Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Η θρησκεία του Ρασταφάρι και το τέλος του Μπομπ Μάρλεϊ

Επιστρέφω σήμερα στο χώρο του blogging, μετά από απουσία δύο και πλέον εβδομάδων, για να ασχοληθώ με ένα κάπως ασυνήθιστο θέμα. Το κίνημα-θρησκεία του Ρασταφάρι, παρακλάδι του Χριστιανισμού, που επηρέασε καταλυτικά τη ζωή και την τέχνη στο νησί της Τζαμάικα. Ο πιο γνωστός οπαδός της θρησκείας ήταν χωρίς αμφιβολία ο μεγάλος μουσικός της reggae Μπομπ Μάρλεϊ, κάτι που, όπως φαίνεται, του στοίχισε την ίδια του τη ζωή. Το τέλος του Μπομπ Μάρλεϊ είναι ένα από τα παραδείγματα του κακού που μπορούν να κάνουν οι δεισιδαιμονίες στους ανθρώπους, όσο πλούσιοι ή διάσημοι κι αν είναι.


Η γέννηση του ιδιότυπου αυτού θρησκευτικού κινήματος έλαβε χώρα στο νησί της Τζαμάικα, τη δεκαετία του 1930. Έμπνευση για το κίνημα αποτέλεσαν οι διδασκαλίες του Marcus Garvey, ο οποίος προώθησε τον Αφρο-κεντρισμό, την υπεροχή της μαύρης φυλής και την επιστροφή στην Αφρική. Αν και δεν θεωρείται επίσημα ως ο ιδρυτής της θρησκείας, πολλοί πιστοί τον θεωρούν προφήτη, ακόμα και δεύτερο Ιωάννη Πρόδρομο. Μια προφητεία που του αποδίδεται είναι η ενθρόνιση του Χαϊλέ Σελασιέ (ο μεσσίας στο Ρασταφάρι), καθώς το 1927 είχε δηλώσει: «κοιτάξτε προς την Αφρική για την ενθρόνιση ενός μαύρου βασιλιά, αυτός θα είναι ο λυτρωτής». Οι θεωρίες του για επιστροφή της Αφρικής στους μαύρους και κλείσιμο των αποικιών των λευκών είχαν μεγάλη απήχηση στους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς της Τζαμάικα. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ήρθε σε σύγκρουση με τον Χαϊλέ Σελασιέ, επειδή εγκατέλειψε την Αιθιοπία κατά την εισβολή των Ιταλών, και η οργάνωση του δεν τον αναγνώρισε ως μεσσία.


Όπως είναι ευνόητο, ιδιαίτερα σημαντικό πρόσωπο θεωρούταν για τους οπαδούς του Ρασταφάρι ο βασιλιάς της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ, ως ο μόνος ανεξάρτητος μαύρος βασιλιάς, σε μια εποχή που η Αφρική ήταν χωρισμένη σε αποικίες. Το πλήρες όνομά του ήταν Ras Tafari Makonnen, από το οποίο πήρε το όνομά της η θρησκεία. Οι οπαδοί του Ρασταφάρι πίστευαν οτι ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο μεσσίας, ο δεύτερος Ιησούς, που ήρθε να λυτρώσει τη νέα εκλεκτή φυλή του Θεού, τους νέγρους, και να την οδηγήσει στην Αιθιοπία, την καινούρια Σιών. Οι τίτλοι που του δόθηκαν κατά την ενθρόνισή του μεγάλωσαν ακόμα περισσότερο το μύθο γύρο από το όνομά του. Μερικοί από αυτούς ήταν «βασιλεύς των βασιλέων της Αιθιοπίας», «λέων κατακτητής της φυλής του Ιούδα», «εκλεκτός του Θεού». Το λιοντάρι, ως σύμβολο του Χαϊλέ Σελασιέ, χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην παράδοση του Ρασταφάρι. Ο Μπομπ Μάρλεϊ έγραψε την επιτυχία του “Iron, Lion, Zion” ως αφιέρωμα στο συγκεκριμένο μαύρο μονάρχη.


Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαϊλέ Σελασιέ είναι ο 225ος μονάρχης της σολομωνικής δυναστείας στην Αιθιοπία. Η μυθολογία του Ρασταφάρι θέλει τους Αιθίοπες μονάρχες να είναι απόγονοι του Μενελίκ του 1ου, γιου του βιβλικού βασιλιά Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαβά. Το τεκμηριώνουν αυτό βασιζόμενοι σε ένα χωρίο της παλαιάς διαθήκης: (Βασιλ. Γ' 10,13) καὶ ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν ἔδωκε τῇ βασιλίσσῃ Σαβὰ πάντα, ὅσα ἠθέλησεν, ὅσα ᾐτήσατο, ἐκτὸς πάντων ὧν ἐδεδόκει αὐτῇ διὰ χειρὸς τοῦ βασιλέως Σαλωμών· καὶ ἀπεστράφη καὶ ἦλθεν εἰς τὴν γῆν αὐτῆς, αὐτὴ καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτῆς. Σύμφωνα με το παραπάνω χωρίο, η βασίλισσα του Σαβά, αφού πήρε «ότι ήθελε» από το Σολομώντα, μάζεψε τους υπηκόους της και γύρισε στην πατρίδα της. Βασιζόμενοι και σε ένα αιθιοπικό παραδοσιακό έπος, οι δάσκαλοι του Ρασταφάρι συμπεραίνουν οτι η βασίλισσα του Σαβά γέννησε τον καρπό της περιπέτειάς της στην Αφρική, από τον οποίο κατάγονται όλοι οι μεταγενέστεροι μονάρχες της Αιθιοπίας. Αντίστοιχα, οι νέγροι είναι πια απόγονοι του Ισραήλ και η Αιθιοπία η πραγματική Σιών. Η λατρεία για την Αιθιοπία φαίνεται και στα ρούχα που φορούν οι Ράστα (πιστοί του Ρασταφάρι), όπου κυριαρχούν τα χρώματα της αιθιοπικής σημαίας πράσινο, κίτρινο και κόκκινο.


Ένα από τα θεμελιώδη συστατικά του Ρασταφάρι είναι το κίνημα «πίσω στην Αφρική». Επηρεασμένοι από τις θεωρίες του Garvey, οι Ράστα πίστευαν οτι επιτέλους είχε έρθει η ώρα να λήξει η διασπορά τους και να επιστρέψουν στη βιβλική Σιών, που δεν ήταν άλλη από την Αιθιοπία. Το 1960 η κυβέρνηση της Τζαμάικα έστειλε μια επιτροπή από Ράστα στην Αιθιοπία, για να δουν από κοντά πως έχουν τα πράγματα και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια μελλοντική μετανάστευση σε μεγάλη κλίμακα. Απ' ότι φαίνεται όμως, η εξοικείωση των ηγετών του Ρασταφάρι με τη σκληρή αφρικανική πραγματικότητα τους απογοήτευσε, αναβάλλοντας τα σχέδια για άμεση μαζική μετακίνηση...


