθνικού Κέντρου Μεταμοσχεύσεων, με τον ευήκοο τίτλο «Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων». Στο άρθρο 28, το σχέδιο νόμου προβλέπει τα ακόλουθα:
2. Συνιστώνται δεκαπέντε (15) θέσεις Συντονιστών Μεταµοσχεύσεων, γραµµατειακής, διοικητικής και τεχνικής υποστήριξης του Οργανισµού, τις οποίες καλύπτει προσωπικό µε σύµβαση εργασίας αορίστου χρόνου, σύµφωνα µε τις διατάξεις του Ν.2190/1994 (28Α). Μέχρι τη συµπλήρωση αυτών των θέσεων, οι ανάγκες του Οργανισµού µπορούν να καλύπτονται από υπαλλήλους του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος παρανοϊκός υπάλληλος διαρρεύσει ονόματα της λίστας, είναι εξαιρετικά απίθανο να φτάσει αυτό στα αυτιά κάθε γιατρού του ΕΣΥ, του ΙΚΑ και των λοιπών δημόσιων φορέων. Ακόμα και αν το μάθουν ορισμένοι, είναι επίσης αδύνατο να είναι τόσο αρνητικά προκατειλημμένοι εναντίον των δηλωσιών, που να μπουν στον κόπο να σαμποτάρουν ενεργητικά την περίθαλψή τους. Οι λέξεις που χρησιμοποιώ έχουν τη σημασία τους, καθώς η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα (και όχι μόνο οι γιατροί) δεν μπαίνουν στον κόπο να κάνουν οτιδήποτε περισσότερο από αυτά που είναι υποχρεωμένοι, εκτός φυσικά και αν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος. Να βρεθεί λοιπόν ένας διαταραγμένος υπάλληλος που να διαρρεύσει στοιχεία και ταυτόχρονα κάποιος ψυχασθενής γιατρός που θα αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά και θα αποφασίσει να εκδικηθεί τους αρνητές, χωρίς κανένα φακελάκι ή άλλο αντάλλαγμα, είναι νομίζω σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ειδικά ο χαρακτήρας του εκδικητή-γιατρού, που στέλνει εσκεμμένα τους μισητούς δηλωσίες στο θάνατο, μου θυμίζει έντονα τον «ευλογητό» από το αξέχαστο έπος του Φώσκολου...
Δυστυχώς όμως υπάρχουν και δικαιολογημένοι φόβοι για το νέο νόμο, που δεν στηρίζονται σε αστικούς μύθους ή άλλες παρανοήσεις. Θα αναφέρω δύο ιστορίες από την προσωπική μου πείρα, που είναι ενδεικτικές ενός γενικότερου κλίματος.
Α. Η μητέρα μου, που νοσηλεύτηκε πριν είκοσι σχεδόν χρόνια σε κρατικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για πέτρα στα νεφρά (νεφρολιθίαση), πήρε την απάντηση από καθηγητή της Ουρολογίας οτι πρέπει να χειρουργηθεί και να της αφαιρεθεί ο νεφρός. Στην πρώτη απόπειρα αμφιβολίας της, ο καθηγητής σχολίασε οτι «εγώ ξέρω» και κανένας άλλος. Αφού πήρε μια δεύτερη γνώμη από άλλο ουρολόγο εκτός της συγκεκριμένης κλινικής, ακολούθησε την πρότασή του να κάνει λιθοθρυψία με υπερήχους, μέθοδο ασφαλή και αποτελεσματική. Τα χρόνια πέρασαν, έγινα φοιτητής ιατρικής και κατόπιν γιατρός, οπότε οι γνώσεις μου πάνω στο θέμα αυξήθηκαν κατά πολύ. Σύμφωνα λοιπόν με τις επίσημες οδηγίες (guidlines) των ουρολόγων, αφαίρεση του νεφρού αντενδείκνυται σε ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις νεφρολιθίασης, ακόμα και όταν ο λίθος είναι πολύ μεγάλος και προκαλεί προβλήματα. Αν αυτό συμβαίνει, τότε γίνεται απλά μια τομή στην επιφάνεια του οργάνου, από όπου αφαιρείται ο λίθος. Η μόνη περίπτωση στην οποία συστήνεται αφαίρεση (νεφρεκτομή) είναι όταν συνυπάρχει προχωρημένη νεφρική ανεπάρκεια, δηλαδή όταν ο νεφρός είναι ουσιαστικά άχρηστος, κάτι που φυσικά δεν ίσχυε στην περίπτωση της μάνας μου. Εύλογα υποθέτουμε λοιπόν οτι ο εν λόγω έμπειρος καθηγητής δεν σχεδίαζε νεφρεκτομή εξαιτίας της άγνοιάς του, αλλά για να κρατήσει τον, υγιή κατά τα άλλα, νεφρό και να τον πουλήσει σε κάποιον υποψήφιο λήπτη...
