Οι προδότες του '41 και του σήμερα

Σε αυτό το επετειακό άρθρο για την 28η Οκτωβρίου του 1940, θα σας παρουσιάσω το «πατριωτικό» και «εθνεγερτήριο» πρόσωπο της σύγχρονης ορθόδοξης Εκκλησίας. Το έχουμε ακούσει τόσες πολλές φορές, ώστε μας έχει περάσει τελικά στο υποσυνείδητο, οτι οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι μοναχοί ήταν πάντοτε φιλοπάτριδες, προάγοντας τα συμφέροντα των συμπατριωτών τους με αμέτρητες θυσίες. Τι Παπαφλέσσας, τι Κοσμάς ο Αιτωλός, άπειρα τα παραδείγματα... Δυστυχώς, αυτή η άποψη απέχει πολλά χιλιόμετρα από την αλήθεια και πλησιάζει περισσότερο αυτό που η Εκκλησία θέλει να πιστεύουμε, παρά αυτό που πραγματικά συνέβη. Έχω ασχοληθεί με το θέμα και στο παρελθόν, σήμερα όμως θα σας δώσω μια μικρή γεύση για το «έπος του '40», ή μάλλον του... '41!

Τα χαράματα της 6ης Απριλίου 1941, η Γερμανία κηρύσσει πόλεμο στην Ελλάδα, με τη δικαιολογία οτι στα εδάφη της δραστηριοποιούνται δυνάμεις των Άγγλων. Σύντομα, περνάει στο ελληνικό έδαφος μέσω της Σερβίας και την 9η Απριλίου υπογράφεται συνθηκολόγηση στη Θεσσαλονίκη. Χωρίς να χάσουν πολύτιμο χρόνο και πριν ακόμα παραδοθεί επισήμως η Αθήνα στον Άξονα, οι γενναιόψυχοι ηγούμενοι του Αγίου Όρους στέλνουν στον αρχικαγκελάριο Χίτλερ το παρακάτω εμετικά προδοτικό κείμενο:

Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον.

Εξοχότατε,

Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Άθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα καί παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν καί κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι καί αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς καί Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας καί διαδόχους τούτων.

Το Άγιον Όρος, Εξοχώτατε, συνέστη εις Πανορθόδοξον μοναχικήν πολιτείαν, εις ήν ανέκαθεν διαβιούν εν αγαστή ομονοία μοναχοί ακωλύτως προσερχόμενοι από διάφορα ορθόδοξα Έθνη, κατά τον Θ΄ μ.Χ. αιώνα, πνευματικώς μέν εξαρτωμένων από του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, πολιτικώς δέ αυτοδιοικούμενον υπό της Ιεράς Συνάξεως των Αντιπροσώπων των Είκοσιν Ιερών καί Κυριάρχων Μονών καί πολιτειακώς υπαγομένων υπό την προστασίαν καί κηδεμονίαν των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων καί των διαδόχων Αυτών.

Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών καί Χρυσοβούλων των ιδρυτών καί ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046), Στεφάνου Δουσάν(1346) καί άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων καί των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν.

Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν καί αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων καί επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε καί αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τά κτήματα καί τα πρότερα αυτών δικαιώματα καί θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων καί προνομίων.

Των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων Μοναχών, ανεξαρτήτως τόπου προελεύσεως καί Εθνικότητος, σκοπός καί αποστολή καθ’ όλον τον υπερχιλιετή βίον του Αγίου Όρους, υπήρξεν η διατήρησις, προαγωγή καί εξασφάλισις των Ιερών αυτού σκηνωμάτων, η διά της ακαταπονήτου φιλεργίας των εν αυτώ ενασκουμένων μοναχών καλλιέργεια της τε εκκλησιαστικής καί κλασσικής φιλολογίας καί καλλιτεχνίας, ο ασκητικός βίος καί η διηνεκής προσευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Όρει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς καί εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν καί την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής.

Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων καί Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής καί καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν καί μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.

Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως

Οι ποιμένες της ορθοδοξίας μας, στους κοινούς θνητούς προπαγανδίζουν την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό για το καλό της «πίστης» και του «έθνους». Οι ίδιοι όμως, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να φιλήσουν την κατουρημένη ποδιά οποιουδήποτε εξουσιαστή, είτε αυτός είναι δολοφόνος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, είτε Τούρκος σουλτάνος, είτε φασίστας δικτάτορας, είτε αμερικανοκίνητος συνταγματάρχης, προκειμένου να διασώσουν τα σκανδαλώδη προνόμια της αφεντιάς τους...

Ο Ελληνικός λαός πλήρωσε με πολύ αίμα το ανυπότακτο και φιλελεύθερο πνεύμα του. Χιλιάδες τα θύματα στο μέτωπο, εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα, τις κακουχίες και τις εκτελέσεις των ναζί. Κι όμως ο απλός κόσμος δεν έχασε το θάρρος του, αλλά συνέχισε να αντιστέκεται με συμβολικές (φώτο) και ουσιαστικές πράξεις, ντροπιάζοντας και φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον κατακτητή, που πάνω στον πανικό του εκτελούσε τους κατοίκους ολόκληρων χωριών...