Ένα μεγάλης σημασίας γεγονός έλαβε χώρα την 21η Απριλίου του 1966, καθώς ο Χαϊλέ Σελασιέ επισκέφτηκε επιτέλους το νησί της Τζαμάικα. Η μέρα αυτή γιορτάζεται ως ιερή από τους πιστούς του Ρασταφάρι. Όταν το αεροσκάφος που μετέφερε το νέγρο βασιλιά προσγειώθηκε, ένα πλήθος ανθρώπων μεταξύ 100 και 200 χιλιάδων τον περίμενε στο αεροδρόμιο του Κίνγκστον, καπνίζοντας μαριχουάνα και παίζοντας παραδοσιακά κρουστά. Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο, που ο Χαϊλέ Σελασιέ άργησε να κατέβει από το αεροπλάνο κατά μία ώρα, μέχρι να καταλαγιάσουν κάπως οι εκδηλώσεις ενθουσιασμού. Κατά την επίσκεψή του, ο Αφρικανός μονάρχης φέρεται να είπε στους ηγέτες της νέας θρησκείας οτι ο καιρός για τη μετανάστευση στην Αιθιοπία δεν είχε έρθει ακόμα, καθώς έπρεπε πρώτα να απελευθερώσουν την ίδια τους τη χώρα.


Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός οτι ο Χαϊλέ Σελασιέ δεν αρνήθηκε ποτέ τον τίτλο του μεσσία που του απέδιδαν, ούτε όμως και τον επιβεβαίωσε, διατηρώντας μια διπλωματική, σχεδόν σιβυλλική σιγή. Απ' ότι φαίνεται, ο σκοπός του ταξιδιού του στη Τζαμάικα ήταν να πείσει τους ανθρώπους της να μην μεταναστεύσουν σε μεγάλη κλίμακα στην Αιθιοπία, καθώς η χώρα του δεν διέθετε ούτε τις υποδομές, ούτε την ανεπτυγμένη οικονομία για να τους δεχτεί. Η γυναίκα του Μπομπ Μάρλεϊ, Ρίτα, προσηλυτίστηκε στο Ρασταφάρι αφού είδε τον Σελασιέ από κοντά, ισχυριζόμενη οτι παρατήρησε τα στίγματα του Ιησού στα χέρια του... Σύντομα έπεισε και τον Μπομπ να γίνει οπαδός του Ρασταφάρι, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του κινήματος παγκοσμίως.


Η θρησκεία του Ρασταφάρι, πέρα από τις εντυπωσιακές και επαναστατικές αρχές που προαναφέραμε, θεμελιώθηκε επίσης σε ένα θολό σύμπλεγμα κανόνων, ταμπού, παραδόσεων και δεισιδαιμονιών, πολλά από τα οποία προϋπήρχαν. Αρχικά, η εμφάνιση είναι πολύ σημαντική για τους Ράστα. Ο χαρακτηριστικός τύπος μαλλιών, που στα ελληνικά αποκαλούμε επίσης ράστα (αγγλικά: dreadlocks), είναι σχεδόν απαραίτητος για όλους τους πιστούς. Το στηρίζουν με αποσπάσματα από την παλαιά διαθήκη, όπως το ακόλουθο (Λευ. 21,5): καὶ φαλάκρωμα οὐ ξυρηθήσεσθε τὴν κεφαλὴν ἐπὶ νεκρῷ καὶ τὴν ὄψιν τοῦ πώγωνος οὐ ξυρήσονται καὶ ἐπὶ τὰς σάρκας αὐτῶν οὐ κατατεμοῦσιν ἐντομίδας. Η απαγόρευση αυτή σύμφωνα με ορισμένους Ράστα αφορά οποιαδήποτε επέμβαση στο σώμα του πιστού, συμπεριλαμβανομένων και των χειρουργικών επεμβάσεων...


Ακόμα, πολύ συνηθισμένη είναι η χρήση μαριχουάνας ή αλλιώς γκάντζα για θρησκευτικούς σκοπούς. Ο πιστός ενθαρρύνεται να καπνίσει γκάντζα σε τελετές και συγκεντρώσεις, με το σκεπτικό οτι καθαγιάζει το σώμα και το πνεύμα, διευρύνει τη συνείδηση, προάγει τα φιλειρηνικά ένστικτα και φέρνει το χρήστη πιο κοντά στο Θεό. Σύμφωνα με κάποιους μελετητές, η συνήθεια αυτή μεταφέρθηκε στη Τζαμάικα από την Ινδία μέσω μεταναστών, στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι δάσκαλοι του Ρασταφάρι βρίσκουν επίσης βιβλικές αναφορές που προτρέπουν τη χρήση μαριχουάνας, όπως η παρακάτω (Γεν. 3,18) ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. Η απαγόρευση του χασίς από τη δυτική κοινωνία είναι για τους Ράστα απόδειξη οτι είναι καταπιεστική και εχθρική προς τη θρησκεία τους. Γι' αυτόν και πολλούς ακόμα λόγους έχουν ονομάσει την κοινωνία των λευκών «Βαβυλώνα», σε αντιδιαστολή με την Αφρική και ειδικότερα την Αιθιοπία που θεωρείται η «Σιών». Τέλος, οι πιστοί Ράστα είναι αυστηρά χορτοφάγοι.


Τελειώνοντας με την αδρή περιγραφή της θρησκείας του Ρασταφάρι, περνώ στο θέμα που έθιξα από την εισαγωγή του άρθρου: το θάνατο του Μπομπ Μάρλεϊ. Όπως αναφέρθηκε πρωτύτερα, ο συγκεκριμένος τραγουδιστής ασπάστηκε τη θρησκεία μέσω της συζύγου του και εξελίχθηκε σε πομπό των ιδεών του Ρασταφάρι σε όλο τον κόσμο. Ως εδώ καλά. Το 1977 όμως, ενώ η καριέρα του βρισκόταν στο απόγειό της, ο Μπομπ τραυμάτισε το πόδι του σε αγώνα ποδοσφαίρου. Το τραύμα φάνηκε αφύσικα εκτεταμένο και σε διερεύνηση που έγινε διαγνώστηκε οτι στο σημείο της πληγής προϋπήρχε κακόηθες μελάνωμα, μια ιδιαίτερα επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος. Η μόνη αποτελεσματική θεραπεία ήταν η ριζική εκτομή του μελανώματος, κάτι στο οποίο ο Μάρλεϊ δεν συμφώνησε παρά τις προσπάθειες των γιατρών να τον μεταπείσουν. Αιτία ήταν η προσκόλλησή του στο Ρασταφάρι, που θεωρούσε κάθε επέμβαση στο ανθρώπινο σώμα αμαρτωλή. Ακόμα, την απόφασή του πιθανότατα επηρέασε μια άλλη δοξασία της θρησκείας του, οτι οι αληθινά άγιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πραγματικά, αλλά κερδίζουν την αθανασία στα υλικά τους σώματα. Μάλλον δεν έλαβε υπόψη του οτι ο «μεσσίας» Χαϊλέ Σελασιέ είχε ήδη πεθάνει από το 1975, χωρίς να λάβει κανένα είδος αθανασίας...


