Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Η μεγάλη έξοδος (των Ελλήνων πτυχιούχων)

Ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και αναμένεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο στη νέα ελληνική πραγματικότητα (του ΔΝΤ), είναι η μετανάστευση νέων πτυχιούχων στο εξωτερικό. Είναι σαφές οτι το ρεύμα εξόδου είναι μαζικό και μπορεί να συγκριθεί με τη μεγάλη μετανάστευση των δεκαετιών του '50, '60 και '70, με μια σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με ανειδίκευτους εργάτες ή ημιειδικευμένους τεχνίτες, αλλά με κατόχους ανώτατης μόρφωσης που διαθέτουν πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, πτυχία ξένων γλωσσών και συστατικές επιστολές, οπότε δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε οτι πρόκειται για τα «καλύτερα μυαλά» της χώρας.


Τα στοιχεία είναι ενδεικτικά της κατάστασης, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Εκτιμάται ότι τη δεκαετία του 2000 έχουν φύγει από την Ελλάδα για να εργαστούν στο εξωτερικό ή έχουν παραμείνει εκεί μετά το πέρας των σπουδών τους περισσότεροι από 550.000 άνθρωποι. Το κύμα εξόδου, όπως όλα δείχνουν, θα μεγαλώσει τα προσεχή χρόνια, δεδομένης της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας ανθρώπινου δυναμικού Μanpower, 9 στους 10 Ελληνες (87,7%) έχουν σκεφθεί να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά. Μάλιστα, 4 στους 10 έχουν ήδη αλλάξει τόπο κατοικίας εντός συνόρων, για λόγους εργασίας. Από την ίδια έρευνα προκύπτει επίσης ότι περίπου 4 στους 10 προτίθενται να μετακινηθούν στο μέλλον για διάστημα από 1 έως 3 χρόνια. Ένα παράδοξο φαινόμενο, το οποίο παρατηρείται στην Ελλάδα αντίθετα από άλλες χώρες, είναι οτι τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν όσο αυξάνεται το επίπεδο μόρφωσης. Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανεργίας των νέων πτυχιούχων αγγίζει το 30%, ενώ διευκρινίζω οτι σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι κάνουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό, είναι γραμμένοι σε δεύτερη σχολή, υπηρετούν στο στρατό ή έχουν ως «επάγγελμα» τα οικιακά (δείτε εδώ την παλαιότερη ανάρτηση όπου αποσαφηνίζω την απατηλή έννοια της ανεργίας).


Ακόμα, έρευνα που διεξήγαγε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Λόης Λαμπριανίδης, κατέδειξε ότι από τους Έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, μόλις το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να παραμείνει στο εξωτερικό. Η ίδια έρευνα δείχνει οτι το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Οι περισσότεροι μετανάστες πτυχιούχοι είναι οικονομολόγοι και νομικοί (33%), προγραμματιστές Η/Υ, φυσικοί και χημικοί (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%). Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%), οι ΗΠΑ (28,7%), η Γερμανία (6,6%) και η Ελβετία. Όπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.


Αν εξετάσουμε προσεκτικότερα τους λόγους, τους οποίους προέβαλαν ως σημαντικότερους για τη μετανάστευσή τους οι πτυχιούχοι, θα συναντήσουμε συγκεντρωμένα όλα τα δεινά της σημερινής «αγοράς εργασίας» στην Ελλάδα. Στη χώρα μας, για να προοδεύσει κάποιος στον εργασιακό τομέα πρέπει να έχει «μέσο» ή να είναι γλείφτης και χαφιές των συναδέλφων του ή όλα μαζί. Ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα τα πραγματικά προσόντα αγνοούνται προκλητικά και επικρατούν οι εκλεκτοί της οικογενειοκρατίας και της λαμογιοκρατίας. Επίσης, ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος σκοπεύει να γυρίσει στο μέλλον στην Ελλάδα, η απόκτηση εξειδικευμένων γνώσεων από την εργασία είναι μια ευκαιρία που παρέχουν πολλές χώρες του εξωτερικού, καθώς ιδιαίτερα όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες βρίσκονται δεκαετίες μπροστά από την Ψαροκώσταινα. Τέλος, η διαφορά στις οικονομικές απολαβές είναι τεράστια και ενδεικτική της μαζικότητας του ρεύματος εξόδου. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα, το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό (34,4%), ενώ θα συμπλήρωνα πως οι συγκεκριμένοι ανήκουν στην πλειοψηφία τους στους βολεμένους στον δημόσιο τομέα της προηγούμενης γενιάς. Ένας νέος πτυχιούχος αποκλείεται να έχει τέτοια τύχη σήμερα.


