Γράμμα από την ξενιτιά: αφιέρωμα στον Πανούση (vol.1)

Φίλε Stardust

Ελπίζω το δεύτερο γράμμα μου από τα ξένα να σε βρίσκει υγιή και ευτυχισμένο. Καθώς γνωρίζω οτι είσαι σε διακοπές αυτή την περίοδο, ενώ είμαι σίγουρος οτι το ίδιο θα κάνουν πολλοί φίλοι του ιστολογίου, αποφάσισα να μη σας κουράσω με ένα εκτενές και περισπούδαστο άρθρο. Παρόλο που είχα υποσχεθεί να κάνω ένα αφιέρωμα στην εκκλησιαστική περιουσία, θα το αναβάλλω για το κοντινό μέλλον, ασχολούμενος με κάτι πιο ανάλαφρο και... καλοκαιρινό. Θα σας δώσω μια γεύση από την πικάντικη και αιχμηρή σάτιρα του Τζίμη Πανούση και συγκεκριμένα θα παρουσιάσω σήμερα αποσπάσματα από το βιβλίο του «Πούστευε και μη ερεύνα», ενώ στο επόμενο γράμμα μου από τις «Οι Δύσεις» των ραδιοφωνικών του εκπομπών.

Ο Τζίμης Πανούσης είναι χωρίς αμφιβολία ένας πολυτάλαντος άνθρωπος. Εκτός από τραγουδιστής στις Μουσικές Ταξιαρχίες και αργότερα στη δική του μπάντα, έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων, έχει εργαστεί επί σειρά ετών ως εκφωνητής σε ραδιοφωνικές εκπομπές με κοινωνικό και σατιρικό χρώμα, ενώ συμμετέχει κατά καιρούς σε ζωντανές παραστάσεις, που περισσότερο έχουν το χαρακτήρα αριστοφανικής κωμωδίας, παρά μιας τυπικής συναυλίας. Από την άλλη πλευρά, είναι ο ορισμός του “love him or hate him” καλλιτέχνη. Έχοντας σπουδάσει κυριολεκτικά την τέχνη της πρόκλησης, καταφέρνει συχνά να τραβάει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, σατιρίζοντας χωρίς έλεος πατρίδες, θρησκείες και γενικότερα όλους τους θεσμούς που θεωρούνται «ταμπού» στη σημερινή κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι οτι διαθέτει χιλιάδες φανατικούς θαυμαστές, αλλά και ακόμα περισσότερους ορκισμένους εχθρούς, που στο πρόσωπό του βλέπουν την ενσάρκωση του Αντίχριστου, με μούσια και... κολάν!

Προσωπικά, δεν έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση προς τον Πανούση μέχρι τελευταία. Όταν όμως τον γνώρισα καλύτερα, μέσα από τη μουσική, τα live και τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, κατάλαβα οτι πρόκειται περί μιας αυθεντικής cult φυσιογνωμίας, με πηγαίο χιούμορ, αλλά και βαθύ προβληματισμό πάνω σε κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Το βιβλίο «Πούστευε και μη ερεύνα» που διάβασα πρόσφατα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Opera, απλώς επιβεβαίωσε τη θετική γνώμη που είχα σχηματίσει γι' αυτόν. Μέσα από ένα μείγμα φαρμακερής ειρωνείας, απολαυστικής σάτιρας και σοβαρής κριτικής, ο Τζιμάκος δεν αφήνει τίποτα και κανέναν όρθιο. Ένα από τα αγαπημένα του θέματα είναι η Εκκλησία και η θρησκεία γενικότερα. Αν και στο βιβλίο καταπιάνεται με παλιότερα γεγονότα, όπως οι λαοσυνάξεις και η ντόλτσε βίτα του Χριστόδουλου, τα σχόλια και ο τρόπος σκέψης του είναι επίκαιρα και αξίζουν την προσοχή μας:

Πούστευε και μη ερεύνα» είναι το επίκαιρο σλόγκαν που αντικαθιστά σιγά σιγά το χουντόφρονο χριστοδουλικό τρίπτυχο: Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Μας έχουνε κάνει το μυαλό μαγειρίτσα, και πού 'σαι ακόμα!... Οι χύτες και οι ταγματασφαλίτες αφήσανε μούσι, βάλανε ράσα και παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του Θεού. Είναι ντροπή και όνειδος να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και ν' ακούμε τον προκαθήμενο να επικαλείται άγνοια της φασιστικής διακυβέρνησης της χούντας λόγω φόρτου επιμορφώσεως, και να συνεργάζεται μαζί της, όπως κάνει πάντα το παπαδαριό, που σε όλη την ιστορική του διαδρομή το αναγνωρίζουμε ως κολαούζο της εξουσίας. Λαοσυνάξεις, λαοαφαιμάξεις, οι λαοπλάνοι μαυρορομπίτες διαλαλούν τη δήθεν πενία τους από τηλεοράσεως, αβανταρισμένοι από τον συνήγορο του Μητροπολίτη, Χατζηνικολάου, που τους δίνει βήμα να κατευνάσουν το ποίμνιο ψευδολογώντας. Είναι παροιμιώδης η πενία του μακαριότατου που, εκτός από τα Κράισλερ, τα Τσερόκι και τις Μερσεντές, διαθέτει και τη ναυαρχίδα της Φολκς Βάγκεν, το περίφημο Φαέθων, με κόστος 150.000 ευρώ χωρίς τη θωράκιση. Φήμες λένε ότι, μετά την αγρυπνία της Τρίτης, ο Φαέθωνας του Αρχιεπισκόπου και η Πόρσε του Χατζηπαπάρα κάνανε κόντρες στα λιμανάκια. Όπου ακούς πανάκριβες αυτοκινητάρες, κράτα και φτηνό τσουτσούνι...

Έχω βάλει αγγελία και ζητάω απεγνωσμένα έναν τολμηρό βοθρατζή, έναν εκκενωτή βόθρων με δικό του βυτίο που να το λέει η καρδιά του, και να πάμε ν' αδειάσουμε την πραμάτεια του φόρα-παρτίδα στην αρχιεπισκοπή. Λείπει το ζέχνον φόντο από τη βυζαντινή καμαρίλα που μας κατατρέχει. Πονάω βαθιά, αναγνώστη μου! Μ' έχει γονατίσει το μπουχέσιον άλγος. Ο πρωθυπουργός, τρομάρα του, και η γυναίκα του έχουν υπογράψει στη λίστα της ντροπής για το θρήσκευμα στις ταυτότητες! Μήπως ν' αναλάβει τα ηνία της χώρας ο γαλάζιος πορνοστάρ που διορίσανε στο Υπουργείο Αμύνης; Ευτυχώς, μας αξίωσε ο μεγαλοδύναμος και το ζήσαμε κι αυτό. Ο προκαθήμενος της ορθοδοξίας να ταυτίζει τον εαυτό του με την Εκκλησία που δήθεν πολεμιέται από σκοτεινά κέντρα αμφιβόλου ηθικής και προελεύσεως. Ακριβώς όπως ο Παττακός ταύτιζε τον εαυτό του με τη Δημοκρατία, έτσι και ο χουντόδουλος, ως άλλος Λουδοβίκος, βροντοφωνάζει: «Η Εκκλησία είμαι εγώ! Όποιος πολεμάει εμένα, πολεμάει την ορθοδοξία». Μα τι είναι αυτά που λέει, θεέ μου, θεέ μου! Κι εγώ θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι είμαι μετεμψύχωση της Μπέμπα Μπλανς, της Μπλανς Ντιμπουά και της Μπλανς Επιφανί. Αλήθεια, ο Επιφάνιος από πού αντλεί τόσο θράσος;...