Ο καρκίνος σύντομα άρχισε να δίνει μεταστάσεις σε όλο του το σώμα και το 1980 ο Μπομπ Μάρλεϊ βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Μετά από μια αποτυχημένη θεραπεία στην κλινική του «ολιστικού» γιατρού Josef Issels, που περιελάμβανε αποχή από συγκεκριμένα φαγητά και ποτά και άλλες αμφιλεγόμενες τεχνικές, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να πεθάνει εκεί. Ο καταπονημένος οργανισμός του όμως δεν άντεξε το ταξίδι και το αεροπλάνο αναγκάστηκε να προσγειωθεί στο Μαϊάμι των ΗΠΑ, όπου πέθανε στις 11 Μαΐου του 1981, σε ηλικία 36 ετών... Σύμφωνα με μαρτυρίες, τα τελευταία του λόγια ήταν «το χρήμα δεν μπορεί να αγοράσει ζωή», απευθυνόμενος στο γιο του Ziggy. Η απάντησή μου είναι πως το χρήμα δεν μπορούσε στην κατάσταση που ήταν τότε, αλλά αν δεν ήταν δέσμιος των δεισιδαιμονιών της θρησκείας του και έκανε την εγχείρηση όταν χρειαζόταν, πολύ πιθανόν να ζούσε ακόμα (οι καρκίνοι του δέρματος δεν είναι θανάσιμοι αν αντιμετωπισθούν έγκαιρα).


Δείτε και:

28 σχόλια:

Saq είπε...

Έλα ρε φίλε τι γίνεται;

Πολύ ωραία η ανάρτήσή σου, γουστάρω γιατί βγάζεις στη φόρα πληροφορίες που δεν ήξερα και πολλές φορές αναρωτιόμουν αλλά δεν έμπαινα στον κόπο να ψάξω, όπως αυτό με το τραγούδι “Iron, Lion, Zion”.

Γενικώς παρατηρώ ότι πολλές απο τις δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις που έχουμε είναι απόκτημα δυστυχώς των θρησκειών.

george είπε...

Είχα διαβάσει παλιότερα αλλά ομολογουμένως η ανάρτηση σου είναι πολύ προσεγμένη(σλουρπ!)και διαφωτιστική του μεγέθους τβων δεισιδαιμονίων που κατατρέχουν τον κοσμάκη.

Zaphod είπε...

Σωστή (δυστυχώς) η αναρτηση. Ο Bob εκανε οτι ματσαβουντου μπορουσε. Οταν αρχισε κανονικες θεραπείες ήταν πλέον αργά.

Α, για το θανατο του Σελασιέ: πολλοί γνωστοί και "υψηλοι" ρασταφαρίστες "δεν πιστεψαν πως πεθανε πραγματικά". Οι περισσότεροι εξ αυτών αρνήθηκαν να πανε στην κηδεία του!

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Newton
Μια χαρά, εσύ; Να τα πούμε κάποια στιγμή.

Όσο για το συγκεκριμένο θέμα, πριν από λίγες ημέρες ούτε εγώ το γνώριζα. Επειδή μου φάνηκε αξιοσημείωτο αποφάσισα να γράψω άρθρο, εκεί που δεν μου κατέβαινε καμία ιδέα...

Φίλε loupasg
Χαίρομαι να έχω αναγνώστες σαν κι εσένα (σλουρπ!). Η γενική ιδέα του άρθρου πάντως είναι αυτή που αναφέρεις.

Φίλε Zaphod
Το διάβασα αυτό που λες για το θάνατο του Σελασιέ. Είναι πραγματικά παράλογοι οι τρόποι με τους οποίους οι αρχηγοί των Ράστα προσπάθησαν να εκλογικεύσουν το γεγονός...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Φίλε μου ουσιαστικέ και καλόδοξε σε χαιρετώ. Οι Ράστα, στη δεκαετία του '60, δημιούργησαν πολλά προβλήματα στη νεότατη τότε δημοκρατία της Τζαμάικα, κυρίως με την επιμονή τους να προσανατολίζουν κάθε τους ενέργεια στον επαναπατρισμό στην Αφρική και με την εν γένει εμφάνιση και τις συνήθειές τους. Έχω την εντύπωση ότι το 1966, η κυβέρνηση της Τζαμάικα, προσκάλεσε τον "αυτοκράτορα" (που κατέφθασε με την πλήρη κουστωδία, ακόμη και τα εγγονάκια του) στην Τζαμάικα, για να εξηγήσει στους Ράστα ότι ΔΕΝ είναι θεός!; Την "υπόσταση αυτή την απέκτησε και λόγω των αρχικών επιτυχιών των Αιθιόπων στο πόλεμο με τους Ιταλούς του Μουσολίνι.
Μάταιος κόπος! Δεκάδες χιλιάδες Ράστα κατέκλυσαν το αεροδρόμιο και βίωσαν την ασύλληπτη για κάθε άνθρωπο "εμπειρία", να δουν μπροστά τους το θεό τους!
Οι προσπάθειες του Σελασιέ να αποποιηθεί τη θεϊκή υπόσταση, έπεσαν, ευλόγως, στο κενό και η επίσκεψή του εορτάζεται έκτοτε στην Τζαμάικα με τελετές και φεστιβάλ σαν θρησκευτική γιορτή.
Η άποψή μου είναι ότι, ειλικρινή επαφή με το θεό έχουν μόνο οι "φτιαγμένοι" και οι παράφρονες (για δέσιμο). Αμήν! Τα λέμε φίλε!

Μιχάλης Ρ. είπε...

Παρακολούθησα στη Σομαλία μια σχετική τελετή που στην αρχή νόμιζα ότι ήταν Βουντού. Τότε έμαθα για την εν λόγω θρησκεία. Μου είπαν ότι επιδίδονται και σε ανθρωποθυσίες. Εκεί ήταν το μόνο που δεν με εντυπωσίασε.
Τώρα στην πατρίδα ξεφύτρωσε μια καινούργια αίρεση του θρησκευτικού-θεολογικού Γκουζγκουνισμού, ο Τζουλιασμός. Εδώ είναι Βαλκάνια και έχουμε την δική μας κουλτούρα…

rexides είπε...

Είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό για την εν λόγω θρησκεία και με είχε εντυπωσιάσει (αρνητικά) το πόσο "κολλημένη" και ρατσιστική είναι.

