Από τη σύγκριση λέξεων του πρωτο-λεξιλογίου μπορούμε να υποθέσουμε για τη χρονολογία που έγινε η διάσπαση και η διασπορά της ενιαίας γλώσσας ή για την πιθανή αρχική κοιτίδα του λαού που τη μιλούσε. Το γεγονός ότι η λέξη ayes-, που σημαίνει χαλκός, υπάρχει στο ινδοευρωπαϊκό πρωτο-λεξιλόγιο, ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη για το σίδηρο, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι χρονολογικά η διάσπαση της ινδοευρωπαϊκής ενότητας τοποθετείται πριν την εποχή του σιδήρου. Επίσης, η λέξη θάλασσα δεν υπάρχει στο κοινό ινδοευρωπαϊκό λεξιλόγιο, οπότε αποκλείεται να αποτελεί η Μεσόγειος την αρχική κοιτίδα της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας. Ως πιθανή κοιτίδα του ινδοευρωπαϊκού λαού θεωρείται το μεταίχμιο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ίσως η στέπα των Κιργισίων, ανάμεσα στα Ουράλια όρη και την Κασπία Θάλασσα. Ως εποχή της τμηματικής διάσπασης θεωρείται το 5.000 π.Χ., ενώ ως κυριότεροι γλωσσικοί απόγονοι οι Ινδο-Ιρανοί, οι Χεττίτες και οι Αρμένιοι στην Ασία και στην Ευρώπη οι Έλληνες, οι Θρακο-Ιλλυριοί, οι Βαλτο-Σλάβοι, οι Τεύτονες, οι Ιταλοί και οι Κέλτες. Στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια ανήκουν σύγχρονες γλώσσες που ομιλούνται από τουλάχιστον 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους, όπως η αγγλική, η γερμανική, η γαλλική, η πορτογαλική, η ισπανική, η ρωσική, η ιταλική, η ελληνική, η αρμενική, η κουρδική, η αλβανική, η περσική (ή φαρσί), η λιθουανική. Επίσης, στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια ανήκουν και γλώσσες που δεν έχουν πια σύγχρονους ομιλητές, όπως η αρχαία ελληνική, η λατινική, η τοχαρική, η σανσκριτική, η χεττιτική.
Η γλώσσα αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για την ιστορική πορεία του ελληνικού έθνους. Η γλωσσική ιδιομορφία ήταν ο συνεκτικός δεσμός, με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αναγνωρίζονταν αναμεταξύ τους στην Ελλάδα, αλλά και στις απομακρυσμένες αποικίες τους. Εξάλλου, η λέξη «βάρβαρος» είχε αρχικά μόνο γλωσσική σημασία και αναφέρονταν στις ακατανόητες γι' αυτούς γλώσσες που μιλούσαν τα άλλα έθνη. Οι Έλληνες δε δημιούργησαν τη γλώσσα τους από το μηδέν, αλλά την κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, τους Πρωτοέλληνες, οι οποίοι ήταν ένα από τα πολλά τμήματα στα οποία διασπάστηκαν οι ακόμα πιο μακρινοί πρόγονοι, οι Ινδοευρωπαίοι. Το ινδοευρωπαϊκό τμήμα, από το οποίο προέκυψαν οι Έλληνες, χρειάστηκε τουλάχιστον 2.500 χρόνια για να φθάσει από την κοιτίδα ως τον γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας. Σ' αυτό το τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα προστέθηκαν στη γλώσσα νεωτερισμοί, οι οποίοι την έκαναν να διαφέρει η πρωτοελληνική από τις άλλες αδελφές γλώσσες των υπόλοιπων ινδοευρωπαϊκών λαών. Η πρωτοελληνική γλώσσα, η οποία τοποθετείται πριν το 1600 π.Χ., είναι η αρχαιότερη μορφή της ελληνικής γλώσσας, μετά τη διαφοροποίησή της από την πρωτοινδοευρωπαϊκή και πριν τη διαίρεσή της στις μετέπειτα ελληνικές διαλέκτους (αττική-ιωνική, δωρική, μυκηναϊκή, κλπ). Η διαφορετική εξέλιξη καθεμιάς από τις ινδοευρωπαϊκές διαλέκτους, με το πέρασμα των χιλιετιών, είχε ως αποτέλεσμα να αποκλίνουν η μια από την άλλη σε τέτοιο βαθμό, ώστε η αρχική τους συγγένεια να μπορεί να διαπιστωθεί μόνο από τους συγκριτικούς γλωσσολόγους.
Η κάθοδος των Ελλήνων στον ελλαδικό χώρο έγινε κατά κύματα, από τον 20ο έως τον 12ο αιώνα π.Χ.. Η ελληνική γλώσσα δέχθηκε την πρώτη ισχυρή επίδραση από τις γλώσσες που μιλούσαν οι προκάτοχοι των Ελλήνων στη χώρα αυτή, οι οποίοι έχουν ονομαστεί Προέλληνες. Οι προελληνικές λέξεις που ενσωματώθηκαν στο λεξιλόγιο αφορούσαν χαρακτηριστικά μεσογειακού πολιτισμού, ονόματα φυτών και ζώων, καθώς και ονόματα αντικειμένων και θεσμών που οι Έλληνες τα συνάντησαν για πρώτη φορά. Τα 9/10 των αρχαίων ελληνικών τοπωνυμίων, ονόματα νησιών, πόλεων, ποταμών, βουνών, είναι προελληνικής καταγωγής και δεν έχουν κανένα σημασιολογικό αντίκρυσμα στην ελληνική γλώσσα. Λέξεις που χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην καθομιλουμένη και θεωρούμε αναμφισβήτητα ελληνικές, προέρχονται πιθανότατα από μια εποχή προγενέστερη της εγκατάστασης των Ελλλήνων στη βαλκανική χερσόνησο.