Ποιες αιτίες όμως είναι υπεύθυνες για τη γένεση αυτού του φαινομένου; Προφανώς η υπερπροσφορά νέων πτυχιούχων, αλλά και η έλλειψη θέσεων για την απορρόφησή τους. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας κ. Τσέγκος εστιάζει στην πρώτη αιτία: «Η έξοδος είναι μονόδρομος, ιδιαίτερα εφόσον συνεχίζουν οι σχολές να βγάζουν εκατοντάδες νέους μηχανικούς. Η ίδρυση νέων ΤΕΙ υπήρξε ανεξέλεγκτη -δυστυχώς δεν υπήρξε Καλλικράτης στην Παιδεία». Σύμφωνα με τον καθηγητή κ. Λαμπριανίδη, σημαντικότερη είναι η δεύτερη: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ' όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».


Προσωπικά πιστεύω πως και οι δυο απόψεις είναι σωστές. Από τη μια τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας έχουν γιγαντωθεί υπέρμετρα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με μοναδικό γνώμονα τον διορισμό περισσότερων καθηγητών και υπαλλήλων (που συνήθως ανήκουν στον στενό οικογενειακό κύκλο των παλαιότερων καθηγητών), αδιαφορώντας πλήρως για το επίπεδο της μόρφωσης που παρέχουν και την μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση των φοιτητών τους. Από την άλλη, η ελληνική οικονομία δεν έχει καθόλου εξελιχθεί, απεναντίας βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ' ότι στη δεκαετία του '80. Η παγκοσμιοποίηση κατέστησε τα εγχώρια προϊόντα υπερβολικά ακριβά, με αποτέλεσμα την σταδιακή παρακμή του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα. Επίσης, ούτε το κράτος ούτε η ιδιωτική πρωτοβουλία κατέβαλαν σοβαρές προσπάθειες εξέλιξης της παραγωγής, παράγοντας πιο σύνθετα προϊόντα που απαιτούν μεγαλύτερη τεχνογνωσία, τα οποία θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικά.


Το τελειωτικό χτύπημα για τους νέους πτυχιούχους ήταν η πρόσφατη είσοδος της Ελλάδας στον ελεγκτικό μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, με όσα αυτή συνεπάγεται. Επιπλέον «πάγωμα» της αγοράς, μείωση των θέσεων εργασίας, ελάττωση των αποδοχών και ελαστικοποίηση των όρων εργασίας (οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν τηρούταν, υπό την ανοχή του κράτους). Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι πλέον πραγματικότητα και μας επιβλήθηκε δίκην χούντας από μια δημοκρατικά υποτίθεται εκλεγμένη κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που δεν μπήκε καν στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί προχώρησε σε αυτές τις επιλογές αντί των όποιων άλλων διαθέσιμων, απλά περιορίστηκε στο εκνευριστικό «ήταν μονόδρομος», που με σχολαστικότητα και ευλάβεια αναπαρήγαγαν όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, με προεξάρχοντα την κρατική τηλεόραση, το MEGA, το ΣΚΑΪ, το Βήμα και το Πρώτο Θέμα. Οι αντιδράσεις και οι πορείες χαρακτηρίστηκαν ως επιζήμιες για την... εικόνα της χώρας προς τους ξένους τουρίστες, ενώ προβλήθηκε ως ιδανικό «να σηκώσουμε όλοι τα μανίκια και να πιάσουμε δουλειά», δηλαδή κοινώς να υποστούμε αδιαμαρτύρητα την αντιδημοκρατική καταστρατήγηση όλων των εργασιακών κεκτημένων των τελευταίων δεκαετιών... Μετά από όλα αυτά, είναι να μη θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό;