Το αστείο είναι ότι βρίσκεις εδώ πολλούς, εχμ, "θεσμικά φιλλελεύθερους" τύπους που την έχουν αγαθοποιήσει εντελώς και την φέρνουν ακόμα και ως αντιπαράθεση στις "δυτικές" μορφες του χριστιανισμού.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Μιχάλη
Γειά σου και σε σένα! Χαίρομαι που τα ξαναλέμε. Δεν γνωρίζω αν απέκτησε θεϊκή φήμη ο Σελασιέ και λόγω των αρχικών επιτυχιών με τους Ιταλούς, μου φαίνεται όμως γελοίο! Αφού έχασε πολύ σύντομα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και να μείνει στη Μ. Βρετανία. Οι δικοί μας τσολιάδες που νίκησαν τους Ιταλούς το '40 τι έπρεπε να θεωρούνται δηλαδή; Σουπερ-ήρωες; Για ανθρωποθυσίες δεν έχω ακούσει κάτι, ούτε κι εμένα θα με παραξένευε όμως, ειδικά στην Αφρική...

Φίλε rexides
Επίσης, πολλοί ιδιοποιούνται τα μαλλιά, τα ρούχα, τα χρώματα και τις ουσίες του Ρασταφάρι καθαρά στυλιστικά, χωρίς να γνωρίζουν οτι πρόκειται περί θρησκείας. Υπάρχουν αρκετοί που νομίζουν οτι τα τρία χρώματα (πράσινο, κίτρινο και κόκκινο) είναι από τη σημαία της Τζαμάικα...

Zaphod είπε...

Ωωωπ φαουλ. Η επιστροφη των μαυρων στην αφρική κτλ δεν ειναι τοσο ρατσιστικές απόψεις όσο οι αντίστοιχες αλλων θρησκειών. Οι ραστα ειναι γενικώς ειρηνικοί τύποι και όπως ολοι οι θρήσκοι κολλημενοι με μερικά πράγματα.

Με τον Jah(oba) για θεο τους μην περιμενετε και τπτ καλυτερο. Η ρητορική τους γενικά ειναι ιδια με αυτή των Εβραιων όταν ηταν υπο αιχμαλωσία (καθως εχουν δανειστει πολλους στιχους απο βιβλια της Παλαιας Διαθηκης, ειδικα τα εδαφια για τους καταπιεσμενους απο τους κατακτητες). Ειρήνη, δικαιοσύνη κτλ (και ενα κράτος "δικό τους" αν με εννοείτε, στην "κοιτίδα" τους).

Με τον ορο Σιων (οπως αντιστοιχα και οι Εβραιοι τοτες) αναφερονται στο νεο αυτο κρατος και Βαβυλώνα ειναι οι αποικιοκράτες που τους εβγαζαν το λάδι μέχρι πρότινος.

Εξαιρετικο πχ το τραγουδι Downpressor man που περιγράφει τι θα γίνει στους καταπιεστές (και οχι αυστηρα στους λευκούς) "εκεινη την μέρα". Με αυτη την εννοια δεν υπαρχει πρόβλημα ούτε λογική αντίθεση στο "χρώμα" ενος πιστου ρασταφαρι. Το πρόβλημα και η λογική αντίθεση ειναι, οπως και κάθε θρησκείας άλλωστε, η ίδια η αντιθεση πολλών δοξασιών της με την πραγματικότητα

Dyer είπε...

Μεγάλη αδικία φίλε Ανορθόδοξε. Τόσα εκατομμύρια μαύροι να έχουν λευκό Μεσσία. Ευτυχώς και εμφανίσθηκε ο Χαϊλέ Σελασιέ και μετριάσθηκε λίγο.
Βέβαια τι να πει κανείς για τους Έλληνες. Με τόσους αρχαίους σοφούς να έχουν εβραίο Μεσσία αδιαμαρτύρητα. Μήπως ο Χριστιανισμός έχει αλλοιώσει και το DNA μας;
Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτηση Ανορθόδοξε ειδικά για τις τραγικές συνέπειες των προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών που πάντα έχουν τις ρίζες τους σε θρησκείες.
Μια τραγικότερη περίπτωση είναι οι Ανέγγιχτοι του Ινδουισμού.

Conko είπε...

Ανορθόδοξε, υπονοείς ότι ο ήρωας των φοιτητικών μου χρόνων πήγε σα το σκυλί στ' αμπέλι λόγω ...θρησκείας;

Εξαιρετικές πληροφορίες και σ' ευχαριστώ!

Ώρα που είναι, ένα no woman no cry είναι ότι πρέπει για τη διάθεσή μου (και τη βοτκίτσα μου)...

Psemma-me-ourá είπε...

1ον
Η προθεσμία για υποβολή ψυχώσεων για ψηφοφορία λήγει σε 7 μέρες: Την Πρωταπριλιά. Περιμένουμε την συνεισφορά σας.
2ον
{και κύριον!}

Αν δεν θέλετε να αποχτήσετε την ψύχωση της «Σιωπής των Αμνών»...
...αποχτείστε την «ψύχωση» του Γιάννη-Αγιάννη!!!
Πάρτε στην πλάτη σας τον Μάριο!
Περάστε τον από τους υπονόμους προς την ελευθερία!
δηλαδή...
"Τρέξτε" να υπογράψετε να αποφυλακιστεί.

http://www.PetitionOnline.com/mariosz/petition.html

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ φίλε, να μου επιτρέψεις να συμπληρώσω λίγα ακόμη.

Ο Σελασιέ (Δύναμη της Τριάδος)έστειλε στη Τζαμάϊκα τον αββά Mandefro της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, (μιας μεγάλης μονοφυσιτικής Εκκλησίας αποσχισμένης από το ρωμέϊκο πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας και προσκολλημένης στο κοπτικό πατριαρχείο της ίδιας πόλης). Ο Mandefro δεν μπορούσε να ζήσει με τα ψίχουλα που του έστελνε ο σπαγγοραμμένος αυτοκράτορας που ως γνωστόν προτιμούσε να ταϊζει τις τίγρεις του παρά τον λαό του. Έτσι επωφελήθηκε από την αφελή θρησκοληψία της γυναίκας του Μπομπ Μάρλεϋ, και σπιτώθηκε στην βίλλα της όπου εκτελούσε χρέη γκουβερνάντας αφού η κυρία Μάρλεϋ όπως διηγείται στα απομνημονεύματά της (“No woman no cry”) ήταν πεπεισμένη πως “ο Διάβολος δεν μπορούσε να μπει στο σπιτικό μας με τον αββά σιμά στα παιδιά». Το 1981 βαπτίστηκε ορθόδοξος ο ετοιμοθάνατος Μάρλεϋ στο Μαϊάμι κάτω από την πίεση της γυναίκας του και πήρε το όνομα Μπερχάνε Σελασιέ (Φως της Τριάδος). Η απελπισμένη βάπτισή του που έγινε κρυφά και βιαστικά από τον Μandefro (ήδη από το 1979 ονομασμένο σε Ισαάκ, αρχιεπίσκοπο Δ.Ημισφαιρίου και Ν.Αφρικής) έπεισε κι άλλους Ρασταφαριανούς να βαπτιστούν κι αυτοί ορθόδοξοι (μονοφυσίτες) ακολουθώντας το παράδειγμα του ινδάλματός τους που το ένιωθαν ως έναν από αυτούς. Η κερασφόρος πλην πλούσια χήρα Μάρλεϋ που αγαπούσε πραγματικά τον άπιστο σύζυγο, «πιστεύοντας» πως η ίδια και ο άντρας της αποτελούσαν μέρος κάποιου θεικού σχεδίου, επισκέφθηκε τον Φλεβάρη του 2005 την Αιθιοπία επιδιώκοντας την ανακομιδή του λειψάνου του εκεί και ο πατριάρχης Παύλος ανέπεμψε επιμνημόσυνη δέηση.