Β. Φίλος και συνάδελφος από την Αλβανία μου είχε πει οτι στη γειτονική χώρα είχαν παρατηρηθεί πολλές φορές στο παρελθόν περιστατικά αγοραπωλησίας οργάνων, κάποια από τα οποία είχαν αποκαλυφθεί και παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη. Οι γιατροί αφαιρούσαν κυρίως νεφρούς από ανυποψίαστους ασθενείς, που υποβάλλονταν σε άλλες εγχειρήσεις, και τους πουλούσαν στη συνέχεια έναντι αδράς αμοιβής. Παρόμοια φαινόμενα συναντώνται και σε χώρες όπως η Ινδία και η Βραζιλία. Όσο κι αν θα επιθυμούσαμε να ισχύει το αντίθετο, βρισκόμαστε πιο κοντά σε αυτές παρά στην Αυστρία, όπου ο νόμος της εικαζόμενης συναίνεσης εφαρμόζεται για χρόνια με επιτυχία. Πρόσφατη λίστα της Διεθνούς Διαφάνειας (δες χάρτη κάτω), κατατάσσει την Ελλάδα σε μία από τις χαμηλότερες θέσεις παγκοσμίως από πλευράς διαφάνειας, πιο κάτω από την Τουρκία, τα Σκόπια, τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια, ενώ κατέχουμε επάξια την πρωτιά στη διαφθορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
Δεν αναλύω καν περιστατικά αγοροπωλησίας βρεφών από διαβόητα κρατικά ιδρύματα όπως ο «Άγιος Στυλιανός», αλλά και την καθημερινή πραγματικότητα των οικονομικών συναλλαγών κάτω από το τραπέζι, για να εξασφαλιστεί νωρίτερα μια θέση στο χειρουργείο ή την εντατική του δημόσιου νοσοκομείου (κάτι που μπορεί να στοιχίσει τη ζωή κάποιου άλλου, λιγότερα οικονομικά εύρωστου, ασθενή). Είναι λοιπόν αναμενόμενο να δημιουργηθούν κυκλώματα πάνω στον αναπτυσσόμενο κλάδο των μεταμοσχεύσεων, μετά την έλευση του νέου νόμου που θα εκτινάξει στα ύψη την προσφορά οργάνων, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτός προβλέπει την αφαίρεση οργάνων και από ιδιωτικές κλινικές (άρθρο 13):
1. Η αφαίρεση οργάνων πραγµατοποιείται σε «οργανισµούς αφαίρεσης», δηλαδή νοσοκοµεία ν.π.δ.δ. ή ν.π.ι.δ. κοινωφελούς και µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, εφόσον έχουν λάβει άδεια του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, µετά από πρόταση του Εθνικού Οργανισµού Μεταµοσχεύσεων...
Κλείνοντας, θα ήθελα να καταθέσω τη δική μου πρόταση. Οι μεταμοσχεύσεις είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα προσοχή. Η εικαζόμενη συναίνεση δεν είναι η κατάλληλη λύση, τουλάχιστον για την Ελλάδα του ρουσφετιού και της αδιαφάνειας. Θα μπορούσαν να ερωτώνται οι συγγενείς όλων των ασθενών που αποβιώνουν αν επιθυμούν να δώσουν τα όργανα του θανόντα για μεταμόσχευση, μέτρο που προβλέπεται μόνο για τους ανήλικους από το νέο νόμο. Με τον τρόπο αυτό δεν θα μπορεί κανένας γιατρός ή άλλος παράγοντας να γνωρίζει εκ των προτέρων αν θα είναι διαθέσιμα τα όργανα ενός συγκεκριμένου ανθρώπου για μεταμόσχευση, ελαχιστοποιώντας έτσι τις πιθανότητες δόλιας ενέργειας. Ακόμα, μια σειρά από εκστρατείες προώθησης του θεσμού του εθελοντή δωρητή οργάνων, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι νομίζω απαραίτητη. Το κοινό θα πρέπει να ενημερωθεί για τα πολλαπλά οφέλη της μεταμόσχευσης και παράλληλα να καθησυχαστεί από τους φόβους που γεννούν οι διάφοροι αστικοί μύθοι. Είμαι βέβαιος οτι μέσα από μια πολύχρονη και μεθοδική εκστρατεία προώθησης των μεταμοσχεύσεων, η στάση της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει, έστω αργά και σταδιακά.
Δείτε και:
21 σχόλια:
Ποιά η γνώμη σας για το ακόλουθο;
Απόδειξη για εμπόριο οργάνων στην Ελλάδα; Με την βούλα του US Department of State των ΗΠΑ!
Εμπόριο οργάνων στην Ελλάδα
2009 Human Rights Report:Greece
BUREAU OF DEMOCRACY, HUMAN RIGHTS, AND LABOR
2009 Country Reports on Human Rights Practices
March 11, 2010
In 2008 police conducted 40 trafficking investigations (37 sexual exploitation cases, two labor exploitation cases, and one case of trafficking for human organs)
Αυτόματη μετάφραση:
Το 2008 αστυνομία διεξήγαγε 40 έρευνες της εμπορίας (37 περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης, δύο περιπτώσεις που την εκμετάλλευση της εργασίας, και μία περίπτωση διακίνησης των ανθρώπινων οργάνων)
Η δωρεά οργάνων ως πράξη είναι ορθή και πρέπει να γίνεται. Δεδομένου όμως την κατάσταση στην Ελλάδα, την νοοτροπία και την ιδιοσυγκρασία του νεοέλληνα (όπως λες κι εσύ: "ενώ κατέχουμε επάξια την πρωτιά στη διαφθορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση") προβλέπω να έχει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που πρέπει. Προβλέπω τη μαύρη αγορά να ανθεί, ακόμα περισσότερη διαφθορά και, χωρίς να γίνομαι υπερβολικός, επίσπευση θανάτων ασθενών.
