Με αυτό το άρθρο εκφράζω την άποψή μου για τα γεγονότα κατά τη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχω σκοπό να γράψω άλλο ένα «ειδησεογραφικό» κείμενο, καθώς υπάρχουν ήδη πολλά τέτοια, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή. Αυτό που ακολουθεί είναι απλά η γνώμη μου, βασισμένη σε όσα είδα και άκουσα. Αρχικά, να διευκρινίσω ότι είμαι κατά του θεσμού των παρελάσεων, τις θεωρώ ένα κατάλοιπο του παρελθόντος που πρέπει σταδιακά να καταργηθεί. Όμως, το πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα την Παρασκευή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, τόσο η αποδοκιμασία του προέδρου της δημοκρατίας, όσο και η συνέχιση της παρέλασης μετά την φυγάδευση των «επισήμων» από την αστυνομία. Γιατί αυτό που έγινε δεν ήταν μια απλή παρέλαση, αλλά μια μαζική διαμαρτυρία, βαθιά λαϊκή και αυθόρμητη, έξω από οποιαδήποτε ιδεολογικά στεγανά.
Είναι γεγονός ότι η αρχή έγινε από κάποιες ομάδες, κυρίως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, οπαδούς του Ηρακλή και αγανακτισμένους, που είχαν συγκεντρωθεί εκεί με σκοπό να διαμαρτυρηθούν. Αυτό που ακολούθησε όμως δεν το περίμενε κανένας. Αναφέρομαι στην καθολική και αυθόρμητη συμμετοχή όλων των παρευρισκομένων στη διαμαρτυρία (μιλάμε για πολλές χιλιάδες άτομα, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, χωρίς μεγάλη πείρα σε διαδηλώσεις και πορείες). Σίγουρα δεν περίμεναν κάτι τέτοιο οι επικεφαλής της αστυνομίας της πόλης, όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις πανικού των αστυνομικών (δείτε το παρακάτω video) κατά τη διάρκεια της εισβολής του κόσμου στο οδόστρωμα. Αυτό που μάλλον υπολόγιζαν είναι να κατέβουν λίγες εκατοντάδες άτομα στο δρόμο, να τους μαζέψουν εύκολα και να τους απομακρύνουν. Το λαϊκό ποτάμι όμως, που ξεχύθηκε αστραπιαία, άφησε έκπληκτους ακόμα και τους διοργανωτές της συγκεκριμένης κίνησης διαμαρτυρίας.
Μπορεί λοιπόν το ξέσπασμα να πυροδοτήθηκε από λίγους, πρωταγωνιστής όμως ήταν ο λαός, ο οποίος είχε και τον τελευταίο λόγο. Απόδειξη γι' αυτό είναι το ότι συνεχίστηκε η παρέλαση, γιατί απλά το ήθελε ο κόσμος. Κάποιοι που βρίσκονταν εκεί είχαν σκοπό να ματαιώσουν την παρέλαση, κάνοντας πράξη με αυτόν τον τρόπο ένα από τα αιτήματα του κόμματός τους. Ακόμα, οι συγκεκριμένοι διοργανωτές δεν είχαν σκοπό να κινηθούν προς τη μεριά του προέδρου της δημοκρατίας, κάτι που έγινε αυθόρμητα από τον κόσμο και θα συνεχιζόταν, αν δεν απέκλειαν το δρόμο οι κλούβες των ΜΑΤ. Ο Παπούλιας, ο Μπεγλίτης, ο Μπουτάρης και οι λοιποί γλίτωσαν για πολύ λίγο, κάτι που οι ίδιοι το γνωρίζουν καλά, με αποτέλεσμα ο τρόμος τους να αποτυπώνεται στις δηλώσεις που έκαναν...