Ο Eπίσκοπος Ισαάκ πέθανε τον Ιανουάριο του 2006.
Ρεπορτάζ στην Ουάσιγκτον Ποστ, όπου γίνεται και αναφορά στο Μάρλεϋ.
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/01/12/AR2006011201952.html

Λασκαράτος

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Zaphod
Σίγουρα το Ρασταφάρι ήταν λιγότερο ρατσιστική θρησκεία από άλλες, στο ξεκίνημά του όμως επηρεάστηκε από τις ιδέες του Garvey, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μισαλλόδοξες. Μέχρι που ο Χαιλέ Σελασιέ σε λόγο του τόνισε την ανάγκη για ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φυλής, απομακρύνοντας οριστικά τους Ράστα από τις ιδέες της υπεροχής της μαύρης φυλής.

Φίλε Dyer
Το σωστό είναι, αφού φτιάχνουμε τους θεούς κατ' εικόνα μας, να έχουμε ένα θεό που να μας μοιάζει. Εκτός από Εβραίος, ο Ιησούς είναι και λίγο ντεμοντέ με τους χιτώνες και τα μούσια. Θα προτείνω στην Ιερά Σύνοδο να αλλάξει την εικόνα του σε κάτι πιο σύγχρονο, πιό σικ, πιο κοντά στο νεοέλληνα (ας πούμε με γυαλί Ray-Ban, λουλουδάτο πουκάμισο και τσιγαράκι...)

Φίλε Conko
Λυπάμαι που σου γκρεμίζω τα είδωλα... Κι εγώ στεναχωρήθηκα όταν έμαθα για τον Μπομπ, που τον θεωρούσα μη θρησκευόμενο (ειδικά από στίχους τραγουδιών όπως το "Get up, stand up").

Φίλε Ψέμμα με Ουρά
Θα περάσω από το βλόγι σου να τα τσεκάρω.

Φίλε Λασκαράτε
Διαφωτιστικότατος όπως πάντα. Τη σημαντική αυτή λεπτομέρεια δεν την γνώριζα. Είναι και αυτή ενδεικτική του τι μπορεί να κάνει η αμάθεια και η ευπιστία στον άνθρωπο.

Ανώνυμος είπε...

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ www.foivh-a.blogspot.com. ΛΙΓΗ ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ!!!

george είπε...

Φιλε ανώνυμε γνωρίζω έναν παρα πολύ καλό ψυχίατρο....φιλικές τιμές!!!!

epanastatis είπε...

πραγματικα διαβαζω τα σχολια και γελω.απο ποτε οι αιρεσεις εγιναν θρησκειες?οσο για το εβραιος μεσσιας δεν θα το σχολιασω γιατι ξερω οτι ολοι ειστε παιδια χριστιανων και υπηρξατε και εσεις χριστιανοι.αλλα μεσα στο πλαισιο της νεας εποχης και της ....απελευθερωσης επιβαλλεται το χτυπημα εναντιον της αληθινης θρησκειας.θα δουμε κανα αρθρο για τα εξωγαμα του δια?καμια φωτογραφια οταν βριζετε τους γονεις σας?

CraftyChinstrap είπε...

Επαναστάτη, ποιός σου είπε ότι η πορδοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία;
Ενα δισεκατομμύριο Ινδοί θεωρούν ότι ο Ινδουϊσμός είναι η αληθινή θρησκεία.
Ενα δισεκατομμύριο Απωανατολίτες θεωρούν ότι ο βουδισμός είναι η αληθινή θρησκεία.
Ποιός μου εγγυάται ότι αυτοί έχουν άδικο κι εσύ έχεις δίκιο;
Υπερβολικά υπερόπτης είσαι για να πιστεύεις ότι ξέρεις την αλήθεια εσύ και όχι τα τουλαχιστον δύο δισεκατομμύρια αυτών των ανθρώπων.
Ο ίδιος ο Θεός σου δεν εμφανίζεται να τους βγάλει ψεύτες, ποιός είσαι εσύ να το πείς; Είσαι πιο πάνω από το Θεό στον οποίο υποτίθεται πιστεύεις;
Επειδή στο είπε η μανούλα κι ο παπάς είναι αλήθεια; Παραδέξου το, δεν κατέβηκε ο θεός να στο πει, αλλά η μανούλα, ο δάσκαλος, ο παπάς ή ο γέροντας, οι οποίοι πολλές μαλακίες έχουν πει (ειδικά ο τελευταίος μόνο παπαριές λεει). Κι εσύ, σαν υπερόπτης μαλάκας και διανοητικά τεμπέλης δεν το ψάχνεις. Σου το'πε η μανούλα κι ο μπαμπάκας, ή ο γέροντας (που ψυχολογικά μπαμπάκας για τα διανοητικά νήπια σαν εσένα είναι) - είναι σωστό, τελείωσε.
Διανοητικό νήπιο είσαι. Μεγάλωσε, και σκέψου για τον εαυτό σου - αν μπορείς.
Χριστός ασβέστη.

Μόσχος Εμμ.Λαγκουβάρδος είπε...

Αγαπητέ, αν δει κανείς το ενδιαφέρον σου για τις θρησκείες και την κριτική σου γι αυτές θα εκπλαγεί πώς δεν γνώρισες την αληθινή πίστη και μένεις ακόμα με την ανούσια, όπως τη λες, πίστη σου.
Δεν έχεις άδικο που καταφέρεσαι κατά των θρησκειών. Θυμίζεις τον Δον ΚΙχώτη με τους ανεμόμυλους.

Αγαπητέ η αληθινή πίστη είναι σαν το βράχο, που η θα σκοντάψεις πάνω του ή εκείνος θα πέσει επάνω σου.

Κρίμα να ασχολείσαι με κάτι που το βλέπεις ΄πόσο ανούσιο είναι. Νομίζω ότι η αναζήτησή σου δεν θα περιοριστεί σ΄ αυτό.