Για μένα είναι απλό και ξεκάθαρο όχι γιατί: σε μια χώρα όπου είναι δεδομένο και γνωστό σε όλους ότι οι γιατροί "τα παίρνουν" δεν εμπιστεύομαι καθόλου τον προτεινόμενο μηχανισμό. Και ποιος μου λέει ότι ο "γιατρός" που θα πιστοποιήσει τον "θάνατό" μου δεν τα έχει πάρει χοντρά από κάποιον που ψάχνει απεγνωσμένα για κάποιο όργανο; Όχι λοιπον.
Μερικά σχόλια:
1)Το ποίος θα πάρει το μόσχευμα το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο Ε.Ο.Μ. είτε το μόσχευμα προέρχεται από ιδιωτική είτε από δημόσια κλινική.
2) Και σήμερα επιτρέπεται η εξαγωγή μοσχευμάτων από ιδιωτικές κλινικές (αλλά αυτό δεν ενοχλεί κανέναν). Το πρόβλημα είναι ότι δεν προβλέπονταν αξιόλογες αμοιβές για το ιατρικό τους προσωπικό με αποτέλεσμα να μην δηλώνουν κάν τους εγκεφαλικά νεκρούς
3)Το εμπόριο ανθεί όταν υπάρχει έλλειψη μοσχευμάτων, το οποίο είναι και η κατάσταση σήμερα, όχι όταν υπάρχει αρκετή προσφορά, το οποίο ελπίζουν να γίνει.
Φίλε Πάνο
Έτσι είναι. Δυστυχώς, άλλη είναι η εικόνα της κοινωνίας όπως απεικονίζεται στους νόμους και τους κανόνες του κράτους και άλλη αυτή που ισχύει στην πραγματικότητα. Κάτι ανάλογο θα γίνει και με το νέο σχέδιο νόμου. Ελπίζω να διαψευστούμε...
Φίλε ανώνυμε
Ένα θέμα που θίγεις είναι η πιστοποίηση του θανάτου του ασθενούς, στο οποίο δεν αναφέρθηκα για λόγους συντομίας. Πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου είναι δύσκολη η διάκριση μεταξύ θανάτου και κώματος. Θεωρώ πολύ πιθανή, αν όχι σίγουρη, τη δημιουργία «κυκλωμάτων» επίορκων γιατρών που θα βαπτίζουν «εγκεφαλικά νεκρούς» με σκοπό να δώσουν τα όργανά τους.
Φίλε Αντώνη
Θα ασχοληθώ με το τρίτο επιχείρημα σου, που είναι και το πιο σημαντικό. Για τα δύο πρώτα θα πω απλά οτι η διαφθορά μπορεί να διεισδύσει παντού, σε νοσοκομεία, κρατικούς οργανισμούς, ιδιωτικές κλινικές, δικαστήρια, εφορίες, εκκλησίες και αστυνομικά τμήματα...
Όντως το λαθρεμπόριο ανθεί σε συνθήκες έλλειψης και αυτό είναι ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα υπέρ της νομιμοποίησης των ναρκωτικών. Στην περίπτωση των οργάνων όμως, αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι πως οι χώρες με «ακούσια συναίνεση» στη λήψη οργάνων είναι συγκριτικά λίγες σε σχέση με αυτές χωρίς. Άρα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η προσφορά συνεχίζει να είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση (μια ψαροκώσταινα δεν θα αλλάξει σημαντικά τα πράγματα).
Ένα πιθανό σενάριο είναι το εξής: κάποιοι γιατροί, διενεργώντας τεστ ιστοσυμβατότητας σε όλους τους ασθενείς που νοσηλεύονται στην ιδιωτική ή κρατική κλινική τους, φυσικά χωρίς οι ασθενείς να το ξέρουν, μπορούν να φτιάξουν μια βάση δεδομένων με τους αντιγονικούς τύπους τους. Όταν κάποιος πλούσιος ξένος ζητήσει ένα συγκεκριμένο όργανο, αυτοί θα μπορούν να βρουν ποιοί ασθενείς τους έχουν ιστοσυμβατά μοσχεύματα και στη συνέχεια να επισπεύσουν το θάνατο κάποιου από αυτούς, αν αυτό είναι δυνατόν.
Ίσως η ιστορία να ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως η ανθρώπινη μοχθηρότητα και απληστία φτάνουν σε σημείο που δεν μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε...
