Πέντε σπαστικά πρόσωπα

Μετά από πρόσκηση του φίλου Omadeon, θα γράψω μια λίστα με τα πέντε πράγματα που με ενοχλούν τον τελευταίο καιρό. Για να το κάνω πιο ενδιαφέρον, δεν θα αναφερθώ σε καταστάσεις ή αντικείμενα, αλλά μόνο σε πρόσωπα και ομάδες προσώπων (μισό λεπτό να πάρω το φτυάρι...). Ξεκινάμε λοιπόν:

Νούμερο 5
Οι ημιαγράμματοι ξερόλες και αναιδέστατοι δημοσιογραφίσκοι, που απο τη μια υπερασπίζονται σθεναρά το κατεστημένο που τους στηρίζει και τους τρέφει, ενώ από την άλλη το παίζουν «ανεξάρτητοι», «μάχιμοι» και «επαναστάτες»... Ονόματα δεν θα μπω στον κόπο να αναφέρω, είναι πια τόσοι πολλοί που σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον αν το επιχειρήσω! Θα περιοριστώ στην άπαιχτη φωτογραφία από τη «σαλάτα εποχής»:

Νούμερο 4
Μια που αναφέρφηκα στο θεάρεστο επάγγελμα των δημοσιογράφων, μπαίνω στον πειρασμό να επικεντρωθώ σε τρεις που με ενοχλούν περισσότερο από τους άλλους. Αυτό συμβαίνει γιατί αποτελούν υβρίδιο δημοσιογράφου με πολιτικό (άλλο θεάρεστο επάγγελμα κι αυτό)... Ο λόγος για τα «κομματόσκυλα» Ρουσόπουλο και Κανέλλη, ενώ θα συμπεριλάβω και την αγαπημένη μου Παναγιωταρέα, που παρόλο που δεν είναι βουλευτής της ΝΔ, την υπερασπίζεται πιο λυσσασμένα και από τους ίδιους τους βουλευτές της. Οι δύο πρώτοι είναι πραγματικοί χαμαιλέοντες της πολιτικής, με το Θεοδωρή να μεταπηδάει από το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ, ενώ τη Λιάνα να αλλάζει τα κόμματα σαν τα πουκάμισα (τελευταίο της αξεσουάρ το «επαναστατικό» ΚΚΕ). Ακόμα περισσότερο, είναι όλοι τους αηδιαστικοί, χαμερπείς και ισχυρογνώμονες, μη σεβόμενοι στο ελάχιστο το συνομιλιτή τους (αυτό ιδίως για τις δυο κυρίες). Τους αφιερώνω κι αυτούς τις ακόλουθες «κολακευτικές» φωτογραφίες:


Νούμερο 3
Τηλεμαϊντανέ κύριε Κούγια δε σε ξέχασα! Μπορεί να πέρασαν λίγοι μήνες από τις αηδιαστικές, προσβλητικές και απάνθρωπες δηλώσεις σου για το δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όμως εγώ δεν τις έχω ξεχάσει. Προσωπικά, θα προτιμούσα να μην ξαναδώ το πρόσωπό σου στο γυαλί, κάτι στο οποίο συμφωνεί νομίζω η πλειονότητα του ελληνικού λαού. Άντε να βρεις κανένα άλλο χόμπυ, όπως αυτό του προέδρου ομάδας Δ' Εθνικής (πρόσεχε όμως τις καρέκλες και τα κέρματα)...


Νούμερο 2
Δεν θα ήθελα να αφήσω το επάγγελμά μου απ' έξω, αυτό των γιατρών. Ο γιατρός λοιπόν που μου «τη σπάει» περισσότερο είναι ο κύριος κύριος δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης! Ένας... ευχάριστος άνθρωπος, που επιθυμεί ο κόσμος να διασκεδάζει, να γιορτάζει και να κάνει τα ψώνια του. Κι όταν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, αμολάει μια ολόκληρη διμοιρία των ΜΑΤ να φρουρεί το πλαστικό χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώστε το πνεύμα της κατανάλωσης να επιστρέψει στους Αθηναίους... Έχει και λεπτές ανησυχίες. Ανησυχεί για την τσέπη του κυρίου Βωβού περισσότερο από ότι για τα δέντρα του Ελαιώνα, βαπτίζοντας την όλη εκστρατεία «αγώνας για να αποκτήσει σπίτι ο Παναθηναίκός»! Εγώ του προτείνω να παρατήσει την πολιτική και να ασχοληθεί με ένα επάγγελμα που του ταιριάζει περισσότερο: αυτό του ξυλοκόπου!


Νούμερο 1 (Νάμπερ ουάν)
Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή; Με το ίδιο σκεπτικό, λείπει η Εκκλησία μας από την «Ανούσια Πίστη»; Κάτι που ανέκαθεν με εκνεύριζε (και όταν ήμουν χριστιανός) είναι η εξόφθαλμη υποκρισία των, υψηλόβαθμων κυρίως, κληρικών, που από τη μία κατακρίνουν διαρκώς τον κόσμο για τις «αμαρτίες» του, ενώ από την άλλη είναι οι ίδιοι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στο βούρκο της απάτης, υπεξαίρεσης χρημάτων, εκβιασμών, παιδεραστίας και πολλών άλλων... Δεν έχω να προσθέσω κάτι εδώ, συγκεκριμένη κριτική τους ασκώ μέσα από τα άρθρα μου. Τους αφιερώνω μονάχα μια γελοιογραφία που μου άρεσε πολύ:


Προσκαλώ να κάνουν το ίδιο τους Stardust30, Newton, Άθεο, Βλαχοκυριλέ, Βρομιστεράκι

Ευχαριστώ τους:

• http://salata.wordpress.com
• http://anything-but-nd.blogspot.com
• http://prezatv.blogspot.com