Δείτε και:

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστός
Έχοντας φύγει εδώ και πολλά χρόνια και ξερνώντας κάθε φορά που επιστρέφω στα "πάτρια", θα πρότεινα την μετανάστευση στον οποιοδήποτε έχει τα κότσια να μείνει χωρίς σιδερωμἐνο πουκάμισο, σπιτικό φαγάκι και ελληνική "οικογενειακή θαλπωρή" μέχρι τα 30φεύγα του. Καλό θα του κάνει.

Vasileios είπε...

Ελάτε και εσεις στα ξένα, εγώ γλίτωσα από σφαίρα, ανεργία, καλογερική, γκρίνια γονεϊκή, και φακελάκια. Έχω να ζήσω στην Ελλάδα για πάνω από 15 χρόνια.

Dyer είπε...

Ίσως η μεγαλύτερη απόδειξη ότι αποτύχαμε σαν κράτος. Η πλέον ελπιδοφόρος ομάδα μιας κοινωνίας, ο ουσιαστικός πλούτος της, οι νέοι επιστήμονες και μάλιστα οι καλύτεροι, οι πλέον δραστήριοι, αυτοί που έχουν όρεξη για δουλεία και δημιουργία, οδηγούνται στην μετανάστευση. Κάποια άλλη χώρα θα απολαύσει τους καρπούς της δημιουργίας αυτών των ανθρώπων.
Κατά τη γνώμη μου, κύρια αιτία είναι, ότι όταν μια χώρα βασίζει την «ανάπτυξή» της στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών και σε δημόσια έργα (με γνώμονα τη μίζα), οι επιστήμονες δεν έχουν καμία τύχη για παραγωγή και δημιουργία. Στην καλύτερη περίπτωση γίνονται πωλητές υψηλού επιπέδου εισαγόμενων προϊόντων και στην πλέον κατάπτυστη λαμόγια του συστήματος.
Φίλε Ανορθόδοξε έθιξες άλλη μια σημαντικότατη συνέπεια της παρακμής που ζούμε σαν χώρα.
Το μονο «ελπιδοφόρο» που μπορώ να σκεφτώ είναι αυτοί οι άνθρωποι που φεύγουν, να προκόψουν, και να στείλουν κανά ευρω στο τόπο τους.
Ρε που καταντήσαμε.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλοι undantag και amfipolis
Ελπίζω να περνάτε καλά στην «ξενιτιά», μακριά από τη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Αν πατρίδα μας είναι εκεί που μας αγαπούν, μας αναγνωρίζουν και μας αποδέχονται, τότε αυτό το μέρος ίσως να μην είναι η Ελλάδα...

Φίλε Dyer
Ο Καραμανλής τη δεκαετία του '60 είχε πει οτι η μετανάστευση είναι «ευλογία για τον τόπο». Μάλλον δεν είχε σκεφτεί κάτι καλύτερο να πει για να δικαιολογήσει την θλιβερή εκείνη κατάσταση. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, καθώς δεν χάνουμε εργάτες, αλλά πτυχιούχους, οι οποίοι αν αξιοποιούνταν σωστά θα μπορούσαν να βγάλουν τη χώρα από το τέλμα...

Αγησίας είπε...

Όπως ακριβώς τα λες, Ανορθόδοξε....

Φεύγουν οι καλύτεροι και μένουν οι χειρότεροι, οπότε αναπαράγεται το οθωμανικής κοπής κράτος. Χωρίς καμία προοπτική να αλλάξει τίποτα.

Unknown είπε...