Περπατάει κάποιος σε ένα δρόμο, ξαφνικά βγάζει ένα μπιτόνι και πυρπολεί κάθε 5ο παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
Ερώτηση: Γιατί το έκανε αυτό;
Ποιός έχει συμφέρον απο αυτήν την πράξη;
Α) ο γειτονας που δεν έχει που να παρκάρει(όλες οι ΜΕΘ γεμάτες)
Β)το βαφείο της γειτονιάς (Αλήθεια πόσοι είναι οι γιατροί που ξέρουν να κάνουν μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα;)
Γ)Ο έμπορος χρωμάτων (Πόσο κοστίζουν τα αναλώσιμα για μια εγχείρηση;)
Δ)Όλοι οι παραπάνω χωρίς να έχουν κάνει τίποτα ενώ όλοι τους θεωρούν ύποπτους ενώ ο πραγματικός εμπρηστής περιμένει να κυκλοφορήσει το χρήμα, νά ερχονται οι απανταχου της γής απελπισμένοι, για medical tourism με τα όργανα που περισσεύουν και να μαζέψει ευρώ: ΛΟΒΕΡΔΟΣ!
Ανακάτεψε το σύμπαν χωρίς να ρωτήσει κανέναν αρμόδιο καταστρεφοντας προσπάθειες ετών για την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την δωρεά οργάνων....
Η εικαζόμενη συναίνεση προκαλεί αντίδραση και υποψίες παντού όπου εφαρμόστηκε και συνήθως αντίθετα αποτελέσματα.Και για όσους έχουν το απλοίκο επιχείρημα οτι η νομιμοποίηση θα εξαλείψει το λαθρεμπόριο εγώ λέω ότι απλώς θα μεγαλώσει το περιθώριο κέρδους και θα κάνει το λαθρεμπόριο εμπόριο. Τραγικό παράδειγμα βλαστοκύτταρα άλλη μια διεθνής θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας!
Για όσους ενδιαφέρονται δείτε και το επόμενο βήμα στην κατρακύλα
Organ donation after physician-assisted death
Για το λαθρεμπόριο κλπ, μας ενδιαφέρει τι γίνεται εντός των συνόρων μας.
Ο έλεγχος ιστοσυμβατότητας δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλός όσο φαντάζεσαι. Επίσης, άλλη ομάδα κάνει την βεβαίωση ότι ο ασθενής είναι κλινικά νεκρός, και άλλη την μεταμόσχευση, και δεν σημαίνει ότι ο «πελάτης» θα είναι πρώτος στη λίστα. Ο πλούσιος πελάτης μπορεί να πάει σε μια Ινδία και να αγοράσει το μόσχευμα του χύμα, χωρίς να μπλέκει με γιατρούς και βάσεις δεδομένων. Το χειρουργικό προσωπικό θα είναι πολυάριθμο, δεν είναι τόσο απλά όσο βγάζω το νεφρό στη ζούλα.
Επίσης, το ποίος θα πάρει το μόσχευμα δεν το κανονίζει ο γιατρός, αλλά ο Ε.Ο.Μ. Αν ο «πλούσιος» είναι ψηλά στη λίστα, θα πάρει μόσχευμα έτσι και αλλιώς.
Τεσπα, με σενάρια φαντασίας μπορούμε να δαιμονοποιούμε οτιδήποτε.
Αυτό που ισχυρίζομαι εγώ είναι ότι αν υπάρχει αρκετή προσφορά οργάνων, δεν υπάρχει λόγος να γίνει το κύκλωμα που περιγράφεις, γιατί θα βρίσκει το μόσχευμα που χρειάζεται δια της νόμιμης οδού.
@NotADoctor
τι κόλλημα έχεις με την ευθανασία στους ανίατα ασθενείς;
Οι προβληματισμοί πρέπει να κατατίθενται. Το θέμα όμως είναι ότι μερικές φορές πρέπει να βλέπουμε το συνολικό πρόβλημα. Ακούγονται διάφορες απόψεις, από αστικούς μέχρι συνωμοσιολογικούς μύθους. Ακόμη μία φορά αποδεικνύεται ότι εξετάζουμε φαινόμενα, προσεγγίζουμε προβλήματα και αντιλαμβανόμαστε την πολιτική μέσα από μία στειρότητα και φυσικά χωρίς καθόλου ψυχραιμία. Λίγες οι εξαιρέσεις, έτσι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Έχω θέσει τα επιχειρήματά μου, έχω κάνει κι ένα ψύχραιμο απάνθισμα των επιχειρημάτων εκατέρωθεν. Μία συμβιβαστική και ρεαλιστική λύση -για μένα- είναι η υπερψήφηση του νόμου και το "πάγωμά" του, ώστε να δοθεί χρόνος για να γίνει ενημέρωση των πολιτών σε όλο το εύρος που απαιτείται. Δεν μπορούμε να περιμένουμε την παιδεία (θέλει δεκαετίες για να φέρει αποτελέσματα) και δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Όταν απλά ρίχουμε την ευθύνη σε άλλους κι αδιαφορούμε για εκείνους, τότε έρχεται το κράτος να υποκαταστήσει τη δική μας υποχρέωση. Και φυσικά αυτό είναι αντιδημοκρατικό. Αλλά τελικά ποιος από το 99,3 του πληθυσμού προστάτευσε τη δημοκρατία;
Λαθρεμπόριο δεν ειναι μόνο να βουτας κάποιον απο τον δρόμο και να του παίρνεις τα όργανα λαθρεμπόριο είναι να φέρεις σε επαφή κάποιον που θέλει να πουλήσει (νεφρό) με κάποιον που θέλει να αγοράσει νεφρό.