Παραδείγματα τοπωνυμίων είναι τα παρακάτω: Κόρινθος, Λάρισα, Ιλισσός, Υμηττός, Τίρυνς, Παρνασσός, Λυκαβηττός, Μήθυμνα, Ρέθυμνα, Μυκήναι, Αθήναι, καθώς και τα ονόματα όλων σχεδόν των νησιών, όπως: Λήμνος, Λέσβος, Σάμος, Θάσος, Κρήτη, Ίμβρος, Ζάκυνθος, Σκύρος, Νάξος, Κάρπαθος, Τένεδος, Χίος, Κάσος. Την ίδια προέλευση φαίνεται ότι έχουν ονόματα φυτών, όπως: υάκινθος, ασφόδελος, κυπάρισσος, νάρκισσος, δάφνη, σύκον, ρόδον, ορίγανος, όλυνθος, τερέβινθος, τέρμινθος, πίσος, μίνθη, αλλά και ζώων, κυρίως ψαριών, όπως: γαλέος, κολίας, σπάρος, χάννη, ορφώς, κωβίος, σκόμβρος, αθερίνη. Υπολείμματα της γλώσσας των Προελλήνων φαίνεται πως έχουν και οι φυσιογνωστικοί όροι, λέξεις με έννοιες πολιτισμού, καθώς και ονόματα θεών και μυθικών προσώπων, για παράδειγμα: ζέφυρος, θάλασσα, άναξ, βασιλεύς, ειρήνη, ξίφος, μέγαρον, σάλπιγξ, Αθηνά, Άρτεμις, Ήφαιστος, Ερμής, Αφροδίτη, Πήγασος, Τιτάν, Γίγας.
Η γλωσσική και εθνολογική αφομοίωση των Προελλήνων από του Έλληνες έγινε με πολύ αργούς ρυθμούς. Φαίνεται ότι μέχρι τον 5ο αι. π.Χ. ζούσαν σε απόμερα σημεία της Ελλάδας, όπως την Κρήτη, τη Λήμνο, την Ίμβρο και αλλού, αλλόγλωσσοι Προέλληνες. Σ' αυτό το γλωσσικό μίγμα που επικρατούσε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας την εποχή αυτή, μέχρι την επικράτηση της ελληνικής, αναφέρονται και οι στίχοι της Οδύσσειας για την Κρήτη:
... εν δ' άνθρωποι
πολλοί, απειρέσιοι, και εννήκοντα πόληες.
Άλλη δ' άλλων γλώσσα, μεμιγμένη εν μεν Αχαιοί
εν δ' Ετεόκρητες μεγαλήτορες, εν δε Κύδωνες
Δωριέες τε τριχάικες, διοί τε Πελασγοί.
Αργότερα, μετά την αφομοίωση των προελληνικών στοιχείων, η ελληνική γλώσσα δέχθηκε επιρροές και από τις γλώσσες των ανατολικών λαών. Για παράδειγμα, σημιτική προέλευση έχουν λέξεις όπως: βίβλος, λίβανος, αρραβών, κύμινον, μύρρα, φύκος, περιστερά, αιγυπτιακή προέλευση έχουν λέξεις όπως: έβενος, όασις, οθόνη, νίτρον, ενώ περσική οι λέξεις: σατράπης, παράδεισος, ακινάκης, αναξυρίς, παρασάγγης.
Ο πολιτισμός των Προελλήνων επηρέασε βαθιά τους Έλληνες. Ο νέος λαός, που προήλθε από τη βαθμιαία αφομοίωση των προελληνικών στοιχείων, δε θυμάται πια τα εθνολογικά του χαρακτηριστικά και θεωρεί τον εαυτό του ότι ήταν ανέκαθεν ιθαγενής στον ελλαδικό χώρο. Οι μεγάλες ομοιότητες, που παρουσιάζουν οι γλώσσες της Ευρασίας μεταξύ τους, δηλώνουν ότι αυτές οι γλώσσες έχουν κάποιο κοινό πρόγονο και ομιλούνταν από ανθρώπους που ζούσαν σε έναν συγκεκριμένο γεωγραφικό τόπο. Λόγω κάποιων περιστάσεων, όπως μετανάστευση, πόλεμος ή εμπόριο, οι άνθρωποι εξαπλώθηκαν και η γλώσσα τους διαφοροποιήθηκε, γεννώντας ποικίλες θυγατρικές γλώσσες. Οι διαφορές που παρατηρούνται οφείλονται στο πέρασμα του χρόνου, καθώς και στην επίδραση των τοπικών γλωσσών που προϋπήρχαν.
Πηγές:
- ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ Ν. «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας», Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών
- www.elia.org.gr
- http://el.wikipedia.org
29 σχόλια:
Θα σε μαλλώσω, αγαπητέ! Αγνόησες την πληθώρα των αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή και τα οποία αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η πρωτοελληνική ήτο η γλώσσα του Αυστραλοπιθήκου Αφαρένσις.