Ανορθόδοξος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε
Η αλήθεια είναι πως γνώρισα αρκετά καλά τη θρησκεία σας, τη «μόνη αληθινή», ευτυχώς όμως είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και την κριτική σκέψη. Και αυτές οι δύο δεν συμβιβάζονται είκολα...

Ελπίζω να υπάρχουν κάποιοι, έστω μετρημένοι στα δάχτυλα, που να ωφελούνται από τις αναρτήσεις μου. Γιατί τότε η ενασχόλησή μου με τις θρησκείες δεν θα είναι ανούσια, όπως πιστεύετε.

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Αγαπητέ κύριε,

ΠΟτέ με επίγνωση δεν θα μείωνα κάποιον (εξαιρούνται τα νεύρα, όταν είναι κανείς εκτός εαυτού).

Δεν είπα ότι είναι ανούσιο το γράψιμό σας για μένα. Το αντίθετο είναι ενδιαφέρον για μένα και μου προκαλεί το θαυμασμό, πώς ένας τέτοιος καλλιεργημένος και ανεπτυγμένος κριτικός νους αρκείται στις γνώσεις και στις πληροφορίες.
Εσεις ονομάζεται το αντικείμενό σας και συγκεκριμένα την πίστη "ανούσια".
Πράγματι από μια άποψη δεν πάει χαμένο το διάβασμα, από την άποψη των πληροφοριών και της αντικειμενικότητας και ειλικρίνειας.
Εξαρτάται τί χρειάζεται κανείς για να βοηθηθεί. Ποια είναι η αναζήτησή του.
Σε μένα πέρα από την περιέργεια δεν θα με βοηθούσαν οι γνώσεις και οι πληροφορίες.
Πιστεύω ότι η κοινωνία μας βρίσκεται σε τέλμα και χρειάζεται
ανανέωση και τίποτε δεν ανανεώνεται χωρίς να εμβαθύνουμε στην αρχαία σοφία.
Όλοι όμως χωράμε ώστε να μη ενοχλούμαστε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν.
Όπως στη γιορτή χωράνε όλα τα μουσικά όργανα ακόμα και η μονότροπη γκάϊντα.
Πιστεύω ότι όσο πιο προσωπικός γίνεται ο καθένας τόσο πιο πολύ εκφράζει τους άλλους. Η ανθρώπινη φύση είναι μία.

Αν και ορθόδοξος χριστιανός πίστεψέ με δεν με ενοχλεί η "ανορθοδοξία" σου γιατί απορρίπτεις αυτά ακριβώς που χρειάζονται απόρριψη.

Αυτά όλα όμως δεν με εμποδίζουν να μετέχω στις τελετουργίες της Εκκλησίας.
Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία ούτε φιλοσοφία ούτε θεωρία, αλλά είναι εμπειρία, είναι το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού, που γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, από την Παρθένο Μαρία, 2000 χρόνια πριν.

Ανορθόδοξος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε
Δεν υπονόησα οτι με μειώσατε, νομίζω πως το νόημα των λόγων σας ήταν «γιατί ασχολείσαι τόσο με τις θρησκείες, ενώ τις θεωρείς ανούσιες;».

Αν αφαιρέσεις από τη θρησκεία όλα αυτά που απορρίπτω εγώ (και για τα οποία όπως λέτε συμφωνείτε), δηλαδή την εκμετάλλευση κάποιων ανθρώπων από άλλους, τη μισαλλοδοξία και το μίσος για το διαφορετικό, τα πλαστογραφημένα θαύματα και ιερά βιβλία, τα κάθε λογής ψέματα για τη στήριξη του εκάστοτε σκοπού των θρησκευτικών ταγών, τότε δεν μένουν και πολλά πράγματα στη θρησκεία όπως τη γνωρίζουμε.

Το μόνω που ίσως παραμείνει είναι η πίστη σε έναν αόριστο «προσωπικό θεό», του οποίου οι ιδιότητες και οι δυνάμεις εξαρτώνται από το πως τον «βιώνει» και τον αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος. Αν και δεν συμμερίζομαι αυτή την οπτική για το θείο, μπορώ να πω οτι δεν με πειράζει, ούτε με ενοχλεί στο ελάχιστο. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο να διέθεταν ένα παρόμοιο είδος πίστης, μακριά από τα ψέματα, τους καταναγκασμούς, την εκμετάλλευση και την υποδούλωση των οργανωμένων θρησκειών...

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Είναι φανερό ότι έχετε λάβει ανώτατη παιδεία. Άλλωστε σκέφτεσθε ως επιστήμων. Η επιστήμη στηρίζεται στην ανάλυση και στην στατιστική.
Ο επιστημονικός νους, το λογιστικό όπως ονομάζεται, είναι μόνο μια αίσθηση της ψυχής. Δεν μπορείς να βεβαιωθείς με τον κριτικό νου πόσο είσαι ελεύθερος ή όχι. Ο κριτικός (επιστημονικός) νους στηρίζεται στην αιτιοκρατία. Δεν μπορεί να η ανελευθερία να μετέχει της ελευθρείας. Είναι σαν να πιστεύεις ότι θα ξέρεις τι είναι φιλία αν διαβάχεις την αγγλική ή τη σοβιετική εγκυκλοπαίδεια. Με το δύο και δύο κάνουν τέσσερα δεν μετέχεις της ομορφιάς, της καλοσύνης, της αλήθειας και της ελευθερίας.

Ανορθόδοξος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε
Ασφαλώς δεν φτάνει μόνο η λογική για να γνωρίσουμε ολοκληρωμένα τον κόσμο γύρω μας. Δεν ισχυρίστηκα πουθενά κάτι τέτοιο. Τα συναισθήματα, οι εικόνες, η αφηρημένη σκέψη είναι ουσιώδη συμπληρώματα (και πολλές φορές σημαντικότερα) της λογικής.

Για να καταλάβεις όμως καλύτερα τους άλλους και τον εαυτό σου δεν χρειάζεται η πίστη σε κάποια υπερβατική δύναμη, είναι κάτι άσχετο. Το να ταυτίζουμε την θρησκευτική πίστη με την ολοκληρωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, αλλά και με άλλες έννοιες όπως η ηθική και ο αλτρουισμός είναι νομίζω μεγάλο λάθος.

Μόσχος Εμμ.Λαγκουβάρδος είπε...

Σχόλιο στο "Ανούσια Πίστη"
(ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ,short essays in greek)

"Δεν χρειάζεται η πίστη σε κάποια υπερβατική δύναμη".

Η πίστη στον Ιησού δεν είναι πίστη σε κάποια υπερβατική δύναμη. Είναι μετοχή στο πρόσωπο του Ιησού, είναι σχέση προσωπική. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει με καμια πίστη σε υπερβατικές δυνάμεις ή σε γενικές ιδέες. Δεν μπορείς να έχεις προσωπική μετοχή στη Δημοκρατία ή στη Δικαιοσύνη, ή στη Θρησκεία.