Έχετε εστιάσει όλοι στο δόλωμα που είναι η μεταχείριση του εγκεφαλικά νεκρού που κατα τη γνώμη μου δεν είναι νεκρός (Εαν τύχαινε σε κάποιον για τον οποίο είχα την επιμέλεια θα πλήρωνα να μεταφερθεί αλλού και να νοσηλευθεί μέχρι να πεθάνει με την έννοια που η πλειοψηφία της κοινωνίας αντιλαμβάνεται το θάνατο γιατί το ίδιο θα επιθυμούσα να γίνει και για μένα)
Αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα δηλαδή θα υπάρχει καπου μια κλινική ιδιωτική που θα έχει νόμιμα τον χώρο, την τεχνογνωσια, τα εργαλεία και το προσωπικο να κάνει μεταμοσχεύσεις.
Και δεν θα ελέγχεται απο κανέναν ποιός μπαίνει με 2 νεφρά και ποιος βγαίνει με ενα νεφρό και τι γίνεται εκεί μέσα τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας.Και όσοι σκεφτεστε ότι όλο και καποιος υπάλληλος θα τους καρφώσει αναλογιστείτε όλα τα λογιστήρια των επιχειρήσεων που φοροδιαφεύγουν και όλους τους εφοριακούς που έχουν κάνει έλεγχο σε αυτές....
@Αντώνης (apeleytheros)
Για την αφάιρεση οργάνων μετά απο υποβοηθούμενη αυτοκτονία:
Το έχουν πεί άλλοι και συμφωνώ:
το πρωτότυπο
Moreover, agreeing to harvest organs from euthanasia/assisted suicides raises the very realistic prospect that despairing people with terminal illnesses or disabilities (or perhaps, just despair) could latch onto being killed for their organs as a way of bringing meaning to their lives. This is very dangerous territory, made all the more treacherous by doctors, spouses, and a respected medical journal validating the ideas that dead is better than disabled and that living patients can, essentially, be viewed as a natural resource to be killed and mined.
μετάφραση χοντρικά:
Επιπλέον, η συμφωνία να συγκομιστούν τα όργανα από τη ευθανασία/τις υποβοηθημένες αυτοκτονίες αυξάνει την πολύ ρεαλιστική προοπτική ότι πολύ απελπισμένοι άνθρωποι με ανίατες ασθένειες ή ειδικές ανάγκες (ή ίσως, ακριβώς απελπισία) θα μπορούσαν να υιοθετήσουν την ιδέα του θανάτου για τα όργανά τους ως ένα τρόπο να δώσουν νόημα στις ζωές τους. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο έδαφος, που γίνεται ακόμα πιό επίβουλο από τους γιατρούς, τους συζύγους, και ένα σεβαστό ιατρικό περιοδικό που επικυρώνουν την ιδέα ότι νεκρός είναι καλύτερο απο το να ζείς με βαρια αναπηρία και οτι οι ζωντανοί ασθενείς μπορούν, ουσιαστικά, να αντιμετωπισθούν ως φυσικός πόρος που σκοτώνεται και που εξάγεται.
Φίλε Αντώνη
Αρχικά, να σε πληροφορήσω οτι ο έλεγχος ιστοσυμβατότητας γίνεται απλά με ένα δείγμα αίματος. Μια εξέταση που μπορεί να μασκαρευτεί ως «γενική αίματος» στον ανυποψίαστο ασθενη.
Επιμένω να σου απαντώ στα ίδια επιχειρήματα που θέτεις περί ανεξάρτητου Ε.Ο.Μ., διαφορετικών γιατρών που πιστοποιούν το θάνατο κλπ, οτι η διαφθορά διεισδύει παντού. Και όταν λέω παντού, κυριολεκτώ...
Δυστυχώς, τα «σενάρια φαντασίας» είναι πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα από την κατάσταση που επικρατεί π.χ. στην Αυστρία. Όταν μιλάω για λαθρεμπόριο οργάνων εννοώ μεταξύ Ελλάδας και χωρών του εξωτερικού, όπου η προσφορά μοσχευμάτων δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η ζήτηση.
Φίλε δείμε
Δεν συμφωνώ εξαρχής με το σκεπτικό σου «ο κόσμος είναι κακός και ανεύθυνος, άρα χρειάζεται μια φωτισμένη ελίτ για να του επιβάλλει το σωστό». Είμαι υπέρμαχος της δημοκρατίας ως βούλησης του λαού και μόνο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει οτι η βούληση του λαού είναι ανώριμη, κακόβουλη ή και ρατσιστική...
