Η ομιλία του Tariq Ali στη Θεσσαλονίκη

Χθες, Δευτέρα 28 Μαΐου, βρέθηκα στην ομιλία του Tariq Ali στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για μια εμβληματική μορφή της παγκόσμιας Αριστεράς και όχι μόνο, μια πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο που αντιστέκεται απέναντι στην παράλογη και απάνθρωπη εξουσία. Πακιστανικής καταγωγής, σπούδασε στην Αγγλία, ταξίδεψε σε όλη την υφήλιο. Από μικρός επέλεξε το δρόμο της αμφισβήτησης, υποστηρίζοντας πολιτικά και κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, ερχόμενος σε σύγκρουση πολλές φορές με τις αρχές. Για περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του, δείτε την παρουσίαση του παραλληλογράφου εδώ και το άρθρο της Wikipedia εδώ

Αν και δεν είχα έρθει ποτέ σε επαφή με τη σκέψη του συγκεκριμένου πολιτικού αγωνιστή και συγγραφέα, εντυπωσιάστηκα από την ομιλία. Με απλό και καθαρό τρόπο ανέλυσε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τον κόσμο, δίνοντας παραδείγματα από χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ευρώπης, κάποιες φορές καταθέτοντας τις προσωπικές του εμπειρίες. Παρά τη μαχητική του δράση ανά τον κόσμο, καταλήγει να προτείνει την καλύτερη διαχείριση του συστήματος και τη σταδιακή αλλαγή του μέσω του κοινοβουλευτισμού, ως προτιμότερη εφικτή λύση την παρούσα στιγμή. Μια ομιλία που αξίζει να δείτε και να προωθήσετε.

.

Τέλος εποχής

 Τέλος εποχής για πολλά πολιτικά φρούτα! Καιρός ήτανε, είχαν σαπίσει από πολύ καιρό...

Η μόνη σοβαρή πρόταση για τις εκλογές...

Το ιστολόγιο Falsefaith, με πλήρη συναίσθηση του βάρους της ευθύνης που φέρει, σας ανακοινώνει την πρότασή του για τις ερχόμενες εκλογές. Απευθυνόμαστε ιδίως σε όσους σκοπεύουν να ψηφίσουν κάποιο από τα κόμματα της σοβαρότητας και του ρεαλισμού, αντί των δυνάμεων της ανευθυνότητας και του φτηνού λαϊκισμού. Συμπολίτες, η μόνη σοβαρή και ρεαλιστική πρόταση για όλους εσάς είναι η ακόλουθη:

Αφιέρωμα: τα 5 καλύτερα γιαουρτώματα! (updated)

Προειδοποίηση περιεχομένου: τα βίντεο που ακολουθούν είναι ακατάλληλα για ανηλίκους, ηλικιωμένους και ευαίσθητους ανθρώπους γενικότερα. Το παρόν ιστολόγιο δεν επικροτεί σε καμία περίπτωση τέτοιες ενέργειες, καθώς όλοι οι ειδικοί που βγαίνουν στην τηλεόραση συμφωνούν ότι είναι φασιστικές, βίαιες, και προβοκατόρικες. Όσοι καταφεύγουν σε τέτοιες πράξεις δείχνουν έλλειψη πολιτισμού, παιδείας, ήθους και περιφρονούν το σαβουάρ βιβρ! Προτείνουμε να τιμωρούνται παραδειγματικά με κούρεμα με την ψιλή και διαπόμπευση, σύμφωνα με τον αλησμόνητο νόμο 4000...

Τρέλα και ψυχική διαταραχή: η οπτική του χθες και του σήμερα

Ο ορισμός της «τρέλας», η αποδοχή ή ο αφορισμός της, οι πρακτικές απέναντι της, διέφεραν ιδιαίτερα από εποχή σε εποχή. Θα ξεκινήσω με μια σύντομη ιστορική αναδρομή. Όσοι ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες, μπορούν μεταξύ άλλων να ανατρέξουν στην «Ιστορία της τρέλας» του Μισέλ Φουκώ. Είναι γνωστό ότι σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς θεωρούσαν προικισμένους από τους θεούς όσους συμπεριφέρονταν, μιλούσαν και σκέφτονταν εμφανώς διαφορετικά. Αντίθετα, η χριστιανική Δύση των σκοτεινών αιώνων αντιμετώπιζε τους ψυχικά ασθενείς ως δαιμονισμένους, «θεραπεύοντάς» τους με ξυλοδαρμούς, εξορκισμούς και κάψιμο στην πυρά. Ακολούθησε μια περίοδος ανεκτικότητας, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, όπου οι τρελοί παρουσιάζονται μέσα από ποιήματα και θεατρικά έργα ως σοφότεροι από τους κοινούς ανθρώπους, πιο κοντά στην αλήθεια της ζωής.