Όταν ξεσκίζεται ο σεβασμιότατος μητροπολίτης και περιγράφει τα πάθη των αιμορροΐδων του θηλυπρεπούς ποιμνίου του ενώπιον του χριστεπώνυμου πλήθους, όταν ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, ο Σεβασμιότατος, ο Άγιος, ο Μακάριος Κοιλιόδουλος δίνει ιερά συστατήρια σε εμπόρους ναρκωτικών, στέλνει συγχαρητήρια στον Παττακό, έχει ξεκινήσει την καριέρα του ως γραμματέας της συνόδου του βασιλοχουντικού Ιερώνυμου, του διορισμένου από τη χούντα και όχι μόνον, όταν όλα αυτά ξεστομίζονται καθημερινά από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης, τότε ο φτωχός πλην τίμιος καταναλωτής θεάματος κάνει την αυτοκριτική του, και αφού διαπιστώνει ότι πρόκειται για πολύ μεγάλο μαλάκα, αναφωνεί: «Κάτω η χούντα των δικαστών και των παπάδων!» Πατρίς, θρησκεία, σχιζοφρένεια... Δεν δίνει τυχαία, εκ συμπτώσεως, συστατήρια ο Χριστόδουλος σε εμπόρους ναρκωτικών! Τα δίνει από συναδελφική αλληλεγγύη! Κάνει την ίδια δουλειά με τον Βαβύλη, στην ουσία! Ο ένας πουλάει πρέζα, κι ο άλλος, το όπιο του λαού. Γι' αυτό, άλλωστε, και τον θαυμάζει και τον περιγράφει ως «εξαίρετο Έλληνα με χριστιανικάς αρχάς και ζωηρόν χαρακτήρα». Βεβαίως, ζωηρόν χαρακτήρα είχε και άλλος αποδέκτης αρχιεπισκοπικών επιστολών: ο σατανιστής Κατσούλας, που το ζωηρόν του χαρακτήρος του ξέφυγε λίγο παραπάνω κι έσφαξε δυο-τρεις κοπέλες —σιγά το πράγμα— μπροστά στο θεόσταλτο μεγαλείο της ομορφιάς του τεκνού. Θου, Κύριε, φυλακή που τους χρειάζεται με τέτοια λύσσα που κρύβουν ανάμεσα στις φλογισμένες αιμορροΐδες τους...

Αυτό το βαρβαρικό κόνσεπτ της αμαρτίας για την οποία συνεχώς μετανοείς και μετά πάλι προς τη λόξα τραβάς, με τρελαίνει, αράπη μου, και ειλικρινά δεν μπορώ να χωνέψω, πώς μετά από αυτή την υπέροχη αρχαιοελληνική μυθολογία με το μισάνθρωπο δωδεκάθεο που σεβότανε κι έπαιζε λυτρωτικά με την ηδονή, το ευ ζην και τον θάνατο, καταντήσαμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ως πρόβατα, μ' αυτές τις εβραϊκές παραβολές της σιωνιστικής υποκουλτούρας. Η θυσία του Αβραάμ, η αιμομιξία του Λωτ, ο σοδομισμός και η κτηνοβασία καθημερινό χόμπι στα Γόμορρα και σε όμορα χωριά, και εκατομμύρια μουρόχαυλοι με τον φόβο και τον τρόμο της εξουσίας του ράσου να παπαγαλίζουν όλες αυτές τις ψυχοφθόρες αρλούμπες που βγάζουν Γιοσάκηδες, Βαβύληδες και Καλούσηδες ανώμαλους δικαστές! Εμένα που με διαβάζεις, μ' έχει δικάσει για άσεμνο τραγουδιστή δικαστής με αλλεπάλληλες καταδίκες για οφθαλμοπορνεία, γιατί πήγαινε, λέει, στο Λουτράκι με μάσκα και κατέβαζε το μαγιό από κοριτσάκια και αγοράκια και τα χούφτωνε. Ήτανε, όμως, πολύ καλός χριστιανός και δεν είχε χάσει κανέναν εσπερινό. Η γνωστή καραμέλα των φοβισμένων μικροαστών, θα ξεστομίσει τη γνωστή μαλακιούλα ότι «αυτοί, οι επίορκοι, είναι μειοψηφία. Η πλειοψηφία είναι αγνή κι αδέκαστη!» Κουραφέξαλα!

Κοντολογίς, το «Πούστευε και μη ερεύνα» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε. Πίσω από την αθυρόστομη γλώσσα και την ασεβή σάτιρά του κρύβει έναν βαθύτατο κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό, που συχνά είναι πιο εύστοχος απ' ότι σε δήθεν «σοβαρά» δοκίμια έγκριτων επιστημόνων. Υπομονή μέχρι το επόμενο γράμμα μου, που θα παρουσιάσω αποσπάσματα από τις καυστικές ραδιοφωνικές του εκπομπές, όπως σας υποσχέθηκα.

Δείτε και:

• http://www.tzimakos.gr