Αυτό είναι δημοκρατία, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Δεν μπορείς να αναγκάσεις τον κόσμο να μην είναι χαζός... Κάτι τέτοιο είναι στην καλύτερη φωτισμένη ολιγαρχία, ένα πολίτευμα με πολύ περισσότερα δεινά για τους πολίτες από τη δημοκρατία.
Η πρότασή μου είναι να ρωτώνται οι συγγενείς των θανόντων ΜΕΤΑ το θάνατό τους για το αν επιθυμούν να δωρίσουν τα όργανα. Δεν δημιουργείται έτσι η βεβαιότητα οτι τα όργανα κάποιου θα είναι διαθέσιμα προς μεταμόσχευση, ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες διαφθοράς.
Εγώ φίλε ξέρεις τι δεν καταλαβαίνω; Είναι λεπτομέρεια, αλλά κόλλησα. Φαντάζομαι λοιπόν, πως οι στιγμές μετά τον εγκεφαλικό θάνατο είναι σχετικά κρίσιμες για τις αποφάσεις. Με τί διαδικασίες θα μαθαίνετε το αν κάποιος είναι δότης ή όχι; Θα φανταστώ με ένα φαξ ή κάτι τέτοιο που θα έχει τις απαραίτητες σφραγίδες κτλ. Επομένως, οποιοσδήποτε μέσα από ένα νοσοκομείο θα μπορεί να μαθαίνει αν κάποιος είναι δότης ή όχι.
Μία πρώτη παρατήρηση: Όταν ένα από τα πρώτα σου επιχειρήματα είναι argumentum ad hitlerum, δυσκολεύομαι να σε παρακολουθήσω.
Δε θα ξαναγράψω κι εδώ τα επιχειρήματά mου γιατί τα έγραψα εκτεταμένα στο blog του Δήμου, (το απόρρητο που προβλέπεται, που ήταν η ανησυχία μου, φαίνεται αρκετά καλό) αλλά να παρατηρήσω κάτι για την κατακλείδα σου:
Το κοινό θα πρέπει να ενημερωθεί για τα πολλαπλά οφέλη της μεταμόσχευσης ... η στάση της κοινωνίας μπορεί να αλλάξει, έστω αργά και σταδιακά.
Σόρρυ, αλλά bullshit! Το κάνουμε αυτό τα τελευταία 30 χρόνια και δε γίνεται ΤΙΠΟΤΑ. Το να συνεχίζουμε την ίδια αποτυχημένη πολιτική είναι άσκοπο. Ούτε την απλούστατη αιμοδοσία δεν μπορούμε να αυξήσουμε ουσιωδώς με αυτό το σύστημα.
Φίλε άνεμε
Νομίζω πως οι λεπτομέρειες δεν έχουν μεγάλη σημασία. Από τη στιγμή θα υπάρξει θέληση από κάποιους να πλουτίσουν, διαβρώνοντας τον μηχανισμό, κάποιο παράθυρο θα βρουν, είμαι σίγουρος.
Φίλε EvanT
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τι δεν σου άρεσε από τα επιχειρήματά μου. Θα μπορούσες να γίνεις πιο σαφής...
Όσο για τη διαφημιστική εκστρατεία υπέρ της μεταμόσχευσης οργάνων, εγώ δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος. Κάποτε θεωρούνταν αδιανόητο να απαγορεύσεις σε κάποιον να καπνίσει μέσα σε οποιοδήποτε κλειστό χώρο, μέσο μαζικής μεταφοράς, ακόμα και κινηματογράφο. Ακόμα, η χρήση ζώνης στο αυτοκίνητο αποτελούσε μια συνήθεια των «φλώρων», καθώς κάθε σωστός άντρας που σέβονταν τον εαυτό του έπρεπε να οδηγά χωρίς τους φριχτούς περιορισμούς της ζώνης. Σήμερα η νοοτροπία του κόσμου έχει αλλάξει αρκετά, ενώ σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο.
Ακόμα και αν δεχτούμε οτι τα αποτελέσματα μιας εκστρατείας θα είναι ανεπαρκή, αυτό δεν νομιμοποιεί κανέναν να πάρει αυταρχικά και αντιδημοκρατικά μέτρα σαν τα προαναφερόμενα, τα οποία επιπλέον είναι δυνατόν να εγκυμονούν κινδύνους...
Αν και σε γενικές γραμμες συμφωνώ με τον Αντώνη, δηλαδή ότι η πληθώρα οργάνων θα χτυπήσει το παραεμπόριο, σίγουρα δεν μπορώ να αγνωήσω το Ελληνικό Δαιμόνιο.
Οστόσο, αν κάποιος γιατρός θέλει να πάρει τα όργανα ενός νεκρού, δεν μπορεί να το κάνει εν αγνοία των συγγενών, ακόμα και αν δεν είναι δηλωμένος δώτης;
Όσον αφορά στο νομοσχέδιο, αν και δεν το βρίσκω πιο αντιδημοκρατικό από άλλους θεσμούς (πχ υποχρεωτική θητεία), και για την ακρίβεια βρίσκω αρκετά δημοκρατική την δυνατότητα επιλογής, συμφωνώ ότι όντως πρέπει να υπάρχει και συνένεση των συγγενών, εκτώς και αν ο νεκρός έχει κάνει δήλωση ότι ΟΝΤΩΣ επιθυμεί να είναι δώτης. Τρία επίπεδα δηλαδή, δώτης->μετά συνένεσης συγγενών->μη-δώτης, και να βρισκόμαστε όλοι αυτόματα στο δεύτερο.