Ένα γλωσσολογικό "παράδοξο" που μου έχει προκαλέσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, είναι η ομοιότητα των λέξεων "Τυφών", που ήταν το δυνατότερο "τέρας" της αρχαιοελληνικής μυθολογίας (το έφαγε ο Δίας, για να καταλάβετε), με την κινέζικη λέξη "ταϊφενγκ" που σημαίνει "μεγάλος άνεμος" και περιγράφει το μετεωρολογικό φαινόμενο του τυφώνα.
Νομίζω πως σχεδόν όλοι μας θεωρούμε ότι η λέξη "τυφώνας" προέρχεται από το τέρας, άλλα στο εξωτερικό θεωρήται defacto η σινική προέλευση, κάτι με το οποίο τείνω να συμφωνήσω. Το μόνο πράγμα στο οποίο βασίζεται η αρχαιοελληνική ερμηνεία της λέξης είναι η σύγκριση της καταστροφικότητας ενός τυφώνα με την δύναμη του Τυφών (πέταγε βουνά και ποιος ξέρει τι άλλο).
Άλλα από όσο γνωρίζω στην περιοχή που επεκτάθηκαν οι Έλληνες δεν υπήρχαν τυφώνες. Αντίθετα, στην Κίνα και τυφώνες είχαν, και η λέξη τους μπορεί να αναλυθεί ετυμολογικά στη δικιά τους γλώσσα. Οπότε μάλλον πρόκειται για μια λάθος ερμηνεία της λέξης από την πλευρά μας.
Η για μια πολύ, πολύ τυχερή σύμπτωση.
Λίγο δύσκολο. Μιλώντας για την ιαπωνική εκδοχή της κινέζικης λέξης ο τυφώνας είναι 台風 tai-fuu και είναι σύνθετη, με το δεύτερο συνθετικό να σημαίνει αέρας. Το πρώτο έχει διάφορες σημασίες (κυρίως της σταθερότητας) και χρησιμοποιείται και ως συντομογραφία της Ταϊβάν. Το ενδιαφέρον είναι ότι tai διαβάζεται και το 大 που σημαίνει μεγάλος. Ενδεχομένως κάποια στιγμή να υπήρξε μετάπτωση από το 大 στο 台 (διατηρώντας την προφορά, αλλά αλλάζοντας το νόημα από "μεγάλος άνεμος" σε "άνεμος της Ταϊβάν")
Εν πάσι περιπτώσει, το θεωρώ λίγο δύσκολο να πρόλαβε να μεταφερθεί μια λέξη από τα παράλια της Άπω Ανατολής στην Κασπία εγκαίρως για να κατέβει με το ινδοευρωπαϊκό λεξιλόγιο στον Ελλαδικό χώρο, να διατηρήσει το στοιχειώδες νόημά της και να ονοματοποιηθεί κιόλας σε δημοφιλή χαρακτήρα της μυθολογίας.
Πιο πιθανό το βρίσκω όταν άρχισε να εμφανίζεται η λέξη "typhoon" στην ξενόγλωσση ορολογία να πέρασε στα ελληνικά με το κοντινότερο της ομόφωνο.
Υπάρχει όρος που περιγράφει δύο λέξεις από διαφορετικές γλώσσες που συμπτωματικά μοιάζουν σε ήχο και νόημα χωρίς να συνδέονται ετυμολογικά, αλλά δεν την θυμάμαι στα σίγουρα. Είναι πάντως ο χειρότερος εφιάλτης των γλωσσολόγων.
Εξαιρετικό δοκίμιο. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση έχεις φροντίσει να εξαφανίσεις από την επιστημονική προσέγγισή σου τους ΕΛ και τους Ε. Μην ξεχνάς ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων :)
Πάντως πέρα από την πλάκα εξαιρετικό κείμενο. Ή διαβάσαμε τα ίδια βιβλία ή συμφωνούμε από μόνοι μας. Μάλιστα ένα ακόμα αρχαιολογικό στοιχείο της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας είναι το άλογο και οι ταφές των επισήμων (στην περιοχή της Κασπίας) δίπλα σε άλογα. Ο ίππος (hi' hip' hop' hors') αποτελεί βασική κοινή λέξη της ενιαίας αυτής γλωσσικής κοιτίδας.
Η κινέζικη γλώσσα δεν έχει κοινή καταγωγή με την ελληνική και με τις άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Θεωρώ κι εγώ ότι η λέξη «τυφών» μάλλον θα ενσωματώθηκε μεταγενέστερα στο ελληνικό λεξιλόγιο.
Μελετώντας πάντως τις μετατροπές που έγιναν σε γραμματικούς κανόνες και σε πολλές βασικές λέξεις στην αρχαία ελληνική, την αρχαία ινδική και λατινική γλώσσα διαπιστώνουμε πολλές ομοιότητες, που μας επιτρέπουν να θεωρούμε ότι όλες αυτές οι γλώσσες σίγουρα έχουν κοινή ρίζα.
Εξαιρετικό και πολύ ενδιαφέρον!!!
.... αλλα (για να συνεχίσουμε την πλάκα) που ειναι οι αναφορες στο Σείριο και στους αυτόχθονες ιθαγενεις που μιλούσαν την αττική διάλεκτο πριν 8000 χρόνια;;;
A, περι τυφωνος.