Η ανεκτικότητα τερματίστηκε με την θεσμοθέτηση του εγκλεισμού όλων όσων διέφεραν. Δεν ήταν μόνο οι τρελοί, αλλά μαζί τους φυλακίζονταν φτωχοί, άνεργοι, ζητιάνοι και γενικότερα όποιος θεωρούταν μίασμα, αποδιοπομπαίος τράγος, απειλή για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Έχει συμβολική αξία ότι τα καινούρια αυτά ιδρύματα έλαβαν τη θέση των παλιών λεπροκομείων, συχνά χρησιμοποιώντας τα ίδια κτίρια. Η βιομηχανική επανάσταση χειροτέρευσε την κατάσταση, καθώς οι τρόφιμοι των ιδρυμάτων ήταν υποχρεωμένοι να δουλεύουν πολλές ώρες για να εξασφαλίσουν το καθημερινό φαγητό. Με τη Γαλλική Επανάσταση δημιουργήθηκε ένα κίνημα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των εγκλείστων, οι οποίοι όμως αντιμετωπίζονταν ως αδύναμα υποκείμενα που χρειάζονται ελεημοσύνη.

"Δημοκρατία UNDER CONSTRUCTION" - σχόλια και σκέψεις

Με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ UNDER CONSTRUCTION” στη Θεσσαλονίκη (Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου), θα αφιερώσω το σημερινό άρθρο στο συγκεκριμένο βιβλίο, όσο και στο κίνημα των πλατειών γενικότερα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α/ΣΥΝΕΧΕΙΑ και περιλαμβάνει κείμενα διαφόρων συγγραφέων με περιγραφές και αναλύσεις του κινήματος των Αγανακτισμένων, ενώ μαζί με το βιβλίο δίνεται και ένα DVD με οπτικοακουστικό υλικό από τα γεγονότα. Το βιβλίο ακολουθεί την πολυφωνία των πλατειών, καθώς κάποιοι συγγραφείς προέρχονται από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, κάποιοι από την αναρχία, άλλοι είναι ανένταχτοι, ανάμεσά τους υπάρχουν παλιοί, έμπειροι αγωνιστές, αλλά και νέοι, που βρήκαν τρόπο έκφρασης μέσα από το κίνημα. Ο συνεκτικός κρίκος όλων των κειμένων είναι ότι αναφέρονται στο φαινόμενο των πλατειών. Πέρα από αυτό, ο κάθε συγγραφέας κάνει τις δικές του τοποθετήσεις, αναλύσεις και σχόλια, εκφράζει τις δικές του επιθυμίες, θέτει τις δικές του προτάσεις, όπως ακριβώς γινόταν στις συνελεύσεις. Η αντιπαράθεση των διαφόρων θέσεων και αντιθέσεων είναι αυτή που συνθέτει πολιτικό λόγο, όπως αποδείχτηκε στην πράξη στις πλατείες.

Τα πρωτοφανή μέτρα για την... παρέλαση της 25ης Μαρτίου!

Για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και τις κινητοποιήσεις του κόσμου ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η κυβέρνηση των δοσίλογων και ο πρόεδρος-σύμβολο της δημοκρατίας (φώτο) τρομοκρατήθηκαν. Κατάλαβαν ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, γι' αυτό και αντέδρασαν σπασμωδικά. Τι να πρωτοθυμηθούμε, από τις κορώνες του Μπεγλίτη για καταστολή των χιλιάδων διαμαρτυρόμενων, από τις «φασίζουσες μειοψηφίες» που ανακάλυψε ο Παπουτσής, μέχρι τις γραφικές δηλώσεις Παπούλια για το αντιστασιακό του παρελθόν... Ακολούθησε η ακόμα πιο σπασμωδική απόφαση του ΓΑΠ για δημοψήφισμα, την οποία διαδέχτηκε η πτώση της κυβέρνησης και η ανάδυση του μαύρου μετώπου των συναινούντων.

Αναζητώντας την επόμενη δόση...

Κοιτάζοντας κάποια πρωτοσέλιδα εφημερίδων σήμερα, καθότι έχω αποσυνδέσει την τηλεόραση εδώ και πολύ καιρό, έπεσε το μάτι μου σε ένα γνωστό μοτίβο, που επαναλαμβάνεται κάθε 2-3 μήνες περίπου τον τελευταίο χρόνο. Πρόκειται για την κωμικοτραγική παράσταση της «εξασφάλισης της επόμενης δόσης».

Καλές γιορτές!

Το FalseFaith σας εύχεται καλές γιορτές και ευτυχισμένο το νέο έτος. Καλή λευτεριά σε όλους, από κάθε είδους καταναγκασμό. Στους πολιτικούς μας, τους τραπεζίτες, τους εργολάβους και τους εφοπλιστές ευχόμαστε ολόψυχα να πάνε κάπου* και να μην ξαναγυρίσουν...

Υπολογιστές στην αρχαία Ελλάδα!