Με προβληματίζει το "αντιδημοκρατικό". Πώς το ορίζεις ως αντιδημοκρατικό, όταν το νομοσχέδιο αφήνει διέξοδο για τους διαφωνούντες;
Θα ήθελα να παραθέσω κι ένα βιντεάκι του TED για το ζήτημα της εικαζόμενης συναίνεσης και του σχεδιασμού φορμών για τον ίδιο σκοπό, αλλά δεν μπορώ να το εντοπίσω. Κρίμα γιατί είχε ενδιαφέρον.
Τα υπόλοιπα ζητήματα τα έχω συζητήσει εκτεταμένα στο Δήμο και δεν προτίθεμαι να ξαναγράψω σεντόνια, οπότε ρίξε μια ματιά και εκεί αν θες.
Φίλε rexides
Αυτή είναι και η δική μου άποψη. Να ρωτώνται οι συγγενείς όλων των θανόντων. Έτσι, από τη μία θα αυξηθούν σίγουρα τα όργανα προς μεταμόσχευση και από την άλλη θα περιοριστούν οι κίνδυνοι δημιουργίας παρα-ιατρικών κυκλωμάτων.
Φίλε EvanT
Η εικαζόμενη συναίνεση δεν είναι σε καμία περίπτωση υπόδειγμα δημοκρατικότητας. Το καταλαβαίνει αυτό ακόμα και ο ίδιος ο νομοθέτης, όπως επισήμανα, και απορώ πως δεν το βλέπεις κι εσύ. Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από τον e-lawyer, ο οποίος το διατυπώνει υποδειγματικά:
Η θετική συγκατάθεση είναι το σύστημα "opt-in": όταν επιλέγεις με δική σου πρωτοβουλία την διάθεση στοιχείων της προσωπικότητάς σου. Αυτό είναι το σημερινό σύστημα για τους δότες οργάνων. Το αντίστροφο σύστημα είναι το "opt-out": τα όργανα διατίθενται αυτοδικαίως, εκτός αν έχεις αντίρρηση και την έχεις ασκήσει εν ζωή. Μπορεί να ακούγεται το ίδιο, αλλά δεν είναι. Αν περάσει αυτή η νομοθεσία, το νεκρό σώμα θα ανήκει κατ' αρχήν στο κράτος, και η ελεύθερη βούληση θα είναι μια εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Εκτός των άλλων, πρόκειται για ένα πιεστικό μέτρο που ενέχει από τη φύση του μια υφέρπουσα, αλλά σοβαρή κοινωνική αποδοκιμασία για όσους δηλώσουν "opt-out": αφού ο νόμος "κανονικό" θεωρεί το κοινωνικώς αναγκαίο (δηλαδή την αντιμετώπιση της έλλειψης μοσχευμάτων), το άτομο θα διστάσει να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του για "opt-out", αναλογιζόμενο τελικά τις παρενέργειες, αλλά και το μεγάλο ηθικό δίλημμα στο οποίο μας θέτει με το ζόρι η Πολιτεία.
Δεν εστιάζω όμως ούτε στα ηθικά διλήμματα, ούτε στα δικαιώματα του νεκρού, αυτών των «80 κιλών κρέατος» κατά εσένα. Με απασχολεί κυρίως η πιθανότητα εμφάνισης κερδοσκοπικών κυκλωμάτων, γι' αυτό και προτείνω τη συμβιβαστική λύση της συναίνεσης από τους συγγενείς.
Σωστό, ο φόβος για κυκλώματα είναι ορθός, οπότε θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να προληφθούν. Δε διαφωνούμε σ'αυτό.
Και νομίζω πως οι γενικές γραμμές που αναφέρει το νομοσχέδιο για τα αρχεία (απόρρητα και διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένα άτομα) είναι αρκετά για να προστατέψουν τον όποιο δε θέλει να διατεθούν τα όργανά του . Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος για τη διαδικασία συλλογής των αιτήσεων opt-out· οπότε θέλει κι αυτό μεγάλη προσοχή.
Τελικά ποιοι γκρινιάζουν για τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου; Άνθρωποι που βαριούνται να πάνε να γίνουν δωρητές, αλλά θα ήθελαν κάποια στιγμή (ή είναι ήδη) και το νομοσχέδιο τους χαλάει τη φιλανθρωπια; Άνθρωποι που δε θέλουν και το νομοσχέδιο τους αναγκάζει να χάσουν χρόνο για να το δηλώσουν; Άνθρωποι που όντως πιστεύουν ότι η αυτοδιάθεση του σώματός μας εκτείνεται και στο πτώμα μας;
Και αναρωτιέμαι γιατί οι αντιρρήσεις επί των διαδικασιών (όπως και η δική σου για πιθανή εμπορία οργάνων) δεν αφορά τον ηθικό πυρήνα του νομοσχεδίου, αλλά διαδικαστικές λεπτομέρειες που πρέπει να ρυθμιστούν (και σωστά ζητάς περισσότερη ασφάλεια). Αλλά μου φαίνεται πως αυτός ο ηθικός πυρήνας ξεκίνησε τις μεγάλες αντιδράσεις και όχι οι διαδικαστικές λεπτομέρειες.