Όσον αφορά την ανεξέλενκτη ίδρυση των ΤΕΙ και ΑΕΙ, πέρα από το βόλεμα γνωστών (που το είδα από πρώτο χέρι), είναι φυσικά και μηχανισμός ψαρέματος ψήφων, άφου ή κάθε μαραζομένη πόλη, αντί να προσπαθήσει να αναπτύξει τον προτογενή ή δευτερογενή τομέα παραγωγής της, ζητάει από το κράτος την ίδρυση σχολής για να τα βγάλει πέρα με τα νοίκια των φοιτητών.

Άλλα τέλως πάντων, όσον αφορά το κύριως θέμα, η ξενιτιά είναι μονόδρομος. Το έχουμε συζητήσει και προσωπικά με τον Ανορθόδοξο, και ξέρει ότι το έχω πάρει απόφαση εδώ και χρόνια.

Τα έλεγα εγώ, δεν τα έλεγα;

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Αγησία
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Μακάρι να πέσω έξω, αλλά πιστεύω πως σε 10-20 χρόνια η Ελλάδα δεν θα αποτελεί τίποτα άλλο παρά έναν ακόμη «εξωτικό» τουριστικό προορισμό για τους πολίτες των παραγωγικών κρατών που θέλουν να χαλαρώσουν λίγο το καλοκαίρι...

Φίλε Irakli
Με γειά το καινούριο nickname! Για σένα να ευχηθώ να έρχεσαι τουλάχιστον κανένα καλοκαίρι για διακοπές, πέρα από το να σε βλέπουμε λίγο, να αφήνεις και λίγα φραγκάκια στην ντόπια οικονομία που (σίγουρα) θα βρίσκεται σε ύφεση...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Ανορθόδοξε,
ξέρω 3 νέους γιατρούς που φύγαν στην Αγγλία.
Έτσι που πάμε θα δούμε και Έλληνες εργάτες στην Αλβανία!
Λασκαράτος

Ανώνυμος είπε...

στα τσακιδια πουστηδες.

στα τσακιδια .

να μεινουν πισω οι μαναδες σας να τις παρτουζονουμε

αντε να φευγετε για να την παρουμε δικια μας την χαζοχωρα σας ξεκινησαμε για τσαμουρια και θα φτασουμε σουνιο

ο αλβανος γαμιας της μανας σας.

Saq είπε...

Ανώνυμος 21 Μαΐου 2010 4:38 μ.μ.

Mπα, θα πάρουμε και τις μάνες μας μαζί μας και θα μείνετε μόνο μερικοί μαλάκες να πηδιέστε μεταξύ σας. Ξέρεις εσύ.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Λασκαράτε
Όλοι μας νομίζω γνωρίζουμε κάποιον που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στο εξωτερικό για να βρει δουλειά. Όσο για τους Αλβανούς, σιγά σιγά εγκαταλείπουν τη χώρα μας προς αναζήτηση καλύτερης τύχης...

Φίλτατε Ανώνυμε
Να μας έρχεσαι συχνότερα. Μας λείπει ο γέλωτας τον τελευταίο καιρό!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ωραίο κείμενο.

Βέβαια, κατά τη γνώμη μου δεν ευθύνεται ο αριθμός των πτυχιούχων, αλλά η αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας να "εκμεταλλευτούν" τους μορφωμένους νέους. Φυσικά σε τούτο κολλάει και το χάιδεμα και το ψώνιο να βρουν δουλειά απευθείας διευθυντού χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν κι άλλοι κατάλληλοι για μία θέση. Προσωπικά -και γνωρίζω πολλούς όντας βέβαιος ότι μιλάω για χιλιάδες- παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισα, έκανα τις δικές μου επενδύσεις, τις προσωπικές μου μικρές επιλογές (συνέχισα να διαβάσω και να επιμορφώνομαι με αγάπη για τομείς και απέκτησα μία γνώση που εμφανίζεται σε κάθε μου βήμα, επί της ουσίας), και σήμερα πια στα 37 μου ζω άνετα. Ωστόσο, κανείς σαν εμένα δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια ούτε αναζήτησε την τύχη του (γιατί ουσιαστικά μιλάμε ή για βολεμένους οικονομικά ή για τυχοδιώκτες) στα εξωτερικό. Μένουμε κι αγωνιζόμαστε και νικάμε με ό,τι κόστος κι αν έχουμε ανά στιγμές. Η έξοδος είναι η εύκολη λυ΄ση.