Η ορθοδοξία που βρισκόταν όμως; Όπως φαίνεται από την επιστολή των 20 ηγουμένων, μάλλον... κρυβόταν για να σώσει το (πολύτιμο) τομάρι της! Το κείμενο της ντροπής το λέει καθαρά, ανάμεσα σε πολύ «γλείψιμο» και οσφυοκαμπτικές προσφωνήσεις. Πάνω απ' όλα η σωτηρία των...κτημάτων τους (οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε καί αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τά κτήματα καί τα πρότερα αυτών δικαιώματα καί θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως)

και των προνομιακών τους δικαιωμάτων (Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας... παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής).

Δεν επιθυμώ να σχολιάσω άλλο το μνημείο αυτό του δοσιλογισμού, καθώς νομίζω είναι αρκετά αισχρό από μόνο του. Θέλω μόνο να σταθώ στην παράλογη προσπάθεια υπεράσπισής του από μερίδα χριστιανών bloggers, οι οποίοι κάνουν πραγματικά το άσπρο μαύρο (κατά την προσφιλή συνήθεια της Εκκλησίας), προκειμένου να μας πείσουν οτι οι 20 προδότες ηγούμενοι είχαν δίκιο! Παραθέτω ένα ενδεικτικό δημοσίευμα της Ο.Ο.Δ.Ε.:

«Για κάποιον που ΔΕΝ γνωρίζει τις συνθήκες υπό τις οποίες γράφθηκε η επιστολή αυτή, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως "δοσιλογική" προς τον κατακτητή Γερμανό. Μόλις όμως αναλυθούν οι περιστάσεις της συγγραφής της, αποκαλύπτεται αμέσως η ΑΠΑΤΗ των συκοφαντών της Εκκλησίας, και ο δόλος τους (ή έστω η αμάθειά τους) ξεσκεπάζεται.

Όπως θα παρατηρήσετε στη συνέχεια από τα ντοκουμέντα που θα παρουσιασθούν, η επιστολή αυτή γράφτηκε σε μία ιδιαίτερα επικίνδυνη συγκυρία, όχι μόνο για την Ορθοδοξία, αλλά και για την ίδια την Ελληνικότητα της Βόρειας Ελλάδος. Και όπως θα παρατηρήσετε στη συνέχεια, η επιστολή αυτή, όχι μόνο δεν κρύβει "δοσιλογισμό", αλλά αντιθέτως, υποκρύπτει ΒΑΘΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ κατά των Χριστιανών, αλλά και κατά του Ελληνισμού, ώστε να καθίσταται δικαιολογημένη, αν όχι επιβεβλημένη!

Η επιστολή αυτή, γράφθηκε, υπό τον κίνδυνο της Βουλγαρικής αφελληνιστικής προσπάθειας! Τον καιρό εκείνο, ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα κινδύνευε να αφελληνισθεί βίαια, και να ενταχθεί σε μια προσπάθεια "Βουλγαροποίησής" της! Και ο Χίτλερ, (ο οποίος ακόμα δεν είχε εκδηλωθεί σε όλο το φάσμα της κακίας του), ήταν το μικρότερο κακό, που θα έδινε τη λύση στη Βουλγαρική κατοχή της Βόρειας Ελλάδος...»

Το κείμενο περιλαμβάνει κάποιο απόσπασμα από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», όπου επισημαίνεται ο βουλγαρικός κίνδυνος, και συνεχίζει με το γνωστό δογματικό και μανιχαϊστικό ύφος να λοιδορεί τους «συκοφάντες της Εκκλησίας»... Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω εκτενώς κατά των θέσεων των τυφλωμένων απολογητών, που στο όνομα της «διαφύλαξης της ορθοδοξίας μας», φτάνουν ακόμα και να προκαλούν την κοινή λογική. Γνωρίζω τα περί βουλγαρικού εθνικισμού και τις ολέθριες συνέπειες που αυτός είχε στο μακεδονικό αγώνα. Η επιστολή της ντροπής όμως, δεν έλεγε κουβέντα περί Βουλγάρων, ενώ προκαλώ όποιον ανακαλύψει έστω και την πιο υπόγεια και έμμεση αναφορά στο θέμα να μου την επισημάνει. Ίσα ίσα που υπερτονίζονταν, σε τρία διαφορετικά σημεία, ο πολυεθνικός χαρακτήρας του Αγίου Όρους. Μόνο για δύο πράγματα εκλιπαρούσαν, την προστασία των κτημάτων (ο Εφραίμ είναι διαχρονικός τελικά) και τη διαφύλαξη της προνομιακής τους μεταχείρισης από το (γερμανικό πλέον) κράτος.

Για ποιό λόγο λοιπόν, κύριοι της Ο.Ο.Δ.Ε. και λοιποί, συνεχίζετε να τους υπερασπίζεστε; Λίγο σεβασμό στους νεκρούς βρε παιδιά!

Δείτε επίσης:

• http://ecology-salonika.org/lib/?p=2760
• http://oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/epis_ag_orous_xitler1.htm