Η ελληνικη με την ινδικη εχουν κοινη ριζα, σωστά; Αν η λεξη τυφων-τυφοευς υπαρχει και στα ινδικα, μετά η κίνα είναι ένα τσιγάρο δρόμος:)
Σωστά, αλλά είναι καλό να θυμάστε πως το στοιχειώδες λεξιλόγιο στα κινέζικα εκφράζεται συνήθως με ένα ιδεόγραμμα. Η πιθανότητα να υπάρχει σχέση μεταξύ ελληνικών και κινέζικων μειώνεται όταν εμπλέκονται σύνθετες λέξεις. Αλλά, να ένα χτυπητό παράδειγμα πραγματικής γλωσσικής επαφής: Στα κινέζικα το νερό είναι 水 shui και στα τούρκικα su.
ΣυνΕΛληνες γρηγορείτε!
Οι νεοταξικοί νεοεποχίτες συνωμωτούν με σκοπό να νοθεύσουν την Άρια καταγωγή της γλώσσας μας, η οποία ως γνωστόν προέρχεται από το Σείριο! Οποιαδήποτε θεωρία περί ινδών, σλάβων και άλλων χθόνιων λαών πρέπει να θεωρείται εκ του πονηρού...
(Μιά άλλη άποψη)
Σύμφωνα με πολλές εσωτεριστικές πηγές, ο πρώτος πολιτισμός δημιουργήθηκε πριν από 78,000 χρόνια στη γιγαντιαία ήπειρο γνωστή σαν Mu ή Λεμουρία
και διήρκησε προς έκπληξη, 52,000 χρόνια. Λέγεται πως καταστράφηκε από σεισμούς που έγιναν από μετατόπιση του πόλου που έγινε 26,000 χρόνια πριν, ή περίπου το 24,000 π.Χ.
Ο συγγραφέας, James Churchward, υποστηρίζει πως οι πρώιμοι πολιτισμοί Ελλήνων, Χαλδαίων, Βαβυλωνίων, Περσών, Αιγυπτίων και Ινδών προήλθαν από τη Μου. Η ήπειρος αυτή εκτεινόταν από τη Χαβάη μέχρι τα νησιά Φίτζι και το νησί του Πάσχα.
Σ? αυτή την όμορφη χώρα, κατοικούσε κάποτε ένας λαός που αποίκησε τη γη και χάθηκε σε μία δίνη φωτιάς και νερού, μετά από φοβερούς σεισμούς και πλημμύρες πριν από 26.000 χρόνια. Λέγεται πως η αρχή της μπορεί να φθάνει τα 121.000 χρόνια.
Ένας άλλος ερευνητής, ο Λε Πλονζόν, ανακάλυψε στον τάφο της Βασίλισσας Μου των Μάγια (περίεργη σύμπτωση το όνομά της; ) ένα κόσμημα από πράσινο νεφρίτη, το οποίο ονόμασε «Το Φυλαχτό της Βασίλισσας Μου». Πράσινο Νεφρίτη ανακάλυψε κι ο Νίβεν. Όμως, το συγκεκριμένο ορυκτό δεν υπάρχει στην Αμερικανική ήπειρο. Προέρχεται είτε από την Κίνα, είτε από την Μητρική Γη, όπως την ονόμαζαν, την Λεμουρία.
Για μας τους Έλληνες, το πιο εντυπωσιακό είναι πως ο συγγραφέας βρήκε στοιχεία μέσα στα αρχαία κείμενα, όπως του Πλάτωνα, του Πρόκλου, του Πλούταρχου κι άλλων. Για παράδειγμα, ο Πλάτωνας στον Κριτία και τον Τίμαιο αναφέρεται στην χαμένη αυτή ήπειρο « Η Ήπειρος της Μου είχε δέκα λαούς».
Ωστόσο, το πιο σημαντικό, θα έλεγα πως είναι το μυστικό που κρύβεται στον ελληνικό αλφάβητο.
Το ελληνικό αλφάβητο, βρήκε ο Churchward, πως περιγράφει την καταστροφή της Μου! Με την αποκρυπτογράφηση της γλώσσας των αρχαίων γραπτών της Ινδίας, ο άνθρωπος αυτός υποστηρίζει πως το αλφάβητο δεν είναι παρά η περιγραφή της καταβύθισης της Λεμουρίας. Βρίσκει μάλιστα πως η προέλευση του Ελληνικού Σταυρού, του οποίου η καταγωγή είναι πονοκέφαλος για τους αρχαιολόγους, έχει τη ρίζα της στη Λεμουρία.
Καθώς οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έχουν αναφέρει την ύπαρξη της ηπείρου του Ειρηνικού Ωκεανού, έχει ενδιαφέρον για μας τους Έλληνες να δούμε πώς το αλφάβητό μας περιγράφει το έπος της καταστροφής της Μου. Για τον Churchward, το ελληνικό αλφάβητο αποτελεί ένα μνημείο προς τιμήν εκείνων των μακρινών προγόνων, που έχασαν τη ζωή τους στην βύθιση της Λεμουρίας. Η γλώσσα της περιγραφής είναι στη διάλεκτο Κάρα-Μάγια και θα δώσω πέρα από ένα σύντομο παράδειγμα της αντιστοιχίας των λέξεων, την ελεύθερη απόδοση, πάντα κατά τα γραπτά του συγγραφέα.