Saq είπε...

@ο δείμος του πολίτη
"Η έξοδος είναι η εύκολη λυ΄ση."

Εντάξει, μην λέμε και ότι θέλουμε. Εύκολη λύση να τα παρατήσεις όλα και να φύγεις. Λύση απελπισίας είναι, και ακούγεται πολύ πατριωτικό να λέμε "μείνετε, αγωνιστείτε για την Ελλάδα" όταν έχουμε κάποιο καλό εισόδημα. Αν όμως πεινούσες και ζούσες με 650€ δύο άτομα, μάλλον αλλιώς θα σκεφτόσουν.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Sag, είμαι 37 ετών και δεν κληρονόμησα τίποτα, ώστε να μην αξίζω έπαινο για το όποιο εισόδημα έχω με τη γυναίκα μου που δουλεύει επίσης από το 22 της (εγώ από μαθητής και επισήμως από φοιτητής). Ωστόσο, αν και είχα προτάσεις στο Παρίσι (για το master μου) δεν έμεινα. Αγωνίζομαι πολύ πιο σκληρά (όπως και χιλιάδες άλλοι χωρίς βίσμα) από όποιον αναζητήσει την έξοδο. Εξάλλου, όποιος πάει έξω δεν αναζητά δουλειά, αλλά την έχει ήδη βρει και απλά μετακομίζει.

Saq είπε...

@ ο δείμος του πολίτη
To σχόλιό μου δεν ήταν μομφή για το μισθό σου αλλά μηχανική αντίδραση στο ότι το να φύγει κάποιος είναι εύκολη λύση. Εκεί εστίασα και δεν μπορώ να καταλάβω πως τα μπέρεψες. Αυτό που είπα για τα 650€ απλώς φαντάσου το δεν χρειάζεται να το ζήσεις. Το να φύγει, λοιπόν, κάποιος είναι πράξη απελπησίας και πολλές φορές δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Σου προτείνουν μια δουλειά από εδώ αλλά δεν ξέρεις αν τελικά θα σου αρέσει. Αν σε "σηκώσει" το περιβάλλον και πολλά άλλα που δεν είναι τις στιγμής.

Αν θες ένα γρήγορο σχόλιο για το συγκεκριμένο άρθρο, προσωπικά πιστεύω ότι η αύξηση των ανθρώπων με πτυχία που εγκαταλείπουν τη χώρα είναι σε αναλογία ίδια με αυτούς που δεν έχουν. Σχεδόν ποτέ (από όσο μπορώ να ξέρω) η Ελλάδα δεν μπορούσε να απορροφήσει πολλούς σπουδαγμένους.
Πόσο μάλλον σήμερα που έχουμε καταντήσει χώρα του εμπορίου.

rexides είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
rexides είπε...

Φίλε Δείμε, μαγκιά σου που τα καταφερες όλα αυτά, και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Άλλα άλλες εποχές οι δικές σου, και άλλες οι δικές μας. Τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια.