Δεν μπορείς με τη λογική να μετέχεις στην ελευθερία, γιατί αυτή είναι ζωντανό αίσθημα και όχι ιδέα. Ο κριτικός (επιστημονικός) νους στηρίζεται στην αιτιοκρατία. Η ανελευθερία κι ο καταναγκασμός δεν μετέχει της ελευθερίας "των ελευθερίων λόγων" κατά τον Αριστοτέλη. Είναι σαν να πιστεύεις ότι θα ξέρεις τι είναι φιλία αν διαβάσεις την αγγλική ή τη σοβιετική εγκυκλοπαίδεια. Με το δύο και δύο κάνουν τέσσερα δεν μετέχεις της ομορφιάς, της καλοσύνης, της αλήθειας και της ελευθερίας. Για τον κριτικό (επιστημονικό) νου ό,τι δεν επαληθεύεται στο επιστημονικό πείραμα δεν υπάρχει. Οι πνευματικές αξίες δεν επαληθεύονται, άρα δεν υπάρχουν. Ούτε αγάπη, ούτε καλοσύνη, ούτε φιλία, ούτε αίσθημα, ούτε ομορφιά, ούτε θαυμασμός, ούτε εσωτερικός άνθρωπος υπάρχει. Υπάρχει μόνον αυτός που ξέρει πόσο πρέπει να πληρώσει στη ΔΕΗ και στον ΟΤΕ.
Αυτός είναι ο θετικισμός. Η επιστήμη δεν μπορεί να αναλύσει τη ζωή. Η ανάλυση υπάρχει στην ίδια την επιστήμη , για τις ανάγκες της ίδιας και δεν είναι η πραγματικότητα. Ζωή δεν είναι η σκέψη για τη ζωή. Όπως δεν είναι γλυκό η σκέψη για το γλυκό.
Ορθόδοξος ή ανορθόδοξος είναι κανείς αν μετέχει ή δεν μετέχει του θείου Λόγου, που είναι ο Κύριος Ιησούς.
Ο Ντοστογιέφσκι χώριζε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, στους αγγελικούς και στους δαιμονικούς , αναλόγως του κατά πόσον μετέχουν ή όχι της ελευθερίας. Αν ο ελεύθερος (αγγελικός) επέβαλε στον εαυτό του ή στους άλλους, την ελευθερία του θα έπαυε την ίδια στιγμή να είναι ελεύθερος. Αν ο δαιμονικός έπαυε να επιβάλλει στον εαυτό του ή στους άλλους την ανελευθερία του θα έπαυε την ίδια στιγμή να είναι δαιμονικός.
Το γνώρισμα του αγγελικού είναι η μη επιβολή της ελευθερίας και του δαίμονα και του δαιμονικού είναι η επιβολή της ανελευθερίας.

Ο επιστημονικός νους και ή επιστήμη άλλαξε το όνομα των δαιμόνων και νομίζει ότι έπαψαν να υπάρχουν. Στην επιστημονική γλώσσα τους δαίμονες τους ονομάζουν "ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις που δρουν αυτόνομα και στερούν την ελευθερία του ανθρώπου".

Η Ορθοδοξία δεν είναι επιβολή ανελευθερίας. Δεν έχει αξία να πιστεύεις και να αγαπάς με ιδιοτέλεια.
Όπως δεν έχει αξία να είναι κάποιος φίλος σου από ανάγκη.
Συνήθως κρίνουμε την Ορθοδοξία με βάση τις γνώσεις μας για τις θρησκείες.

Δεν αγαπάει κανείς τον Κύριο Ιησού με βάση λογικά επιχειρήματα. Δεν είναι αυτός ο δρόμος. Η πίστη ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός δεν είναι γνώσεις, θεωρίες επιστημονικές ή φιλοσοφικές ή κανόνες ή τρόποι ή μέθοδοι.
Φτάνεις κάποτε να συνειδητοποιήσεις ότι όπως λέει ο λαός "δίχως αγάπη δε γίνεται". Κι αν το συνειδητοποιήσεις αυτό θα καταλάβεις επίσης την αδυναμία να εκλογικέψεις την αγάπη ή να την επιβάλεις με τη βία.
Ο Ιησούς αντί να επιβάλει τη βία προτίμησε να την υποστεί.
Οι Ρώσοι λένε: "Μπόζε, ΜΠόζε, νες λιμπόφ νε μόζε". Το ανελεύθερο καθεστώς των κομμουνιστών επέβαλε την ανελευθερία του επί 80 χρόνια.Από τις οκτακόσιες είκοσι τέσσερις εκκλησίες έμειναν είκοσι τέσσερις. Κάποτε έγινε αντιληπτό ότι σκοτώνουν τους καλύτερους πολίτες τους.

Ανορθόδοξος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε
Αρχικά, συγγνώμη που δεν απάντησα άμεσα στο σχόλιο σας, αλλά ήμουν απασχολημένος με τη συγγραφή του καινούριου άρθρου μου.

Στο πρώτο μέρος του δοκιμίου σας ισχυρίζεστε οτι η πίστη στο Χριστό, αλλά και την ελευθερία είναι «κάτι διαφορετικό» από την πίστη σε υπερβατικές δυνάμεις όπως η δικαιοσύνη, η δημοκρατία και η θρησκεία. Προσωπικά, δεν μπορώ να ακολουθήσω το συλλογισμό σας, ενώ κρίνω πως ο διαχωρισμός «Χριστός-ελευθερία» από τη μια και «δικαιοσύνη-δημοκρατία-θρησκεία» από την άλλη είναι αυθαίρετος. Όποιος έχει στην καρδιά του και υπηρετεί ένα ιδανικό όπως η δικαιοσύνη δεν νομίζω πως διαφέρει ιδιαίτερα από αυτόν που έχει το «Χριστό» στην καρδιά του, καθώς μπορεί να μετέχει εξίσου στο ιδανικό που υπηρετεί, ζώντας το κυριολεκτικά και αφιερωνοντας τη ζωή του σ' αυτό. Εδώ είμαι ξεκάθαρος: μιλώ για συναίσθημα, «μετοχή», τρόπο ζωής, όχι απλά εγκεφαλική σχέση με μια αφηρημένη έννοια. Πολλοί επαναστάτες της γαλλικής επανάστασης, της ελληνικής του '21 ή της οκτωβριανής στη Ρωσσία ζούσαν με όλο τους το είναι τις ιδέες της επανάστασης, της ελευθερίας, της ισότητας ή της ανεξαρτησίας.