Για κάθε ενδιαφερόμενο, το βιβλίο έχει εκδοθεί πλέον και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Ιάμβλιχος, με τον τίτλο «Λεμουρία, η χαμένη ήπειρος θεών και ανθρώπων». Αν και υπάρχουν στο εμπόριο κι άλλα βιβλία που αναφέρονται στη Μου, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως το συγκεκριμένο περιέχει τις περισσότερες μελέτες και ενδείξεις.
ΕΛΛ. ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΡΑ-ΜΑΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
?λφα αλ ? πα - χα Σπάζουν με δύναμη τα νερά
Βήτα μπε ? τα απλώνονται πάνω από τις πεδιάδες
Γάμα καμ ? μα σκεπάζουν τη γη
Δέλτα τελ ? τα σε χαμηλούς τόπους. Όπου
Έψιλον επ ?ζιλ-ον- ομ υπάρχουν εμπόδια, σχηματίζονται όχθες
και ανεμοστρόβιλοι.
Ζήτα ζε ? τα Δέρνουν τη γη
Ήτα ετ ? χα με νερό.
Θήτα θεθεχα ? χα Τα νερά απλώνονται
Ιώτα ιο ? τα σε καθετί που έχει ζωή και κινείται
Κάπα κα ? παα Τίποτα δεν μπορεί να τα εμποδίσει πια
Λάμδα λαμ-μπα-τα και η ήπειρος της
Μι μου Μου βυθίζεται.
Νι νι Μόνο κορυφές
Ξι ξι εμφανίζονται πάνω από τα νερά.
Όμικρον ομ- ικ- λε- ον Ανεμοστρόβιλοι φυσούν παντού
Πι πι και σιγά-σιγά
Ρο ια ? χο μέχρι που φυσά
Σίγμα ζι- ικ-λε- ον κρύος αέρας. Εκεί
Ταυ ταου που πριν υπήρχαν κοιλάδες,
Ύψιλον ου- πα- ζι- λε- ον τώρα υπάρχει άβυσσος, κρύα βάθη
κυκλικοί τόποι
Φι πε- χι που περιέχουν λάσπη.
Χι χι Ένα στόμα
Ψι ψι ανοίγει, ατμοί
Ωμέγα ο ? μεκ ? κα ξεχύνονται και ηφαιστειακά ιζήματα.
Ο ελληνικός σταυρός, ήταν πάντα ένα αίνιγμα για τους επιστήμονες, λόγω του ότι συναντάται σε πολλές επιγραφές σε αρχαίους λαούς. Εμφανίζεται ιδιαίτερα σε κείμενα της Κεντρικής Αμερικής. Υπήρξε το βασικό σύμβολο του Πριγκηπικού Θυρεού της Μου, της Αυτοκρατορίας του Ήλιου. Κατά τον συγγραφέα, ο συνδυασμός των στοιχείων, επιβεβαιώνει την θέση του πως στη μακρινή αυτή εποχή, οι Έλληνες έχουν την Μητρική τους Γη.
@μιχαλης Ρ
...και ο σειριος;;;;
Μιχάλης Ρ., επειδή με ξάφνιασες... Πού διάβασες αυτές τις πληροφορίες; Από ποια μελέτη βιβλίων προέρχεται; Ποια αρχαιολογικά ευρήματα;Βλέπεις, κάποιοι ως ειδικότεροι επιστήμονες θέλουμε να γνωρίζουμε με τι γελάμε και επιστημονική αναγκαιότητι απαιτούμε συνδέσμους (links) ή βιβλιογραφικές αναφορές...
@"Zaphod"
Ξέρεις κάτι για τους συγγενείς μας στο Σείριο; Άκουσα ότι ζουν ανάμεσά μας.
Το παραμύθι που έγραψα παραπάνω το θεωρώ γοητευτικότερο και άδολο σε σχέση με την άποψη "άπ' την ανατολή το φως". Γιατί η άποψη αυτή εκτός από ατεκμηρίωτη, είναι και πολιτικά - θρησκευτικά προφανής.
@"δείμος του πολίτη"
Δεν είμαι ειδικός ούτε σπουδαγμένος τόσο για να καταλάβω πόσο αξιόλογες και σημαντικές είναι οι πηγές που αναφέρονται σε προϊστορικές μετακινήσεις πληθυσμών από την ανατολή μέσω της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Επίστρεψέ με σε παρακαλώ να πνίγομαι στα δικά μου παραμύθια. Αν σ' ενδιαφέρει το βιβλίο είναι "Λεμουρία, η χαμένη ήπειρος θεών και ανθρώπων".
Ο νταλγκάς μου είναι η νεώτερη ιστορία και πορεία των Ελλήνων και διαβάζω για να τους ξεχάσω...
Χωρίς να είμαι φυσικά ειδήμων, πιστεύω κι εγώ οτι όταν αναφερόμαστε σε τόσο μακρινές εποχές πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και να αναζητούμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία. Η υπόθεση της Λεμούρια θα μπορούσε να ήταν αληθινή, θα μπορούσε όμως και όχι. Είναι ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη, αν και προσωπικά νομίζω οτι βασίζεται περισσότερο στο συναίσθημα παρά σε επιστημονικά ευρήματα.
Αρκετά ενδιαφέρον άρθρο :)
πολύ ωραίο άρθρο!!