Στο σημείο αυτό θα σχολιάσω τις δηλώσεις των διαφόρων κυβερνητικών επί του θέματος. Πέρα από τους επιμέρους χρωματισμούς που επιχείρησε ο καθένας, αναφερόμενος είτε στο πατριωτικό παρελθόν του, είτε μιλώντας για «φασίζουσες μειοψηφίες», είτε καταγγέλλοντας όσους «αμαυρώνουν την εθνική επέτειο», είναι σαφές ότι η πλειοψηφία των πολιτικών βρίσκεται τελείως εκτός πραγματικότητας. Αγνοώντας προκλητικά την οργή του συνόλου σχεδόν της κοινωνίας, καταφεύγουν σε φτηνά κόλπα δημοσίων σχέσεων, όπως η υποβάθμιση του θέματος και η στοχοποίηση μικρών ομάδων. Μπορεί αυτές οι προπαγανδιστικές τακτικές να ήταν αποτελεσματικές στο παρελθόν, μπορεί να κατάφεραν να θολώσουν τα νερά σε περιπτώσεις όπως ο Δεκέμβρης του 2008, μιλώντας για «κουκουλοφόρους» και «τρομοκράτες», όμως αυτή τη φορά δεν γίνεται να τους φτύνει όλος ο λαός και αυτοί να προσποιούνται πως βρέχει!
Οι μέρες τους στην εξουσία είναι μετρημένες. Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Είναι καθήκον όλων μας να φροντίσουμε για την επόμενη μέρα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δεχτούμε απλά μια αλλαγή προσώπων στην εξουσία. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτό που θα τους διαδεχτεί θα είναι ένα σύστημα που θα προωθεί κατά το δυνατόν την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι να αυξηθεί η συμμετοχή του κόσμου στις αποφάσεις. Το ότι χρειαζόμαστε σταθερούς και αμετακίνητους εκπροσώπους για να κυβερνηθούμε, δεν είναι παρά ένας μύθος της νεωτερικότητας που καταρρέει, καθώς ο λαός συνειδητοποιεί ολοένα και περισσότερο τη δύναμή του...
Υ.Γ. Θα κλείσω με μία από τις λίγες δηλώσεις που μου άρεσαν, αυτή του Μανώλη Γλέζου:
2 σχόλια:
Δηλαδή όποιος έκανε αντίσταση κ Παπούλια το 40 αποκλείει την περίπτωση αργότερα να αλλοτριωθεί ή έστω να παραπλανηθεί και να λειτουργήσει προδοτικά;
Αυτή η λογική νομίζω ότι πρέπει να είναι ελληνική πρωτοτυπία. Άμα κάποιος σε κάποια φάση της ζωής του κάνει κάτι σημαντικό (ή που να φαίνεται σημαντικό) οι επόμενες πράξεις του είναι υπεράνω κριτικής. Απαιτεί αιώνιο σεβασμό ότι και να κάνει. Γίνεται κάτι σαν άγιος!!!
Αντί να το παίζει θιγμένος ας κάνει και αυτός και οι άλλοι την αυτοκριτική τους. Είναι πρώτη φορά στην ιστορία μας που σχεδόν όλοι οι πολιτικοί κρύβονται σαν τα ποντίκια για να μη τους πάρουν με τις πέτρες. Τέτοια απαξίωση των θεσμών δεν έχει ξανά συμβεί.
Η απαξίωση αυτή είναι το αποτέλεσμα των προδοτικών πράξεων όλου του πολιτικού κόσμου τα τελευταία χρόνια, μέσα στον οποίο ανήκει και ο Θεσμός.
Η επόμενη μέρα μετά από σημαντικές ανατροπές, φίλε Ανορθόδοξε, είναι πολύ δύσκολη ακόμα και γι’ αυτούς που την έχουν προετοιμάσει. Στο τόπο μας δεν βλέπω κάτι σημαντικό να έχει γίνει προς αυτή τη κατεύθυνση και αυτό με τρομάζει.
Φίλε Dyer
Δεν είναι τόσο ελληνική πρωτοτυπία, είναι κοινότυπη προπαγανδιστική τακτική ανά τον κόσμο. Η πρωτοτυπία των δικών μας πολιτικών είναι οτι τη χτησιμοποιούν ακόμα και τώρα, που το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια τους...
Το σημαντικότερο βέβαια είναι να οραματιστούμε την επόμενη μέρα, για την οποία προβληματίζομαι κι εγώ.
Δημοσίευση σχολίου