Από κει και πέρα, περνάω στο διαχωρισμό που αναφέρετε σε «αγγελικούς» και «δαιμονικούς» ανθρώπους, στην κυριαρχία της επιστήμης και στα έκτροπα των κομμουνιστών. Αν η επιστήμη είναι μια φορά μεμτή γιατί μας έχει επιβάλει το μηχανιστικό τρόπο σκέψης, μακριά από ονειροπολήσεις και συναισθήματα, από την άλλη μας έχει βοηθήσει στο πολλαπλάσιο, καθώς μας απομάκρυνε από το σκοταδισμό του μεσαίωνα, περιόρισε τις δεισιδαιμονίες και πεποιθήσεις που βασίζονταν στην ανθρώπινη άγνοια, έκανε τη γνώση προσιτή σε όλους και βελτίωσε ασύγκριτα την ποιότητα ζωής μας. Μια και αναφέρατε τα έκτροπα του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσσία (τα οποία ουδόλως ενστερνίζομαι), σας αναφέρω με τη σειρά μου τα αμέτρητα έκτροπα επί ρωμαίκής-βυζαντινής αυτοκρατορίας, εναντίον των οπαδών της αρχαίας θρησκείας, εναντίον «αιρετικών» όπως οι γνωστικοί και οι βογομίλοι και εναντίον επίσης χριστιανών όπως οι Βούλγαροι.

Αποκλείεται οι εκπρόσωποι της επιστήμης να είναι «δαιμονικότεροι» από τους εκπροσώπους της θρησκείας, ακόμα και ο... Στάλιν να είναι δαιμονικότερος από το Μέγα Κωνσταντίνο, το Μέγα Θεοδόσιο, την Αγία Ειρήνη την Αθηναία, τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο...

Ανώνυμος είπε...

"Η ημιμάθεια, χειρότερη της αμάθειας". Ο γιατρός του BOB ήταν ναζί γιατρός (Ρίξτε μια ματιά στο google γίδια).
Το τραυματάκι του ήταν ενθύμιο, από το δωράκι (κάτι μπότες) από τον doctor.
O BOB είχε πυροβοληθεί στο παρελθόν.
Ρίχτε και μια ματιά στον Ηρόδοτο τον πατέρα της Αρχαίας Ελληνικής ιστορίας, να βρείτε λίγο καταγωγές των λαών.
Robert Nesta Marley the greatest man in history . Bless and love brothers.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι αλλιώς τα έμαθα...

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%B5%CF%8A#.CE.98.CF.81.CE.B7.CF.83.CE.BA.CE.B5.CE.AF.CE.B1

H μητέρα του ανήκε στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία. O Μάρλεϊ έγινε μέλος του Ρασταφαριανού κινήματος, η κουλτούρα του οποίου έχει αποτελέσει στοιχείο κλειδί για τη ρέγκε. Ανήκε στη ρασταφαριανή ομάδα «Δώδεκα φυλές του Ισραήλ» και ειδικότερα στη «Φυλή του Ιωσήφ» όπου ανήκαν όσα μέλη είχαν γεννηθεί τον μήνα Φεβρουάριο, [1] και μάλιστα ο ίδιος έφερε το όνομα «Ιωσήφ» στα πλαίσια της ομάδας [2] [3] Ήταν ο πρώτος που κατάφερε να διαδώσει τη μουσική των Ρασταφαριανών από τις κοινωνικά αποξενωμένες περιοχές της Τζαμάικα στη διεθνή μουσική σκηνή. Σήμερα χαρακτηρίζεται ως ένας "Ράστα" θρύλος. Υιοθέτησε χαρακτηριστικά των Ρασταφαριανών όπως τα dreadlocks (είδος κόμμωσης), η χρήση κάνναβης σαν ιερό στοιχείο Θείας Ευχαριστίας και η διατροφή ital (από την αγγλική λέξη vital, φυσικές τροφές που δεν έχουν υποστεί χημική επεξεργασία), τα οποία έγιναν από τα τέλη της δεκαετίας του '60 αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας του.

Πολλά τραγούδια του Μάρλεϊ κάνουν αναφορές στη Βίβλο, μερικές φορές μέσα από λογοπαίγνια που συγχώνευαν τον ακτιβισμό και τη θρησκεία, όπως το "Revolution" και "Reveletion":
Revelation reveals the truth... (Η Αποκάλυψη αποκαλύπτει την αλήθεια...)

It takes a revolution to make a solution... (Χρειάζεται επανάσταση για να βρεθεί λύση...)

Είχε προσπαθήσει να βαπτιστεί στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία τρεις φορές όσο ήταν στη Τζαμάικα, όμως πάντα το ανέβαλλε σκεπτόμενος τις συνέπειες που ίσως προκαλούσε μια τέτοια κίνηση, καθώς ο εσωτερικός του κύκλος δεν συμφωνούσε με την ιδέα και εργαζόταν εναντίον της.[4] Στις 4 Νοεμβρίου 1980, οκτώ περίπου μήνες πριν το θάνατό του κι ενώ βρισκόταν στις ΗΠΑ, ο Μάρλεϊ βαπτίστηκε στην Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία με το όνομα Μπερχανέ Σελασιέ (Berhane Selassie = "Φως της Τριάδας") από τον αρχιεπίσκοπο της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με μόνους παρόντες τη σύζυγο και τα παιδιά του.[5] Βιογράφος του γράφει ότι η μητέρα του Σεντέλα Μπούκερ τον πίεζε να βαπτιστεί, ενώ ο ίδιος αντιδρούσε όντας μέλος των Δώδεκα Φυλών, [6] αλλά τελικά συμφώνησε, υπό το φόβο του θανάτου και ως χάρη προς τη μητέρα του[7]. Σύμφωνα με τον αρχιεπίσκοπο της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Abuna Yesehaq, ο Μάρλεϊ δεν βαπτίστηκε επειδή ήξερε ότι θα πεθάνει, αλλά εκκλησιαζόταν κι επιθυμούσε να βαπτιστεί για μεγάλο διάστημα πριν το κάνει τελικά, ενώ κατά τις περιοδείες του σε ΗΠΑ και Αγγλία οδήγησε και άλλους στη συγκεκριμένη εκκλησία. [8]
Τελικά οι Ρασταφαριανοί δυσαρεστήθηκαν με τη δημοσιοποίηση της βάπτισης, που επήλθε με την κηδεία του, [9] ενώ μέλη των «Δώδεκα Φυλών» θεώρησαν τη βάπτισή του ως προδοσία κατά του κινήματος Ρασταφάρι. [10] Αντίθετα άλλοι συγγραφείς τη θεωρούν ως προσχώρηση σε ήδη υπάρχον κίνημα το οποίο διατηρούσε τις πολιτικές και κοινωνικές θέσεις και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά χαρακηριστικά των Ράστα, ενώ παράλληλα τιμούσε τον αυτοκράτορα χωρίς να τον λατρεύει. Στο κίνημα αυτό ανήκαν και άλλα συγκροτήματα όπως οι Abyssinians, αλλά και τα περισσότερα μέλη της οικογένειας του Μάρλεϊ. [11]