Βλέπεις, Μιχάλη Ρ., ένα βιβλίο δεν ορίζει μία άποψη, ειδικά όταν στόχος η δημιουργία μιας βάσης για εθνικιστικές και ρατσιστικές προεκτάσεις. Αν θυμάμαι καλά βέβαια έθεσα κι άλλα ερωτήματα κι όχι απλά τον τίτλο ενός βιβλίου -που πωλείται σε πάγκους θερινούς. Ποια τα αρχαιολογικά ευρήματα;
Πρώτη φορά ακούω τη θεωρία για τη Λεμούρια, αν και ήξερα ότι είναι δίσκος των Therion! Είναι σίγουρα αληφοθανέστερη από Σείριο, Ελ, κλπ, φαντάζομαι όμως πως δεν στηρίζεται σε επαρκή επιστημονικά δεδομένα.
Καλό το παραμυθάκι αλλά δεν έχει δράκο. Όταν με το καλό ξυπνήσει (ο συγγραφεύς) μας λέει ένα άλλο. Υ.Γ. Αυτοί πληρώνονται από τα χρήματα των φορολογουμένων Ελλήνων;;;
Κατ'αρχάς συγχαίρω για το άρθρο που πραγματεύεται θεμελιώδη ζητήματα της Ιστορικής Γλωσσολογίας ή Συγκριτικής Γλωσσολογίας.
Όντως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα δανεισμού της Κινεζικής στην Ελληνική καθώς η πρώτη δεν συμπεριλαμβάνεται στην Ινδοευρωπαική γλωσσική οικογένεια,δεν είναι δηλαδή αδερφές γλώσσες(δεν έχουν κοινό γλωσσικό πρόγονο).
Ειδικότερα,ο όρος Ινδοευρωπαική γλωσσική οικογένεια αφορά τα γεωγραφικά όρια που μιλιόντουσαν οι γλώσσες αυτής της γλωσσικής οικογένειας και είναι περιγραφικός.
Όσον αφορά την κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων,βάσει της μεθόδου που πραγματεύεται το ζήτημα αυτό,-η γλωσσική παλαιοντολογία-δεν έχει καταλήξει σε συγγεκριμένη άποψη,καθώς το ζήτημα διχάζει μέχρι και τις μέρες μας την επιστημονική κοινότητα των Γλωσσολόγων.
Ειδικότερα,η μέθοδος της γλωσσικής παλαιοντολογίας αξιοποίησε τα επιχειρήματα της φυγούς(οξιάς),αμα τη εμφανίσει του όρου,η οποία φύεται σε ορεινά και πιο υγρά κλίματα άρα οι επιστήμονες υποθέτουν κοντά στηην Β.Α Ευρώπη.Η δεύτερη άποψη είναι οτι η ινδοευρωπαική κοιτίδα βρίσκεται στην Μεσόγειο λόγω της λέξης σολωμός(όρος πανίδας).
Ακόμη,η πρωτοελληνική δεν απαντά σε κανένα κείμενο και είναι προιόν της λεγόμενης αποκατάστασης στην γλωσσολογία-μπορεί ο ερευνητής βεβαίως να αυθαιρετήσει,συνεπώς οφείλει να είναι μετριοπαθής αναφορικά με τα συμπεράσματα του-.
Αρκετά ενδιαφέρουσες θεωρίες έχουν διατυπωθεί και σχετικά με σχετικά με τη γλώσσα του προελληνικού υποστρώματος.Κάποιοι υποστηρίζουν οτι αυτή είναι μη ελληνική αλλά ινδοευρωπαική και άλλοι οτι είναι μη ελληνική και μη ινδοευρωπαική.
Το υλικό αποτελείται απο δάνεια στοιχεία και κατα κύριο λόγο απο κύρια ονόματα.Τα τοπωνύμια και τα υδρωνύμια είναι πιο συντηρητικά διότι αντανακούν ιστορικά και πολιτικά γεγονότα που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη κι αν οι ονοματοδότες δεν υφίστανται ιστορικά στον τόπο.
Το 8% των λέξεων του προελληνικού υποστρώματος είναι σημιτικής προέλευσης(αυτό δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά την ύπαρξη σημιτικού υποστρώματος,αλλα την εμπορική επαφή των δύο λαών που συνεπάγεται μετακίνηση λεξιλογίου απο τη μία γλώσσα στην άλλη).
Απο τις υπόλοιπες λέξεις το 59%αφορά ονόματα φυτών και ψαριών,οχι μόνο στην ελληνική επικράτεια,μα σε ολόκληρο το μεσογειακό χώρο.Γι αυτο ο Hester κατέληξε στην θέση οτι το υπόστρωμα ήταν ευρύ μεσογειακό.
Συγνώμη για το εκτενέστατο σχόλιο.Τωόντι ενδιαφέρον το άρθρο,που δεν είδα δυστυχώς έγκαιρα και μου θύμισε ζητήματα που με απασχολούσαν αρκετά στο παρελθόν.
Το ζήτημα περι ελληνικότητας και αυτοχθονίας καταντά αφελές,ιδωμένο απο επιστημονικής απόψεως.Έλεος,ας ρωτήσουν και κανέναν ιστορικό γλωσσολόγο ή ανθρωπολόγο επιτέλους!
Κατ'αρχάς συγχαίρω για το άρθρο που πραγματεύεται θεμελιώδη ζητήματα της Ιστορικής Γλωσσολογίας ή Συγκριτικής Γλωσσολογίας.
Όντως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα δανεισμού της Κινεζικής στην Ελληνική καθώς η πρώτη δεν συμπεριλαμβάνεται στην Ινδοευρωπαική γλωσσική οικογένεια,δεν είναι δηλαδή αδερφές γλώσσες(δεν έχουν κοινό γλωσσικό πρόγονο).