Και πίστεψέ με, δεν είναι καθόλου εύκολο να οικογένεια και φίλους και να φίγεις έξω. Και σίγουρα όλοι αυτοί που έφυγαν, δεν τους προσέφεραν πρώτα δουλιά και μετά το πήραν απόφαση. Ίσως να είχαν κονε μερικοί, άλλα μέχρι εκεί.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε δείμε
Χαίρομαι που σε ξανασυναντώ, μετά από καιρό! Συμφωνώ με το πνεύμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας που θέλεις να περάσεις, πιστεύω όμως πως όσοι φεύγουν δεν παίρνουν έτσι «εύκολα» την απόφαση. Ζυγίζουν τα υπερ και τα κατά και τελικά αποφασίζουν πως προτιμούν να ζουν σε ένα ξένο περιβάλλον χωρίς πολλούς φίλους και να αμείβονται ικανοποιητικά, από το να σκοτώνονται στην Ελλάδα ίσα ίσα για να επιβιώσουν. Θα συμφωνήσω επίσης με τον rexides, οτι η κατάσταση τώρα είναι πιο δύσκολη από οτι πριν 10 χρόνια.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θα αναιρέσω το επιθετικό-προσωπικό ύφος του σχολίου, γιατί όντως παρεξήγησα την αντίδρασή σου και θα ζητήσω συγνώμη. Συμφωνώ ότι ειναι δύσκολο, σίγουρα δεν είναι εύκολο να ξεπτώνεσαι. Αλλά θεωρώ δυσκολότερο σήμερα να μένεις ακι να αγωνίζεσαι. Θα σου θυμίσω όμως ότι εκέινοι που εγκαταλείπουν δεν είναι πτυχιούχοι προερχόμενοι από την εργατική τάξη ούτε απλά από τη μεσαία τάξη. Οι πτυχιούχοι που φεύγουν ανήκουν στα υψηλότερα στρώματα των μεσαιοαστών (με μηνιαίες αποδοχές και οι δύο γονείς άνω των 7000 €, περισσότερα από δύο μεσαία στελέχη του δημοσίου που μαζί βγάζουν περίπου 4-5000€) και τείνουν προς τα αστικά στρώματα και ιδεολογίες.

Αν ήταν εργατικής ή χαμηλόμισθης καταγωγής -όπως τις δεκαετίες του '60 κτλ, θα το έβλεπα με μεγαλύτερη συμπάθεια. Όταν όμως πρόκειται για πλούσιους σχετικά, δε θα λυπηθώ γιατί απλά αναζητούν περισσότερο κέρδος...

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε δείμε
Θα είχε αναμφίβολα ενδιαφέρον μια μελέτη που θα έδειχνε το οικονομικό υπόβαθρο των οικογενειών αυτών που μεταναστεύουν. Αυτοί που ξέρω προσωπικά προέρχονται από μεσο-μικροαστικές οικογένειες. Ακόμα και στην περίπτωση όμως που οι γονείς σου έχουν ικανοποιητικό εισόδημα, έχει διαφορά από το να έχεις εσύ ικανοποιητικό εισόδημα. Δεν μπορούν να σε συντηρούν οι γονείς σου για πάντα!

Σε παλιότερο άρθρο μου έχω γράψει οτι σήμερα στην Ελλάδα, εκτός από την πάλη των τάξεων, έχουμε σύγκρουση γενεών. Μεταξύ της «βολεμένης» στο δημόσιο γενιάς των γονέων μας και της δικιάς μας που ακροβατεί ανάμεσα στην ανεργία και την εξευτελιστική εργασία...

valo είπε...

Στην Ελλαδα Θρησκεια ηταν το βολεμα στο δημοσιο.
Ασε τους αλλους να πεθανουν κι ας βολευτω εγω.Χαφιεδιλικι,
γλυψιμο ,διεφθαρμενοι επιχειρηματιες-πολιτικοι,
βολεμενοι παπαδες που απαιτουν απο το κρατος να τους επιδοτει.
Στην ουσια υπηρχαν τρεις κοινωνικες ταξεις, οι επιχειρηματιες , οι δημοσιοι υπαλληλοι και οι νεοδουλοι κακοπληρωμενοι στη πλειοψηφια ιδιωτικοι υπαλληλοι.
Πελατεια των επιχειρηματιων ηταν οι ΔΥ.Δουλοι αυτων οι εργατουπαλλυλοι του ιδιωτικου τομεα.
Καποια στιγμη αυτο το μοντελο θα κατερρεε και θα βλεπαμε σα λαος τη γυμνια μας .

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Ευστράτιε
Τόσα χρόνια ο βασιλιάς ήταν γυμνός και όλοι προσποιούταν οτι δεν τον έβλεπαν. Όσοι τολμούσαν να πουν κάτι χαρακτηρίζονταν «Κασσάνδρες», «απαισιόδοξοι» ή «περίεργοι».

Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι αποφασίσαμε να καταλάβουμε τη γύμνια μας...

esh είπε...

Δείμε,
συμφωνώ ότι για να σπουδάσει κανείς και να έχει κάποιες ξένες γλώσσες ώστε να μπορέσει να φύγει έξω, οι γονείς του κατά πάσα πιθανότητα άνηκαν στη μεσαία τάξη -με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά - αλλά η ταξική θέση δεν είναι πλέον κληρονομική. Η ταση είναι τα παιδιά να βρίσκονται σε χειρότερη θέση από αυτή των γονιών και οι προσωπικές μου παρατηρήσεις από τους ανθρώπους που ξέρω (αναγνωρίζω ότι δεν συγκρίνονται με στατιστικές) είναι η επιλογή ανάμεσα στο να μείνεις εδώ και να κάνεις δουλειές του ποδαριού και να φύγεις έξω κάνοντας κάτι καλύτερο. Στο κάτω-κάτω δεν έχουμε δει ακόμη τις στατιστικές που μας λένε τι δουλειές κάνανε τελικά αυτοί που φεύγουν μετά ΔΝΤ.

Η αναπαραγωγή της φαντασίωσης των Ελλήνων για θέση διευθυντή κτλ επισκιάζει την ζοφερή πραγματικότητα. Οι σημερινοί μετανάστες πολύ αμφιβάλλω αν θα συγκρινονται με εκείνους που στέλνανε λεφτά πίσω.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Για να μη μπερδευόμαστε, esh, δεν είπα ή ταξική θέση είναι κληρονομική, αλλά ποτέ δεν ξεπερνάει τη μέση μεσοαστική ζώνη (πολύ δύσκολο να γίνει κάποιος πλούσιος μεσοαστός, έως και ακατόρθωτο, πχ πλούσιοι ποδοσφαιριστές και καλλιτέχνες, αλλά ουσιαστικά καταλήγουν επιχειρηματίες πολλοί εκ αυτών μετά από ένα χρονικό διάστημα).

Στα υπόλοιπα συμφωνώ απολύτως.

valo είπε...

Σε λιγο θα αρχισουν να φευγουν
μαζικα οι μη ΔΥ.
Ειτε εχουν πτυχια ειτε οχι.
Το κρατος δειχνει να αδιαφορει εντελως για τους εκτος δημοσιου
Προβλεπω φτωχια και εξαθλιωση
για τους ΙΥ
Ποιος επωφελειται απο τα δανεια του
ΔΝΤ;
Μονο οι ΔΥ
Παρτε το χαμπαρι , πολιτες για
τις κυβερνησεις ηταν και ειναι
οι πλουσιοι και οι ΔΥ.
Οι ΔΥ ειναι ο βασικος κορμος
της κυβερνησης. Ειναι φυσιολογικο να ενδιαφερονται μονο γι αυτους.
Οι αλλοι ας παρουν δρομο,ειναι
αχρηστοι για την Ελλαδα.
Μονο ως δουλοι για την αποπληρωμη των δανειων χρησιμευουν.
Πως θα πληρωθουν τα πριμ παραγωγικοτητας των δημοσιων;
Μα φυσικα εξαθλιωνοντας τους ιδιωτικους ,προσελκυωντας ετσι
ξελιγομενους επενδυτες.
Α ρε κοσμακη, κοιμασε ορθιος......

Ανώνυμος είπε...

Και μετά από όλα αυτά τα σχόλια, είναι να μη τα λέω καλά εγώ στο άλλο θέμα πως εδώ έχουμε φεουδαρχικές αντιλήψεις;

Ανώνυμος είπε...

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΣΤΙΧΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.
ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΝ ΝΟΙΑΖΟΥΝ.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ ΒΑΛΤΕ ΜΥΑΛΟ.ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ,
ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΕΣ.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΦΤΩΧΕΣ ΧΩΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΑΝΤΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΥΤΟΣ Η ΑΛΛΟΣ ΣΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.

ΕΓΩ ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΓΥΡΝΑΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΕ ΧΟΡΙΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