Μια ιστορική προσφορά του Ράδιο Αρβύλα και του FalseFaith. Τύφλα να 'χει το «Εμείς οι Έλληνες» του ΣΚΑΙ... Γιατί, όπως έχει πει και ο μεγάλος Δημοσθένης Λιακόπουλος, όταν αυτοί ζούσαν στις σπηλιές, εμείς είχαμε υπερόπλα τέσλα (και ασύρματα δίκτυα)!

Ο μετα-νεωτερικός ηγεμών (Μέρος 2ο)

Στο προηγούμενο κείμενο παρουσίασα κάποιες παρατηρήσεις μου πάνω στις αντιδράσεις των πολιτών σχετικά με την τοποθέτηση του Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού. Αξίζει χωρίς αμφιβολία να προβληματιστούμε, καθώς βλέπουμε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου να τρέφει μεγάλες ελπίδες, ακόμα να βλέπει και ως σωτήρα έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, εκλεκτό των τραπεζιτών και πρώην διοικητή της ΤτΕ κατά την βρώμικη περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας και των θαλασσοδανείων. Ακόμα και αν απορρίψουμε ως παραποιημένα τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων για τη νέα κυβέρνηση, από την καθημερινή επαφή με γείτονες, γνωστούς και συναδέλφους διαπιστώνουμε ότι όντως υπάρχουν αρκετοί που μιλούν με σεβασμό και θαυμασμό για το νέο πρωθυπουργό, ελπίζοντας πως αυτός επιτέλους θα σώσει τη χώρα.

Ο μετα-νεωτερικός ηγεμών (Μέρος 1ο)

Κάτι περίεργο εκ πρώτης όψης συμβαίνει στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Μετά τις διαδοχικές αλλαγές ηγεσιών σε Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία, οι πολίτες φαίνονται από ικανοποιημένοι ως ευτυχισμένοι. Μικρή σημασία έχει το ότι αυτές οι αλλαγές έγιναν «πραξικοπηματικά» σε Ελλάδα και Ιταλία, ενώ «δημοκρατικά» στην Ισπανία. Ας ρίξουμε μια ματιά στην κατάσταση στην Ισπανία, όπου μετά τις χθεσινές εκλογές συγκέντρωσε μεγάλη πλειοψηφία ο υποψήφιος του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, Μαριάνο Ραχόι (Ελευθεροτυπία):

Το βρώμικο παρελθόν του αξιότιμου κ. Παπαδήμου

Μέσα σε πανηγυρισμούς και ζητωκραυγές, από σύσσωμο τον φιλοκυβερνητικό τύπο, για την επιλογή του Λουκά Παπαδήμου ως πρωθυπουργού της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», έχει τεράστιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε το παρελθόν αυτού του «ειδήμονα της οικονομίας». Ας μην ξεχνάμε οτι ο άνθρωπος αυτός που μας παρουσιάζουν ως σωτήρα είχε διατελέσει διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κατά την αμαρτωλή περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας, της μεγαλύτερης ως τότε κομπίνας σε βάρος χιλιάδων απλών πολιτών. Έχοντας υπόψη μια δημοσίευση στο Facebook του χρήστη Αλέξανδρου Παπασπυρίδη, σας παρουσιάζω ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας, που δημοσιεύθηκε στις 11/08/1999:

Σουρεαλιστικό μουσικό διάλειμμα

Για να ευθυμήσετε λίγο, μέσα στην αβάσταχτη παράνοια που μας πλημμυρίζει τις τελευταίες μέρες, σας αφιερώνω το ακόλουθο τραγουδάκι των The Burger Project. Σε συνδυασμό με το άπαιχτο βιντεοκλίπ, δεν αφήνει τίποτε όρθιο: Εκκλησία, παράδοση, ομοφυλοφιλία, κιτς, όλα μαζί σε ένα σουρεαλιστικό πακέτο που αποκλείεται να μην σας κάνει να λυθείτε από τα γέλια... Δείτε το οπωσδήποτε!

Για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη

Με αυτό το άρθρο εκφράζω την άποψή μου για τα γεγονότα κατά τη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχω σκοπό να γράψω άλλο ένα «ειδησεογραφικό» κείμενο, καθώς υπάρχουν ήδη πολλά τέτοια, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή. Αυτό που ακολουθεί είναι απλά η γνώμη μου, βασισμένη σε όσα είδα και άκουσα. Αρχικά, να διευκρινίσω ότι είμαι κατά του θεσμού των παρελάσεων, τις θεωρώ ένα κατάλοιπο του παρελθόντος που πρέπει σταδιακά να καταργηθεί. Όμως, το πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα την Παρασκευή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, τόσο η αποδοκιμασία του προέδρου της δημοκρατίας, όσο και η συνέχιση της παρέλασης μετά την φυγάδευση των «επισήμων» από την αστυνομία. Γιατί αυτό που έγινε δεν ήταν μια απλή παρέλαση, αλλά μια μαζική διαμαρτυρία, βαθιά λαϊκή και αυθόρμητη, έξω από οποιαδήποτε ιδεολογικά στεγανά.