Ειδικότερα,ο όρος Ινδοευρωπαική γλωσσική οικογένεια αφορά τα γεωγραφικά όρια που μιλιόντουσαν οι γλώσσες αυτής της γλωσσικής οικογένειας και είναι περιγραφικός.
Όσον αφορά την κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων,βάσει της μεθόδου που πραγματεύεται το ζήτημα αυτό,-η γλωσσική παλαιοντολογία-δεν έχει καταλήξει σε συγγεκριμένη άποψη,καθώς το ζήτημα διχάζει μέχρι και τις μέρες μας την επιστημονική κοινότητα των Γλωσσολόγων.
Ειδικότερα,η μέθοδος της γλωσσικής παλαιοντολογίας αξιοποίησε τα επιχειρήματα της φυγούς(οξιάς),αμα τη εμφανίσει του όρου,η οποία φύεται σε ορεινά και πιο υγρά κλίματα άρα οι επιστήμονες υποθέτουν κοντά στηην Β.Α Ευρώπη.Η δεύτερη άποψη είναι οτι η ινδοευρωπαική κοιτίδα βρίσκεται στην Μεσόγειο λόγω της λέξης σολωμός(όρος πανίδας).
Ακόμη,η πρωτοελληνική δεν απαντά σε κανένα κείμενο και είναι προιόν της λεγόμενης αποκατάστασης στην γλωσσολογία-μπορεί ο ερευνητής βεβαίως να αυθαιρετήσει,συνεπώς οφείλει να είναι μετριοπαθής αναφορικά με τα συμπεράσματα του-.
Αρκετά ενδιαφέρουσες θεωρίες έχουν διατυπωθεί και σχετικά με σχετικά με τη γλώσσα του προελληνικού υποστρώματος.Κάποιοι υποστηρίζουν οτι αυτή είναι μη ελληνική αλλά ινδοευρωπαική και άλλοι οτι είναι μη ελληνική και μη ινδοευρωπαική.
Το υλικό αποτελείται απο δάνεια στοιχεία και κατα κύριο λόγο απο κύρια ονόματα.Τα τοπωνύμια και τα υδρωνύμια είναι πιο συντηρητικά διότι αντανακούν ιστορικά και πολιτικά γεγονότα που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη κι αν οι ονοματοδότες δεν υφίστανται ιστορικά στον τόπο.
Το 8% των λέξεων του προελληνικού υποστρώματος είναι σημιτικής προέλευσης(αυτό δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά την ύπαρξη σημιτικού υποστρώματος,αλλα την εμπορική επαφή των δύο λαών που συνεπάγεται μετακίνηση λεξιλογίου απο τη μία γλώσσα στην άλλη).
Απο τις υπόλοιπες λέξεις το 59%αφορά ονόματα φυτών και ψαριών,οχι μόνο στην ελληνική επικράτεια,μα σε ολόκληρο το μεσογειακό χώρο.Γι αυτο ο Hester κατέληξε στην θέση οτι το υπόστρωμα ήταν ευρύ μεσογειακό.
Συγνώμη για το εκτενέστατο σχόλιο.Τωόντι ενδιαφέρον το άρθρο,που δεν είδα δυστυχώς έγκαιρα και μου θύμισε ζητήματα που με απασχολούσαν αρκετά στο παρελθόν.
Το ζήτημα περι ελληνικότητας και αυτοχθονίας καταντά αφελές,ιδωμένο απο επιστημονικής απόψεως.Έλεος,ας ρωτήσουν και κανέναν ιστορικό γλωσσολόγο ή ανθρωπολόγο επιτέλους!
gamw ta arxaia ellhnika
Ενδιαφέρον άρθρο! Και επίσης πολλά ενδιαφέροντα σχόλια, με τα οποία οφείλω να συνταχθώ βεβαίως βεβαίως, μιας και στο άρθρο παραλείπεται παντελώς κάθε αναφορά στην καταγωγή των ΕΛ από τον Σείριο...
Το άρθρο είναι πράγματι καλό και αξιόλογο.
Αλλά, δεν συνειδητοποιούν μερικοί πως γίνονται γελοίοι; και επίσης και ενοχλητικοί; Διότι, επαναλαμβάνουν ανιαρά τη κοινοτοπία, τάχα αστειάκι, "ξέχασες τους ΕΛ, και ξέχασες το Σείριο". Αυτό μπορεί να είναι αστειάκι μια φορά, άντε δυο και τρεις. Από κει και πέρα, καλόν είναι να συνειδητοποιεί κανείς πως η πολλοστή επανάληψη δεν δείχνει χιούμορ, μα την έλλειψη του.
Και άντε να το επαναλαμβάνει αυτό ένας που ξέρει τα στοιχειώδη. Εδώ όμως, ο άλλος πετάει ξανά μια προχειρολογία "για τους ΕΛ", μετά θυμάται να σχολιάσει κάτι επί της ουσίας, και επιστρέφει να πει πως η μεν Ελληνική και τα Ινδικά είναι στην ίδια οικογένεια, από δε την Ινδία στην Κίνα είναι ένα τσιγάρο δρόμος, άρα.... Άντε τώρα να του εξηγήσεις πως άλλο η Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, κι άλλο η Κινεζική. Προφανώς, το αναμάσημα της ίδιας ανοησίας "ιδού ένα αστειάκι για τους ΕΛ" δεν σημαίνει και πως το αναμάσημα γίνεται και από ανθρώπους με στοιχειώδεις γνώσεις...