Φίλε EvanT
Συμφωνώ οτι μια μερίδα ατόμων που διαφωνούν είναι κατά βάσιν αδιάφοροι για το συνάνθρωπο και βαριούνται ακόμα και να δηλώσουν την άρνησή τους. Υπάρχουν όμως κι άλλοι που φέρνουν αντιρρήσεις, ανάμεσά τους αρκετοί δωρητές οργάνων, οι οποίοι λένε οτι θα σκίσουν την κάρτα τους και θα δηλώσουν οτι δεν επιθυμούν να γίνουν δωρητές (αυτούς δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε εύκολα για ωχαδελφισμό).
Νομίζω πως η κυβέρνηση καλά θα κάνει να λάβει υπόψη της όλες τις φωνές πριν προχωρήσει στην ψήφιση του νόμου. Ίσως με την αλλαγή κάποιων λεπτομερειών να τον κάνει δημοκρατικότερο και να μειώσει τις πιθανότητες δημιουργίας κυκλωμάτων. Η ουσία του νόμου, δηλαδή η ανάγκη εύρεσης περισσότερων μοσχευμάτων μπορεί να παραμείνει ίδια.
Η χώρα μας θεωρείται ήδη ως χώρα εικαζόμενης συναίνεσης γιατί με τον προηγούμενο νόμο ΝΟΜΟΣ 2737/1999 (ΦΕΚ 174 Α΄)
ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ
∆ΙΑΤΑΞΕΙΣ άρθρο 12.4
Αν ο δυνητικός δότης δεν είχε εκφράσει τη συναίνεσή του ή την άρνησή του,
η αφαίρεση διενεργείται εφόσον δεν αντιτίθεται σε αυτήν ο σύζυγος, τα ενήλικα
τέκνα, οι γονείς ή τα αδέρφια του.
δηλαδή θεωρείται ότι δεν διαφωνείς εκτός αν το έχεις δηλώσει(με τους τρόπους που ορίζει ο νόμος) άρα γίνεται ερώτηση στους συγγενείς για να διαπιστωθεί η επιθυμία του θανόντα. Στον αντίποδα η Σιγκαπούρη χώρας εικαζόμενης συναίνεσης όπου οι μουσουλμάνοι εθεωρείτο ότι αρνούνται εξ’ αρχής εκτός εάν έχουν κάνει αντίθετη δήλωση και δεν γινόταν ερώτηση στους συγγενείς για δωρεά οργάνων (2)
no authority shall be given under subsection
(1) for the removal of the organ from the
body of any deceased person (a) …(b) …. (c) ….(d) …(e) …
(f) who is a Muslim
διάταξη όμως που καταργήθηκε πρόσφατα (f) Deleted by Act 2/2008, wef 01/08/2008.
Ένα από τα πολλά προβλήματα του νέου νόμου είναι οτι αποκλείονται οι συγγενείς απο την απόφαση και υποχρεώνεσαι να δηλώσεις την γνώμη σου για ενα λεπτό θέμα, για την οποία μπορεί αργότερα να υποστείς διακρίσεις.ΠΧ δεν εισαι δωρητής δεν μπαίνεις εύκολα στην ΜΕΘ.
Επίσης σύμφωνα με δελτίο τύπου της ΠΟΣΕΑ ο ΕΟΜ έχει μόνο 3 μονίμους υπαλλήλους.Μήπως αυτό είναι το πρόβλημα;
Τέλος η χρονική στιγμή είναι λίγο περίεργη: Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας και το προηγούμενο της Αργεντινής( ley 24193 Updated by Act 26.066, 25.281 2005) και της Ουρουγουάης (ley 17.668 2003) που περάσαν τον ίδιο νόμο όταν ήταν σε παρόμοια κατάσταση δημιουργεί περίεργους συνειρμούς.
Φίλε Durico
Το θέμα των θρησκευτικών πεποιθήσεων απέφυγα να το αναλύσω στον προβληματισμό για τις μεταμοσχεύσεις, γιατί απλούστατα το θεωρώ ανοησία. Είναι παράλογο και ανεύθυνο να απαγορεύουν οι κάθε λογής θρησκείες και δοξασίες στους πιστούς τους να γίνονται δωρητές οργάνων.
Οι ανησυχίες οτι μπορεί να λάβει κάποιος κατώτερη ιατρική περίθαλψη αν αρνηθεί να γίνει δωρητής είναι υπερβολικές, όπως ανέπτυξα στο άρθρο. Νομίζω όμως πως κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες, όπως αυτές που αναφέρεις, αλλά και το χρονικό πλαίσιο που επιλέχθηκε για να κατατεθεί ο νέος νόμος, μπορούν να γεννήσουν εύλογες υποψίες...
Δημοσίευση σχολίου