Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Για τους φοιτητές...

Με αφορμή το αυριανό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, θέλω να εκφράσω τη συμπαράστασή μου σε όλους τους φοιτητές και σπουδαστές. Μη μασάτε παιδιά, μην σας τρομάζουν οι ύποπτες φημολογίες περί χαμένων εξεταστικών και εξαμήνων. Η μακροχρόνια κατάληψη των σχολών και ο συνεχής αγώνας στους δρόμους είναι ο μόνος δρόμος για να ανατραπεί ο εξωφρενικός νέος νόμος για την παιδεία, που καταργεί στην πράξη τα δικαιώματα των φοιτητών, κόβει και ράβει το πρόγραμμα σπουδών στα μέτρα «της αγοράς» και εισάγει σταδιακά τους ιδιώτες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για να φτάσουμε στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων σε δεύτερο χρόνο.

Το κράτος τρέμει το φοιτητικό κίνημα, καθώς είναι μαζικό και μαχητικό. Απόδειξη είναι η συντονισμένη προπαγάνδα από τα παπαγαλάκια του, όπως αυτό εδώ το εμετικό άρθρο, που στοχεύει στο να περιορίσει κατά το δυνατόν τις αντιδράσεις. Δεν θα τους περάσει όμως αυτή τη φορά, το ποτάμι της οργής ξεχειλίζει και τα μέτωπα που έχει ανοίξει η κυβέρνηση των μαριονετών είναι πολλά: φοιτητές, άνεργοι, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, ταξιτζήδες, έμποροι, εκπαιδευτικοί, όλη σχεδόν η κοινωνία θίγεται βάναυσα από τις πολιτικές των τελευταίων δύο χρόνων, που επιπλέον δεν έχουν φέρει καμία απολύτως βελτίωση στα «δημοσιονομικά» της χώρας.

Αν και δεν είμαι πια φοιτητής, θα είμαι κι εγώ στους δρόμους αύριο, όπως και το Σάββατο, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Για την τελευταία θα σας μεταφέρω με άρθρο τις εντυπώσεις μου, καθώς αναμένεται να γίνει χαμός... Όλοι στους δρόμους λοιπόν, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας!

2 σχόλια:

Saq είπε...

Εμένα, η κατάσταση που ίσχυε μέχρι τώρα στα πανεπιστήμια δεν μου άρεσε καθόλου. Οποιαδίποτε αλλαγή δεν μπορεί να είναι χειρότερη από το παρόν καθεστός, το σάπιο, το βουρκομένο, αυτό που δεν θυμίζει σε τίποτα επιστήμες.

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε Saq
Ούτε μένα μου αρέσει η κατάσταση στα πανεπιστήμια και το ξέρεις. Το «οποιαδήποτε αλλάγή» όμως δεν μπορεί να είναι πρόταση, πάντα υπάρχει χώρος για το χειρότερο.

Παρά τα (πολλά) μειονεκτήματά του, το ελληνικό πανεπιστήμιο είχε ένα βασικό πλεονέκτημα. Ήταν δωρεάν. Με τις τραγικές «μεταρρυθμίσεις» που αυθαίρετα ψήφισαν μέσα στον Αύγουστο, απαξιώνουν ακόμα περισσότερο την εκπαίδευση, ανοίγοντας την πόρτα στους ιδιώτες, για να ιδρύσουν στο μέλλον τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Πλέον η μόνη ακαδημαϊκή έρευνα που θα προωθείται είναι αυτή που θα ικανοποιεί τις ανάγκες «της αγοράς» και των διαφόρων «χορηγών» του κάθε ιδρύματος. Επίσης, το βάρβαρο μέτρο του μέγιστου όριου φοίτησης αποκλείει από την ανώτατη εκπαίδευση όσους φοιτητές έχουν οικονομικές δυσκολίες και αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα, όπως επίσης και όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας που τους υποχρεώνουν να μελετούν σε χαμηλότερους ρυθμούς.

Το τεχνοκρατικό μέτρο του «μαζέματος πόντων» για την απόκτηση του πτυχίου αποτελεί μια θλιβερή υποβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης σε μια τυπική και στείρα συλλογή γνώσεων, καμία σχέση με κάθε ουσιαστική παιδεία, διαλεκτική, διαμόρφωση της προσωπικότητας...

Τέλος, καταργείται και το άσυλο, για το οποίο πολλοί έχουν τις ενστάσεις τους λόγω των «κουκουλοφόρων» που υπερπροβάλλονται από την κρατική προπαγάνδα, όμως σε διαβεβαιώνω οτι αυτό το άσυλο είναι μια από τις λίγες ευκαιρίες στην Ελλάδα σήμερα να καλλιεργηθεί η πραγματικά ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη. Μέσα από καταλήψεις κτηρίων, προβολές ταινιών, συζητήσεις για «ανατρεπτικά» θέματα, πολλοί νέοι ξεφεύγουν από τον καθιερωμένο τρόπο σκέψης και βρίσκουν εναλλακτικούς δρόμους, που ίσως να μην είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν αλλιώς. Αυτή είναι ίσως και η σπουδαιότερη λειτουργία του πανεπιστημίου, που δυστυχώς δεν την έχουν καταλάβει πολλλοί.