Με αυτούς τους ΕΛ, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε... Η ανοησία αυτή, ήταν μια κάποια λύση. Στο πι και φι, σου μετέτρεπε τη θεωρητική σου γύμνια για το έθνος ...σε αντι-εθνικισμό...
-.
Τώρα πρόσεξα την κάπως εκπληκτική αναφορά πως τα αρχαία Ελληνικά δεν έχουν σήμερα ομιλητές, λέει. Νομίζω όμως πως αρκούντως προφανές είναι ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι ένα στάδιο των Ελληνικών. Αυτή, εν πάσει περιπτώσει, είναι και η κυρίαρχη άποψη.
Πιθανού ενδιαφέροντος:
BEEKES, Pre-Greek. The Pre-Greek Loans in Greek
3rd version, 2007
http://www.indo-european.nl/ied/pdf/pre-greek.pdf
http://tinyurl.com/3j42do2
-.
Για να καταλαβω ,υπαρχουν 27 σχολια για το ΜΕΓΑΝ αυτο θεμα , 23 επαινουν τον δημοσιο-γραφο κ 3 σχολιο επιπεδου τραλαλα τριλαλο?
δηλαδη εαν πω οτι ουτε ΑΡΧΕΙ ουτε Υπ-αρχει ινδοευρωπαικη γλωσσα -δειτε σας παρακαλω ποια πρωτη ονομασια θα εδιναν σε αυτην την ανυπαρκτη γλωσσα για να αιτιολογησουν τα αδικαιολογητα, και θα καταλαβετε τι διαδραματιζοταν-, αλλα ειναι μια επινοηση των ευρωπαιων ,γερμανων κυριως, διανοουμενων για να υπερπηδησουν την ΟΥΣΙΑ κ ΣηΜΑΣΙΑ της Ελληνικης Γλωσσας ,θα ειμαι εκτος τοπου? Μονο ο Αγησιας σας περιποιηθηκε με ειρωνικο τροπο...
;-).
δεν ομιληται πλεον η αρχαια ελληνικη γλωσσα λεει ο αλλος , ρε η γλωσσα που ομιλουμε ειναι ΟΜηΡΙΚη, ευτυχως υπαρχουν κ αρχουν τα ομηρικα κειμενα για τυχον αποδειξη αυτου του γεγονοτος.Ακου δεν ομιλειται, τι χαπια καταπινετε ρε παιδια? Ο Τυφων ηταν αδερφος του δια και ηταν πολυ ισχυρος Τιτανας γιαυτο ο διας τον φοβοταν να τον αντιμετωπισει μονος του κ ζητησε την βοηθεια του ΜΕΓΑ-ΤΙΤΑΝΑ ΑπΟλλΩΝΑ. Για να σας βαλω και ενα γριφο ,ο ισχυρος αυτος Τιτανας ειχε καποια περιεργα ηθη οπως να λατρευεται ως μοναδικος θεος κ κατοικουσε στην Αιγυπτο...........Βρειτε ρε παιδια ενα αρχαιο μνημειο ,μια επιγραφη ενα αγαλμα κατι που να τεκμηριωνει την φαντασμενη λογικη των Γερμανων του 19αιωνα... Τελοσπαντων οπως καποιοι γελουσαν με τον Α.Εβανς στα τελη του 19 αρχες 20ου, ετσι θα εκπεσει κ αυτη η θεωρια για ανθρωπους υπο την επιπποη ΚΡΑΚ@$
Ανώνυμε σχολιαστή
Όπως όλες οι επιστήμες, η συγκριτική γλωσσολογία βασίζεται σε παρατηρήσεις, από τις οποίες προσπαθεί να εξάγει συμπεράσματα. Δεν αποκλείεται η θεωρία περί ινδοευρωπαϊκής γλώσσας να απέχει από την απόλυτη «ιστορική αλήθεια», αν μπορεί να λεχθεί τέτοιο πράγμα. Είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να καταλήξεις σε ασφαλή συμπεράσματα όταν συγκρίνεις ευρήματα ηλικίας 7.000 ετών.
Από την άλλη μεριά, ο αντίλογος που προτείνεις δεν βασίζεται τόσο σε ευρήματα, αλλά στη συγκινησιακά φορτισμένη έννοια της «ελληνικότητας», η οποία είναι φορτισμένη με μια υπερβατική ανωτερότητα, που ξεχωρίζει τους έλληνες από τους άλλους, υποδεέστερους λαούς. Χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, η συγγένεια των περισσοτέρων από εμάς με τους αρχαίους έλληνες, ιδιαίτερα τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες της κλασικής περιόδου, περιορίζεται στην ομιλούμενη γλώσσα (που όντως διαφέρει σημαντικά από την αρχαία) και σε μια αφηρημένη, ναρκισσιστική και απλοϊκή προσέγγιση τύπου «όταν εμείς φτιάχναμε πολιτισμό...». Ο νεοέλληνας του φραπέ, του τσαμπουκά και του σκυλάδικου έχει τόση σχέση με τον Όμηρο ή τον Αριστοτέλη, όσο έχει το ξίδι τοπ με την πιο εκλεκτή σαμπάνια...
Δημοσίευση σχολίου